Er circuleert een zin rond diabetesgroepen op Facebook en sociale media: "Channeling JeVonda." Het is een soort inside-joke, dus roept vaak de voor de hand liggende vraag op: "Wie is deze JeVonda-persoon?"
Dat zou zijn JeVonda Flint, een leraar op een middelbare school in Memphis waar hij samenwoont diabetes type 1 gedurende de afgelopen acht jaar. Als actief lid van meerdere Facebook-groepen voor diabetes, is ze voor velen een inspiratie geworden door haar te delen out-of-the-box denken over het leven met T1D, en nieuwe dingen die ze uitprobeert - vooral nieuwe plaatsingen van infusieplaatsen voor D-apparaten. JeVonda heeft veel mensen geleerd om vrijer na te denken over hun medische hulpmiddelen op basis van haar eigen ervaringen.
Vandaag zijn we verheugd om haar verhaal te delen om onze D-Community te helpen JeVonda beter te leren kennen!
Een interview met diabetesadvocaat JeVonda Flint
DM) Om te beginnen, zou je jezelf kunnen voorstellen aan Diabetes Mijn lezers?
JF) Mijn naam is JeVonda Flint en ik ben geboren en getogen in Columbus, Ohio, en woon momenteel in Memphis, Tennessee. Ik ben 38 jaar oud en geef al 15 jaar wiskunde op de middelbare school. Ik ben momenteel vrijgezel en heb geen kinderen. Mijn jongere zus is arts en decaan aan de Universiteit van Michigan.
Wanneer is diabetes in uw leven gekomen?
Ik was 30 jaar oud toen ik de diagnose diabetes type 1 kreeg. Ik was heel veel afgevallen, dronk veel water, gebruikte veel de badkamer en had andere klassieke symptomen van diabetes, maar ik negeerde ze. Ik ging van een atletische 5'9 "en 160 pond naar 118 pond, en ik zag er anorexia uit.
Ik ging eigenlijk naar de eerste hulp omdat mijn vinger pijn deed (een nijnagel bleef steken en deze was geïnfecteerd en opgezwollen). Hoe ziek ik ook was, ik zou naar mijn werk zijn gegaan als mijn vinger er niet was geweest. Ze keken me aan en vroegen of ik anorexia of diabetes had, en ik antwoordde nee op beide vragen. Ze namen me op en voerden mijn bloedtesten uit en kwamen terug en vertelden me dat ik diabetes type 1 heb. Mijn bloedsuikerspiegel was meer dan 1340 en mijn A1C was 17,2, dus ik ging meteen naar de IC. Ik kreeg uiteindelijk een stafylokok infectie in mijn vinger waar ze wondverzorging op deden, maar al het weefsel aan de bovenkant van mijn vinger was dood. Dus ik had een gedeeltelijke amputatie van mijn wijsvinger, slechts vier dagen nadat ik de diagnose type 1 had gekregen. Ik verliet het ziekenhuis tien dagen later met een PICC-lijn (huidkatheter) en diende de volgende zeven weken dagelijks IV-antibiotica toe vanuit huis. therapie naast het leren over leven met diabetes type 1.
Wauw, dat is een nogal traumatisch diagnoseverhaal! Hoe ga je momenteel om met je diabetes?
Ik begon eigenlijk met Omnipod (tubeless insulinepomp) slechts drie weken nadat ik de diagnose kreeg. Ik had dat jaar een type 1-student op Omnipod en wist dat dat was wat ik wilde. Mijn arts stelde me ongeveer vier jaar later Dexcom (continue glucosemonitor) voor omdat mijn A1C's rond de 5,4 waren en hij zich zorgen maakte over dieptepunten. Geen andere pomp of CGM voor mij, slechts negen jaar op Omnipod en vierenhalf jaar op Dexcom.
Veel DOC'ers hebben u leren kennen als een pomp- / sensor-site-goeroe ... Wat is uw inspiratie bij het uitproberen van nieuwe sites en heeft u problemen gehad met deze "off-label" plaatsingen?
Ik heb eczeem en een gevoelige huid, dus de peulen braken me uit in jeukende huiduitslag wanneer ze op mijn buik en rug werden geplaatst. Dus ik vertrouwde veel op mijn armen en ze begonnen pijn te doen om daar in te brengen, dus ik wist dat ik meer plekken nodig had. Ik begon gewoon langzaam te vertakken en plekken te proberen. Ik heb nog nooit een probleem gehad om de apparaten dicht bij elkaar te dragen; Ik kijk de canule van de pod weg van de Dexcom-sensor om de afstand te vergemakkelijken. De enige plekken die ik niet gebruik, zijn mijn buik en onderrug omdat ze daar te veel jeuken. Absorptie is overal geweldig voor mij, ik geef ze gewoon de voorkeur aan ledematen voor comfort.
Hoe voel je je als mensen zeggen dat ze JeVonda "channelen" om nieuwe dingen uit te proberen?
Ik vind het geweldig dat mensen de moed krijgen om nieuwe plekken uit mijn foto's te proberen. Ik had nooit gedacht om een aantal van deze te proberen en de unieke plekken zijn het beste voor mij, dus ik deel graag ideeën om anderen te helpen. Ik denk dat de meeste mensen me behulpzaam en rechtlijnig vinden en ik weet dat sommigen geschokt zijn door sommige van de plekken die ik gebruik. De diabetes Facebook-groepen zijn geweldig omdat we kunnen communiceren en praten met anderen die begrijpen wat we doormaken. We hebben misschien een slechte dag en kunnen ons luchten aan anderen die het begrijpen.
Welke waarde doen u stoppen met online actief zijn met sociale media?
Ik ken niet echt andere type 1's in het 'echte' leven, behalve mijn studenten, dus ik raakte betrokken en sloot me direct na de diagnose aan bij Facebook-groepen. Ik voelde me daardoor minder eenzaam. Facebook is de enige sociale media die ik heb. Mijn leerlingen maken grapjes dat ik oud aan het worden ben, maar ik weet niet veel over Instagram, Snapchat, enz.
Waarom wilde je leraar worden?
Ik begon eigenlijk als biologie / pre-med major op de universiteit en was van plan om dokter te worden. Daarna veranderde ik mijn afstudeerrichting naar wiskunde en computerinformatiesystemen. Ik was mijn masterdiploma wiskunde aan het afronden en een vriendin vroeg me om een jaar les te geven op haar school, en ik vond het leuk en bleef erbij. Ik geef dit jaar algebra 2 en calculus.
Stoort diabetes of speelt het een rol als u in de klas bent?
Dankzij Omnipod, Dexcom en mijn Apple Watch was mijn diabetes vrij gemakkelijk te behandelen tijdens het lesgeven. Mijn leerlingen zijn gewend om te piepen en te vragen of het goed gaat en bieden me snacks aan. Ik neem gemakkelijk een snack of wat sap als ik bijna leeg ben of neem insuline zonder een slag te missen. Ik heb dit jaar twee type 1-studenten in mijn klassen en vorig jaar vier. Mijn middelbare school is groot, ongeveer 2.200 studenten, en ik heb elk jaar minstens één student met type 1 gehad sinds ik in 2010 werd gediagnosticeerd.
U heeft in het verleden een aantal dingen gedeeld met betrekking tot diabetes en daten. Kunt u daar iets over zeggen?
Ik heb altijd een positieve houding en vragen van anderen gehad tijdens het daten of gewoon in vriendschappen. Mijn laatste relatie was met diabetes type 2, dus veel steun van beide kanten. Ik ben open met mijn type 1, heb een tatoeage om mijn pols en mijn apparaten zijn meestal te zien, dus mensen met wie ik uitga kennen mijn type 1 al en het is nooit een probleem. Ze zijn nieuwsgierig en stellen altijd vragen en lijken leergierig. Mijn advies is om er open over te zijn en je niet te schamen of bang te zijn. Ik behandel het zoals elk ander alledaags ding dat ik doe, dus er is geen probleem.
In welke diabetestechnologie ben je het meest geïnteresseerd?
Ik wacht op de Dexcom en Omnipod-interactie. Wat betreft technologie is er niet veel anders dat ik zou kunnen vragen. Ik vind het geweldig dat ze constant bezig zijn met het ontwikkelen en proberen om de technologie te verbeteren. Ik wou dat de diabetestechnologie niet zo duur was en voor iedereen gemakkelijk beschikbaar was.
Tot slot, welk advies zou u delen met iemand bij wie onlangs de diagnose is gesteld?
Ik denk dat het belangrijkste dat ik in het begin deed, was praten met andere type 1's, meestal op Facebook-groepen. Het is zo belangrijk om het gevoel te hebben dat je niet alleen bent. Geduld is ook belangrijk, zelfs tot op de dag van vandaag. Er zijn dagen dat ik alles goed kan doen en mijn cijfers zullen nog steeds gek zijn. Ik zou zeggen: onderzoek en leer zoveel je kunt. Ik kreeg boeken en las veel online toen ik voor het eerst werd gediagnosticeerd. Niets is perfect en er zullen ups en downs zijn, maar kennis is macht!
Bedankt voor het delen van je verhaal en voor het doen wat je doet, JeVonda!
