We hebben zojuist de 97e verjaardag gevierd van de eerste persoon die ooit een insulinebehandeling kreeg, op 11 januari 1922. Hoewel we zeker geen wereldwijde toegang of betaalbaarheid hebben voor dit medicijn, moeten we zeker erkennen hoe ver we zijn kom sindsdien! En toch hebben we nog een lange weg te gaan om ervoor te zorgen dat iedereen die insuline nodig heeft, het kan krijgen. Maar het is altijd interessant om deze historische mijlpalen te markeren en erover na te denken in de context van onze groeiende diabetesgemeenschap.
Enkele jaren geleden kwam ik in contact met een soortgenoot van type 1 in Oregon die in zijn eigen zesde decennium van diabetes leefde en nog steeds insuline gebruikte (!), En het bleek dat hij niet de enige in zijn familie is.
Maak kennis met Mike Delano, een derde generatie insuline-gebruikende PWD in de regio Portland met wie ik het genoegen had om online verbinding te maken dankzij de Insulin Pumpers-groep. Mike werd in 1956 op 10-jarige leeftijd gediagnosticeerd en heeft ook een volwassen dochter die in 1986 op 9-jarige leeftijd werd gediagnosticeerd. Niet alleen dat, maar zijn moeder en grootvader waren ook type 1 die op insuline leefden!
Ik vind dit echt fascinerend, niet alleen omdat ik een type 1 ben met een moeder die ook op 5-jarige leeftijd is gediagnosticeerd, maar omdat ik geïntrigeerd ben door familiegeschiedenis en mijn eigen geschiedenis al meer dan een decennium aan het verkennen ben. Dus nam ik contact op met deze andere Mike om meer te weten te komen over zijn eigen D-verhaal en hoe ver terug de diabetesgeschiedenis van zijn familie gaat.
Op 72-jarige leeftijd bevonden de trotse D-Dad en PWD zich al sinds het begin van de jaren 80 aan de westkust, maar ze komen oorspronkelijk uit Hutchinson, Kansas, waar zijn moeder en opa vandaan kwamen.
Mike vertelde me dat zijn moeder, Ramona L. Beatty (geboren in 1928), later in haar leven werd gediagnosticeerd en op haar zestigste afhankelijk werd van insuline, voordat ze uiteindelijk op 78-jarige leeftijd overleed. opa), Oliver Beatty van Hutchinson, KS, was blijkbaar "een van de eersten" die ooit insuline terug kreeg in de Roaring '20s.
Oliver vinden
Velen van ons, PWD's, kennen de grote namen in de D-geschiedenis, zoals Leonard Thompson, die de eerste insulinepatiënt was op die noodlottige dag van 11 januari 1922; Elizabeth Hughes, de eerste persoon die als kind in de VS een insulinebehandeling kreeg; en Teddy Ryder, die de eerste insulinegebruiker werd die 70 jaar leefde. Maar de naam van Oliver Beatty is er niet, van wat ik heb gezien. Ik heb Google en online records doorzocht, en sommige boeken over insuline-ontdekkingen zoals Doorbraak om te zoeken naar vermeldingen van hem, maar geen geluk.
Dit is wat Mike zegt over zijn bijna beroemde opa en zijn eigen jeugd:
"De ouders van mijn moeder scheidden toen ze jong was - ongeveer 10 - en ze woonde bij haar oma. Ze had maar beperkt contact met haar vader, Oliver Beatty, dus ik weet heel weinig over zijn verhaal. Ik denk niet dat mijn moeder zoveel wist, behalve dat hij insuline-injecties nam toen ze nog een jong kind was. Ze vulde een aantal lege plekken in, zoals hoe hij werkte bij een plaatselijk gasbedrijf en stierf op 42-jarige leeftijd in de vroege jaren '40, maar ze herinnerde zich niet veel van hem en sprak nooit over zijn diabetes.“Mijn ouders waren niet goed opgeleid, omdat mijn moeder nooit naar de middelbare school ging en vader niet erg geïnteresseerd was, dus mijn vroege kinderjaren waren op zijn zachtst gezegd een beetje wankel. Voor mij was het een enkele dosis NPH per dag, veel snoep om dieptepunten tegen te gaan en slechts minimale testmogelijkheden met de oude Clinitest-tabletten in een reageerbuis. Mijn adolescentie en vroege volwassenheid waren chaotisch op de grens, hoewel ik nooit in het ziekenhuis ben opgenomen. Ik was erg actief en weigerde gewoon diabetes te laten bepalen wat ik wilde doen. "
Terugkijkend op geschriften over diabetesgeschiedenis, zoals De ontdekking van insuline, kwam deze passage onder mijn aandacht:
"Op een van de meer dramatische momenten van de geneeskunde gingen Banting, Best en Collip van bed naar bed en injecteerden ze een hele afdeling met het nieuwe gezuiverde extract. Voordat ze th hadden bereiktAls laatste stervende kind ontwaakten de eerste paar uit hun coma, onder de vreugdevolle uitroepen van hun families. "
Nadat ik het verhaal van Mike had gehoord, moest ik me afvragen of Oliver Beatty - zelfs als tiener of volwassene - in een vergelijkbare situatie had kunnen verkeren en een van die naamloze, vroege insuline-ontvangers had kunnen zijn. Je vraagt je af ...
Maar we zullen het waarschijnlijk nooit zeker weten.
Zoals in die tijd het meest gebruikelijk was, praatten mensen niet openlijk over hun diabetes, omdat het echt veel gemakkelijker was om ze opzij te schuiven, zonder pompen, glucosemeters of de vele online tools en verbindingen die de afgelopen 40 jaar tot stand zijn gekomen.
Slechte voorbeelden?
Tijdens ons interview zei Mike dat hij zich, tot het moment dat zijn dochter Kate werd gediagnosticeerd, niet veel concentreerde op zijn diabetesmanagement.
"Ik heb haar in het begin niet het goede voorbeeld gegeven en ik voelde me schuldig toen ze zoveel deed om haar diabetes onder controle te houden," zei hij. "Ik zei tegen haar:‘ Baseer je benadering niet op mij, want ik doe gewoon mijn best ’, en we hadden een aangenaam begrip van onze diabetes. De adolescentie is een moeilijke tijd op zich, en je moet voorzichtig zijn, want je wilt niet dat ze in opstand komen. "
Dit doet me denken aan de manier waarop mijn eigen moeder en ik door deze verschillen in D-stijlen moesten navigeren. Maar Mike hoeft zich helemaal niet schuldig te voelen, want zijn dochter heeft twee prachtige dochters gekregen en er zijn geen gevallen van diabetes meer in de familie voorgekomen. Mike zegt dat zijn dochter hem motiveerde om beter voor zijn eigen gezondheid te zorgen, vooral als het gaat om de steeds veranderende wereld van diabetesapparatuur en -technologie. Kate begon bijna twintig jaar geleden met een insulinepomp en Mike volgde het jaar daarna.
Hij is een trotse D-Dad, omdat zijn dochter geen diabetescomplicaties heeft. Hij heeft ook geluk gehad, hij heeft ongeveer drie decennia geleden retinopathie ervaren, maar hij heeft laserbehandelingen ondergaan waardoor hij sindsdien geen complicaties heeft gehad. Hij gebruikt de Dexcom CGM sinds begin 2018 met veel plezier en zegt dat het hem heeft geholpen om zijn T1D 'beter dan ooit tevoren' te beheren, het beste in het leven A1C te bereiken en het moeilijk te maken om D-management zonder te stellen.
Hij werkte als houtwinkelleraar op de openbare scholen in Californië voordat hij uiteindelijk naar de omgeving van Portland vertrok en de commerciële verzekeringssector in ging als veldadviseur op het gebied van risicobeheer. Mike was al een aantal jaren officieel met pensioen en werkte nog steeds parttime toen we praatten en hij bracht het grootste deel van zijn tijd door met zijn kleinkinderen, houtbewerking en actief blijven.
"Ik voel me goed en geniet van mijn pensioen en heb veel tijd doorgebracht in mijn houtwinkel", zegt hij. "Last but not least ben ik lid geworden van verschillende Facebook-groepen die zich bezighouden met diabetes en heb ik genoten van al het delen dat op dat forum plaatsvindt."
Voor het nageslacht ...
Mike zegt dat hij niet is ingeschreven voor de Joslin- of Lilly-medaillewinnaarsprogramma's, hoewel hij geïnteresseerd is en van plan is dat binnenkort te doen als hij genoeg documentatie kan vinden (lees: bewijs dat hij een PWD is zolang hij zegt). En hij heeft ook overwogen om zijn eigen organen te doneren voor diabetesonderzoek.
"Dat klinkt een beetje morbide, maar ik zou zoiets kunnen doen," zei hij. "Ik zou graag willen dat mensen me uit elkaar scheuren, het goede en het slechte zien, en hopelijk leren van wat er in me omgaat. Misschien kan het zelfs tot een wondermiddel leiden. "
Mike zegt natuurlijk dat hij niet van plan is om binnenkort 'te gaan' en hij geniet van zijn pensioen - hij helpt zelfs andere PWD's te motiveren via zijn endo's kantoor, waar ze foto's en korte verhalen tonen van type 1-patiënten die het 50-jarig jubileum hebben bereikt. mark of verder.
"We leven langer en hebben zo'n lange weg afgelegd, en er is zoveel om over geïnspireerd te raken sinds die vroege dagen!" hij zegt.
Oh, en wil je iets anders weten? Nadat hij met Mike had gesproken, stuurde hij me deze e-mail:
'Bedankt voor de conversie vanmorgen. Ik weet dat je het misschien moeilijk kunt geloven, maar met uitzondering van mijn dochter heb ik nog nooit een gesprek gehad met een ander type 1. Ik vond het leuk om mijn verhaal te vertellen. "
Ook leuk om met jou te praten, Mike! Onze chat was zo geestverheffend en vind het geweldig om verhalen uit onze D-community te delen!
-with-diabetes.jpg)
