We worden geconfronteerd met een pandemie in de overlevingsmodus, dus het is prima om uw normen te verlagen en verwachtingen te laten glijden. Welkom bij My Perfectly Imperfect Mom Life.
Het leven is volkomen onvolmaakt, zelfs op de beste dagen. Ik zeg dat vaak. Sterker nog, ik schrijf er de hele tijd over in mijn gesyndiceerde humorcolumn en mijn ouderschapsboeken. En ik herinner mijn twee dochters er bijna dagelijks aan, want het is waar.
Hoe hard we ook proberen om ervoor te zorgen dat het leven soepel verloopt, vooral als ouders, het universum is er altijd om ons in het oor te flitsen om ons eraan te herinneren dat sommige dingen buiten onze controle liggen en dat we soms gewoon moeten doen wat goed en geruststellend is en aarding.
Een beetje zoals nu. Omdat als het meemaken van zoiets als een pandemie met onze kinderen niet de grootste oorflits van allemaal is, dan weet ik niet wat het is.
Dus geef jezelf wat speling.
In een kwestie van één dag gingen we allemaal van gewone, gewone ouders die onze kinderen naar school of kinderopvang stuurden of met ze naar het park slenteren, naar het opvolgen van een wereldwijde opdracht om voor onbepaalde tijd thuis te blijven. , sociaal verwijderd van familie en vrienden, rollen wc-papier rantsoeneren en TikTok omarmen als onze nieuwe beste vriend.
Nu zijn onze kinderen thuis, we zijn thuis, veel van wat we vroeger het huis verlieten, gebeurt thuis, en we hebben allemaal de rol op zich genomen van ouder, leraar, speelkameraad, tutor, coach, therapeut en cruise regisseur allemaal verpakt in één mens. En dat is veel druk. Oh ja, en voor de duidelijkheid: niemand van ons heeft daar een plan voor.
Dus geef iedereen wat speling.
Dingen zijn veranderd
Tegenwoordig leven we pal in het midden van The New Normal, in quarantaine met onze families en proberen we door een wereld achter gesloten deuren te navigeren, zonder pauzes en zonder toegang tot de mensen en dingen en routines die we altijd zijn geweest. op kunnen rekenen.
Van de ene op de andere dag zijn al onze strak gechoreografeerde dagelijkse schema's en activiteiten en takenlijsten geïmplodeerd. Dingen zoals school en werk en het normale dagelijkse leven zijn herschikt, en we zijn net manieren aan het bedenken om met onze stress om te gaan en te treuren over alle dingen die we zijn kwijtgeraakt. En dat doen we terwijl we tegelijkertijd onze kinderen helpen hetzelfde te doen.
Om nog maar te zwijgen van het feit dat ouders overal deze overweldigende schuld en druk voelen om onze kinderen elke minuut van de dag bezig te houden en te leren en te bewegen en te bloeien en te vermaken.
Bovendien hebben degenen onder ons die vanuit huis werken de extra laag om dat allemaal in evenwicht te brengen met werk- en Zoom-oproepen en FaceTime en virtuele vergaderingen. Om nog maar te zwijgen over degenen die het huis verlaten om te werken, ongetwijfeld de stress voelen om iedereen veilig te houden terwijl ze voor hun gezin zorgen en hun werk doen. En het is veel.
Dus knip elkaar wat speling.
Ouderschap moet ook veranderen
Maar hier is het ding - en dit is de sleutel - hoewel ik weet dat de drang onweerstaanbaar is om ouder te worden zoals we altijd hebben gedaan - met structuur en routine en tal van activiteiten om onze kinderen actief en gestimuleerd te houden, moeten we nu gewoon stoppen. Alleen maar. Hou op. En adem. Dan moeten we onze kinderen knuffelen, uitademen en loslaten.
Dit is niet het moment om de helikoptermoeder of de grasmaaierpapa te zijn, die elke seconde van de dag van onze kinderen controleert. Dit is het moment om onze kinderen kinderen te laten zijn.
Dus laat ze de forten maken en de spellen spelen en de koekjes bakken en de rotzooi maken en de apparaten gebruiken. Omdat het simpele feit is dat we allemaal in de overlevingsmodus zijn en dat de normale regels voor het leven op dit moment gewoon niet bestaan. Ze kunnen het niet.
Dat betekent dat het enige wat je hoeft te doen, is wat goed voelt, en dat zal er voor ons allemaal een beetje anders uitzien.
Voor ons ouders kan het betekenen dat we wat vaker door onze Insta-feeds moeten scrollen om contact te hebben met de wereld. Voor onze oudere kinderen zou het kunnen lijken op extra tijd FaceTiming voor hun vrienden om zich minder geïsoleerd en meer verbonden te voelen. En voor onze jongere kinderen kan het meer uren duren voordat hun favoriete video's worden bekeken als een manier om hun kleine zielen te kalmeren. Omdat de wereld van iedereen is veranderd en het ritme van iedereen is uitgeschakeld.
Dus als er ooit een tijd was voor zelfzorg, dan is het nu. Dat zijn de dingen waar we naar moeten leunen totdat dit voorbij is. Het spul dat ons hart en onze geest vult met het uitstel of het lachen of het schot van kalmte dat ons zal schragen.
We moeten onze kinderen de extra bandbreedte geven om te navigeren op sociale afstand met behulp van de technologie die ze binnen handbereik hebben, want we hebben geluk dat ze die hebben.
Toegegeven, ik suggereer niet dat we ze FaceTime en 19 uur per dag Netflix laten kijken, maar we moeten ze wel een langere landingsbaan geven om te profiteren van die manieren om verbinding te maken om de isolatieschalen een beetje in evenwicht te brengen.
Dus geef je kinderen wat speling.
Zoals de experts zeggen, we leven door de geschiedenis. We moeten dus erkennen dat dit moeilijk is. Echt moeilijk. En op dit moment is het belangrijkste om ieders emotionele, mentale en fysieke welzijn te behouden, wat een behoorlijk grote uitdaging is, aangezien echtgenoten en partners meer tijd samen doorbrengen dan ooit tevoren. Zonder buffer. En daardoor lopen de spanningen ongekend hoog.
Dus geef je echtgenoot of partner wat speling.
Het komt erop neer dat iedereen toestemming nodig heeft om op dit moment een beetje doelloos te zijn. We moeten allemaal kunnen ontsnappen aan de gelijkheid van elke dag op welke manier dan ook die voor ons logisch is. En als dat betekent dat onze kinderen nu veel meer tijd in een boek of voor een scherm doorbrengen, dan is dat maar zo. Omdat dat ons overlevingsplan is.
Dus geef je gezin wat speling.
Zoals ik al zei, dit zijn rare, rare tijden, dus geef jezelf toestemming om op dit moment prioriteit te geven aan de dingen die vreugde voor jou en je gezin opwekken, en laat de rest los. Gewoon laten gaan. Want als we de toon zetten, zullen onze kinderen volgen.
We hebben dit, vrienden. Voorwaarts.
Lisa Sugarman is een ouderschapsauteur, columnist en presentatrice van een radioprogramma en woont net ten noorden van Boston met haar man en twee volwassen dochters. Ze schrijft de nationaal gesyndiceerde opiniekolom 'Het is wat het is' en is de auteur van 'Hoe perfect imperfecte kinderen opvoeden en ermee akkoord gaan', 'Ouderangst losmaken' en 'LIFE: het is wat het is'. Lisa is ook de co-host van LIFE UNfiltered op Northshore 104.9FM en levert regelmatig bijdragen aan GrownAndFlown, Thrive Global, Care.com, LittleThings, More Content Now en Today.com. Bezoek haar op lisasugarman.com.
