Herstel van eetstoornissen behouden wanneer u een chronische ziekte heeft

Gevraagd worden om bepaalde voedselgroepen te elimineren, voelde als een glibberige helling richting terugval.

De dokter die de diagnose chronische Lyme-ziekte bij mij stelde, zette me op een koolhydraatarm, zuivelvrij dieet om mijn genezing te vergemakkelijken.

Toen ik het beter begon te doen, zei ze dat ik van dit dieet af kon gaan, maar dat wilde ik niet. Ik voelde me alsof ik op de goede weg was. Ik hield ervan het gevoel te hebben dat ik alleen maar 'goede' dingen in mijn lichaam stopte, en het gewichtsverlies dat ik daardoor ervoer was een bonus.

Dit begon vertrouwd aan te voelen.

Ik heb een eetstoornis overleefd. Tien jaar geleden was ik geobsedeerd door het tellen en verminderen van calorieën.

Gevraagd worden om bepaalde voedselgroepen te elimineren, voelde als een glibberige helling richting terugval. Het was moeilijk te onderscheiden wanneer ik op mijn gezondheid lette en wanneer ik toegaf aan obsessieve impulsen.

Iets soortgelijks gebeurde toen Lindsay Hoppe, een 37-jarige blogger in Sacramento die vroeger worstelde met anorexia, het Whole30-dieet volgde om de symptomen van haar prikkelbare darmsyndroom (IBS) te verlichten.

In online gemeenschappen voor diegenen die ondersteuning bij het dieet zochten, zag ze voor en na foto's die gewichtsverlies aanmoedigden, evenals berichten van mensen die het dieet gebruikten om redenen die met het uiterlijk te maken hadden. Nadat deze forums haar eigen drang om af te vallen nieuw leven inblazen, verliet ze ze uiteindelijk.

Sarah, een 25-jarige seksuele voorlichter in Zuid-Californië, heeft juveniele idiopathische artritis, coeliakie en IBS, waardoor ze angstig is om te eten en waardoor ze terugvalt in anorexia.

"Ik ben een eeuwigheid in therapie geweest om erachter te komen, maar ik denk niet dat het ooit zal worden ontdekt totdat ik weet dat ik me niet elke keer misselijk zal voelen als ik eet", zegt ze.

Het komt vaak voor dat overlevenden van een eetstoornis met chronische ziekten worden getriggerd door voedingsaanbevelingen die aan hen worden gedaan, zegt Chelsea Kronengold, activist voor lichaamsbeeld en eetstoornissen en communicatiemanager van de National Eating Disorders Association.

Om deze reden is het het beste om voedingsbeperkingen te vermijden als u een eetstoornis heeft gehad, hoewel deze in bepaalde gevallen niet te vermijden zijn.

Kronengold raadt aan om een ​​second opinion te krijgen over door artsen aanbevolen dieetveranderingen, omdat deze mogelijk bevooroordeeld zijn. Dokters kunnen cliënten van grootte bijvoorbeeld vertellen om af te vallen als een vorm van behandeling terwijl dat eigenlijk niet nodig is.

“Dit advies is niet alleen ondoelmatig; het draagt ​​ook bij aan het gewichtstigma en mogelijk extra gezondheidsproblemen ”, zegt Kronengold.

Soms is het probleem niet het dieet maar de medicatie.

Emily Paulson, een 40-jarige overlevende van een eetstoornis en professionele herstelcoach in Seattle, zou de hoeveelheid medicatie die ze nam voor de ziekte van Grave, een schildklieraandoening, verminderen als ze daardoor aankwam.

"Pas toen ik een intensieve therapie voor mijn eetstoornis zocht, kon ik doorgaan met de medicatie zoals voorgeschreven", zegt ze.

Een andere uitdaging voor mensen met zowel een eetstoornis als een chronische ziekte is dat het moeilijk te zeggen is welke symptomen door de eetstoornis komen en welke door de ziekte.

'Mensen geven hun symptomen misschien snel de schuld van de chronische ziekte of de eetstoornis, zonder te erkennen dat de kruising van de twee aandoeningen kan bijdragen tot grotere uitdagingen ”, zegt Kronengold.

Om dit probleem te voorkomen, is het het beste om professionals te vinden met ervaring in de behandeling van zowel chronische ziekten als eetstoornissen.

Het is moeilijk voor elke overlevende van een eetstoornis - chronische ziekte of niet - om te herstellen, dus zorg ervoor dat je een sterk ondersteuningssysteem en een behandelteam hebt om contact op te nemen als het moeilijk wordt, voegt Kronengold eraan toe.

Als u niet langer een eetstoornisbehandeling volgt, maar u zich zorgen maakt dat een chronische ziekte een terugval kan veroorzaken, raadt zij aan om voor het geval dat, voor het geval dat, hulp te krijgen van een specialist in eetstoornissen. Het is gemakkelijker om dit preventief te doen dan om een ​​volledige terugval te overwinnen.

Sydney Faith Rose, MSW, wiens privétherapiepraktijk zich richt op trauma, angst en chronische pijn, raadt aan om met een voedingsdeskundige te werken om het beste voedingsplan voor u te vinden, in plaats van alleen op uw arts te vertrouwen.

Je kunt ook online of offline lid worden van een Health At Every Size of intuïtieve eetgroep om ondersteuning te krijgen. En laat uw arts weten hoe hij u niet kan triggeren, bijvoorbeeld als u uw gewicht liever niet leert.

Om situaties te vermijden waarin u mogelijk zonder voedsel zit dat aan uw voedingsbehoeften voldoet, is het goed om altijd een paar basisvoedingsmiddelen te hebben die u niet in huis en bij u prikkelen, zegt Jessica Barker, een onderzoeker aan het University of Minnesota Center for Onderzoek naar eetstoornissen.

Mensen vinden het misschien ook nuttig om reacties voor te bereiden wanneer iemand hen vraagt ​​naar hun dieetbeperkingen, omdat sommigen bang zijn beschuldigd te worden dat ze geen echte gezondheidsproblemen hebben of een eetstoornis hebben.

"Weten hoeveel bewegingsruimte ze eigenlijk hebben in hun dieet - zoals iemand met diabetes en suiker - is nuttig", zegt ze. "Werken met een diëtist kan mensen helpen flexibele plannen te maken die hen kunnen helpen verzadigd te blijven en hun gezondheidsproblemen onder controle te houden."

Hoewel Hoppe verlichting van haar gezondheidstoestand kon zien door de Whole30 te volgen, moest ze zichzelf er voortdurend aan herinneren om altijd te eten als ze honger had.

"Ik herinnerde mezelf er dagelijks aan dat ik het niet deed om af te vallen, maar voor mijn gezondheid en welzijn", zegt ze.

Sarah heeft ontdekt dat online ondersteuningsgroepen voor mensen met haar ziekten haar hebben geholpen om met haar eten om te gaan.

"De meesten van hen hebben dezelfde of vergelijkbare dieetbeperkingen, dus we helpen elkaar om te overleven met advies, vooral rond vakanties of reizen", zegt ze.

In mijn geval moest ik 's nachts constant hongerig wakker worden om toe te geven dat ik mijn dieetbeperkingen moest versoepelen.

Ik stopte met het uitsnijden van bepaalde voedselgroepen en concentreerde me in plaats daarvan op toevoegen meer voedsel waarvan ik wist dat het goed voor me was, zoals bladgroenten en andere groenten.

Het is soms nog steeds een strijd voor mij om met mijn gezondheid in gedachten te eten zonder obsessief te worden, maar dit 'optellen in plaats van aftrekken'-model heeft me een lange weg gebracht.

Suzannah Weiss is een freelanceschrijver wiens werk is verschenen in The New York Times, The Washington Post, New York Magazine en meer. Je kunt haar volgen op Twitter of Instagram of meer over haar lezen op haar website.