Jackyenjoyphotography / Getty Images
Voor degenen die COVID-19 hebben ontwikkeld, kan het een lange weg zijn naar een goede gezondheid.
Onderzoekers schatten oorspronkelijk dat ongeveer 10 procent van de mensen langdurige ziekte ervaart na COVID-19 en zelfs nieuwe, aanhoudende of progressieve respiratoire, cardiale of neurologische symptomen kunnen ervaren.
Nieuw onderzoek toont nu aan dat deze langdurige symptomen ook voorkomen bij bijna een derde van degenen die milde gevallen van COVID-19 hadden.
Deze zogenaamde "long-haulers" ervaren symptomen die weken of maanden kunnen aanhouden.
Dat is allemaal vooral slecht nieuws als je met diabetes type 1 (T1D) leeft.
Aanhoudende symptomen kunnen een negatieve invloed hebben op de bloedsuikerspiegel, terwijl vermoeidheid en de zogenaamde "hersenmist", die het geheugen en de focus beïnvloeden, diabetesmanagement op zijn best moeilijk maken.
DiabetesMine sprak met verschillende T1D-langeafstandsreizigers over hoe ze worstelden met deze aanhoudende effecten van COVID-19.
Laten we eerst eens kijken naar wat er bekend is over COVID-19 op de lange termijn.
COVID-19 voor ‘lange afstand’ definiëren
"Er is een veelvoud aan symptomen die variëren van cardiovasculaire symptomen, pijn op de borst, kortademigheid, hoge hartslag, via de luchtwegen of de longen, waar een groot aantal patiënten is met kortademigheid, lage zuurstofniveaus, tot de neurologische symptomen waarbij je hebt geurverlies, smaakverlies, hersenmist, depressie, vergeetachtigheid, "vertelde Dr. Christian Sandrock, gezondheidsdirecteur kritieke zorg en een professor in de geneeskunde aan de University of California Davis, aan Healthline in februari 2021." Er is een geheel tal van verschillende dingen die we zien. "
Onderzoek gepubliceerd in The Lancet Journal in november 2020 vond ernstige longschade in de organen van mensen die waren overleden aan COVID-19, die de auteurs in verband brachten met langdurige symptomen bij overlevenden.
"Zes maanden na de acute infectie hadden COVID-19-overlevenden voornamelijk last van vermoeidheid of spierzwakte, slaapproblemen en angst of depressie", meldden de onderzoekers van het University of California Davis Medical Center. "Patiënten die tijdens hun verblijf in het ziekenhuis ernstiger ziek waren, hadden ernstigere verminderde pulmonale diffusiecapaciteiten en abnormale manifestaties van beeldvorming van de borstkas, en zijn de belangrijkste doelgroep voor interventie voor herstel op lange termijn."
Medische experts van UC Davis rapporteren: “Deze [langdurige] aandoening kan iedereen treffen - oud en jong, anders gezonde mensen en degenen die met andere aandoeningen worstelen. Het is gezien bij degenen die in het ziekenhuis waren opgenomen met COVID-19 en bij patiënten met zeer milde symptomen. "
Medeauteur van de studie Dr. Mauro Giacca, hoogleraar cardiovasculaire wetenschappen aan King's College London, heeft aangegeven dat deze longschade de oorzaak kan zijn van een verscheidenheid aan symptomen op de lange termijn. "De aanwezigheid van abnormale cellen met verschillende kernen [in de zieke longen] ... kan een rol spelen bij de ernst van de ziekte," zei Giacca.
Maar sommige wetenschappers houden vol dat er meer onderzoek nodig is om de ware oorsprong van aanhoudende "langetermijn" -symptomen te begrijpen.
Langeafstandsvluchten met COVID-19 en diabetes
Ongeacht hoe u het definieert of onderzoekt, het is verontrustend voor degenen in de diabetesgemeenschap.
Keri Hanger in Wisconsin vertelde DiabetesMine bijvoorbeeld dat ze nog steeds geheugenmist heeft, maanden nadat ze voor het eerst positief had getest en herstelde van acute COVID-19-symptomen afgelopen voorjaar. Ze wordt ook gemakkelijker vermoeid dan voorheen en heeft slaapproblemen waarbij ze niet langer dan 4 tot 5 uur in slaap kan blijven.
Ze begon haar bloedsuikers vaker gedurende de dag te testen om patronen op te sporen, en verhoogde haar insulinedoses om haar bloedglucose (BG) binnen het bereik te houden. Hopelijk wordt het snel beter.
Ondertussen is T1D Kathy Schornick in Michigan blij te horen dat de onderzoekers deze voortdurende COVID-19-effecten nu een naam hebben gegeven. Ze werkte in een 'COVID-19-eenheid' in een ziekenhuis in Metro Detroit en werd in mei 2020 op het werk blootgesteld aan het nieuwe coronavirus en belandde uiteindelijk 10 dagen in het ziekenhuis op een beademingsapparaat.
Hoewel haar belangrijkste gevecht met COVID-19 ongeveer 3 weken duurde, waren de nawerkingen belastend: geen stem, een hypergevoelige keelpijn en vier of vijf extra symptomen die vele maanden later nog steeds aanhouden. Met dat alles ervoer ze fluctuerende BG-waarden en begon ze ook een lage dosis gabapentine in te nemen voor achteraf ontstane zenuwbeschadiging.
"COVID maakt me nog steeds zo boos", zei ze. "Ik ben dankbaar voor de velen die voor me hebben gezorgd terwijl ze werden verdoofd op een beademingsapparaat en insuline-infuus. Ik heb goede dagen en slechte dagen, variërend van een goede plek naar boos en willen huilen. COVID-19 is een beest. "
Justin Wilhite in de San Francisco Bay Area, die zijn verhaal deelde met DiabetesMine nadat hij COVID-19 kreeg in maart 2020, ziet ook nog steeds de aanhoudende effecten.
"Lange tijd heeft COVID me bij zijn klauwen", zei hij. “Acute symptomen duurden in totaal 30 dagen en ik had 5 dagen rust. Maar vanaf dat moment begon COVID serieus. Ik ben in het ziekenhuis opgenomen met het Epstein-Barr-virus (EBV) en verschillende andere problemen. "
In september zegt Wilhite dat hij zich oké voelde - misschien zelfs goed - maar in oktober weer terugviel. Vanaf dat moment ervaart hij kortademigheid en pijn in zijn spieren en gewrichten. Soms is het zo erg dat Wilhite zegt dat hij een rolstoel moet gebruiken om zich te verplaatsen.
In Texas zei Cassie Thompson dat ze in juli 2020 voor het eerst COVID-19 kreeg en binnen een paar weken herstelde van ingehouden symptomen - koorts, hoest en pijn in het lichaam. Maar sindsdien heeft ze ontdekt dat haar diabetes gewoon moeilijker te behandelen is dan vóór haar ziekte.
"Alles lijkt moeilijker te beheren", zei ze tegen DiabetesMine. 'Veel meer vluchtigheid in mijn cijfers. Mijn A1C is ongeveer hetzelfde gebleven, maar mijn Dexcom CGM-grafiek is gewoon niet zo vlak, wat ik ook doe. Het kan de stress van alles zijn, of iets anders dat aan de hand is. "
Dankbaar voor diabetestechnologie
Toen de wereldwijde pandemie de wereld in de maag sloeg en alles afsloot, namen Allesandra Shah in Florida en haar familie alle nodige voorzorgsmaatregelen en bleven ze veilig.
Ze bleef thuis en volgde online collegecursussen in plaats van haar eerste jaar weg aan een Tennessee University. In januari 2021 ontving Shah het bericht dat ze naar Tennessee zou kunnen gaan voor persoonlijk leren en een hospitality-stage.
Nu de introductie van het vaccin van start ging, dacht ze dat alles in orde zou komen - totdat COVID-19 op haar deur klopte.
Het leek niet echt. Zij en haar gezin hadden tenslotte een lang, uitdagend jaar achter de rug zonder te zijn blootgesteld.
Bij de diagnose van T1D toen ze 18 maanden oud waren, zeiden Shah en haar moeder dat ze in 2020 overdreven beschermend en voorzichtig waren - vooral omdat Allesandra destijds bij haar 67-jarige grootmoeder woonde, om te helpen in de nasleep van het overlijden van haar grootvader. jaar voor. Haar moeder, Michelle, en haar jongere broer en zus (die 13 is en ook bij T1D woont), woonden ongeveer 3 km verderop thuis.
Net voor haar geplande vertrek voor haar studiestage, die Shah voor de eerste keer uit haar thuisstaat zou halen, nam ze in tranen afscheid van een dierbare vriendin. En het blijkt dat die ontmoeting heeft geleid tot blootstelling aan het virus dat COVID-19 veroorzaakt.
Shah zat twee weken in quarantaine in een ander deel van het huis van haar oma, geïsoleerd en regelmatig sms'jes met haar moeder. De familie zette eten en voorraden op de patio aan de achterkant, waar ze via een deur naar de achtertuin toegang toe had, en alle communicatie verliep per telefoon of video.
Gelukkig is haar ziekte nooit zo hoog geworden dat ze in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Hoewel ze zich vreselijk voelde en de gebruikelijke COVID-19-symptomen en licht verhoogde bloedsuikers had, gelooft Shah dat haar diabetestechnologie - met name de Tandem t: slim X2 met Control-IQ gesloten-lussysteem - haar in staat stelde om op de hoogte te blijven diabetes management.
Hoewel haar aantal enigszins verhoogd was en er ketonen in haar urine terechtkwamen (een teken van een gevaarlijk hoge bloedsuikerspiegel), hield het systeem haar BG-waarden grotendeels binnen het bereik, waardoor een slechtere ervaring met COVID-19 werd voorkomen.
"Als Control-IQ er niet was geweest, weet ik niet wat mijn ervaring met COVID-19 zou zijn geweest", zei ze. “Ook al moest ik een overmatige hoeveelheid insuline gebruiken - bijna twee keer zoveel als normaal - het heeft echt voorkomen dat mijn bloedsuikers uit de hand lopen. Het was best eng. "
Haar moeder Michelle zegt dat ze 'vastzit' aan de mobiele CGM-app en de BG-nummers van haar dochter nauwlettend in de gaten houdt.
'Het was een nachtmerrie aan mijn kant,' herinnerde de D-Mom zich. 'Die pomp draaide overuren, en ondanks dat alles produceerde ze nog steeds een hoeveelheid ketonen vanwege hoe ziek ze was. Ik twijfel er niet aan dat het Control-IQ was dat haar uit het ziekenhuis hield. Ze zou in die toestand niet bovenop haar insulinemanagement hebben kunnen staan. "
Nu, enkele maanden later, zegt Shah dat ze "ongeveer 90 procent beter is". Ze gelooft dat het feit dat ze jong was, slechts 22 jaar oud, en dat de technologie de weegschaal in haar voordeel deed om met COVID-19 om te gaan, net zo succesvol als zij. Ze heeft niet de kans gehad om eind februari in Tennessee een vaccin te krijgen, maar ze hoopt dat dat binnenkort mogelijk zal zijn.
Voor anderen die mogelijk te maken hebben met COVID-19 of symptomen op de langere termijn, zeggen de sjahs dat het van cruciaal belang is om in deze periode de beste hulpmiddelen en technologie te hebben om diabetes te beheersen.
"COVID-19 zelf is niet goed, maar ik had er bijna een gemakkelijkere tijd mee vanwege de technologie," zei Shah.
En voor het geval u zich afvraagt, ja - het is mogelijk om tijdens een pandemie met een nieuw diabetesapparaat te beginnen.
