Wat ik wou dat ik toen wist
Er zijn zoveel dingen die ik wou dat ik wist voordat ik probeerde zwanger te raken.
Ik wou dat ik wist dat zwangerschapssymptomen niet meteen verschijnen als je het probeert. Het is gênant hoe vaak ik dacht dat ik zonder reden zwanger was.
Ik wou dat ik wist dat alleen omdat mijn man en ik supergezond aten en regelmatig aan lichaamsbeweging deden, dat je geen gemakkelijke weg naar zwangerschap geeft. We zijn een soort drink-groene-sappen, go-for-run-together type paar - we dachten dat we vrij waren.
Ik wou dat ik wist dat 20 minuten fietsen met mijn benen in de lucht na de seks mijn kansen niet zou vergroten. Hé, misschien was dat in ieder geval een goede buiktraining?
Ik wou dat ik wist dat zwanger worden het moeilijkste deel van een ouderschapstraject kan zijn. Ik wou dat ik wist dat 1 op de 8 koppels moeite heeft om zwanger te raken. Ik wou dat iemand me had gewaarschuwd dat onvruchtbaarheid iets is, en dat zou het kunnen zijn onze ding.
Onvruchtbaarheid was ons ding
Op 14 februari 2016 kwamen mijn man en ik erachter dat we tot die 1 op de 8 stellen behoorden. We probeerden het al 9 maanden.Als je ooit je leven hebt geleefd op basis van het plannen van seks, het meten van je basale lichaamstemperatuur en alleen plassen op ovulatiestokken om te resulteren in plassen bij een mislukte zwangerschapstest na een mislukte zwangerschapstest, dan is 9 maanden een eeuwigheid.
Ik was het zat om te horen: "Geef het een jaar - zo lang kan het duren!" omdat ik wist dat mijn instincten slimmer waren dan welke richtlijnen dan ook. Ik wist dat er iets niet klopte.
Op Valentijnsdag kregen we het nieuws dat we onvruchtbaarheidsproblemen hadden. Onze harten stopten. Ons levensplan - het plan dat we tot nu toe zo perfect hadden genageld - stortte in.
Het enige wat we wilden doen, was het hoofdstuk "heb een baby" in ons boek passen. We wisten niet dat het op het punt stond zijn eigen roman te worden, want onvruchtbaarheid was een lange strijd die we niet wilden voeren.
Dit is niet ons
De eerste keer dat je het woord onvruchtbaarheid hoort, kan je niet anders dan denken, op geen enkele manier, niet ik, niet wij. Dat is niet mogelijk. Er is ontkenning, maar dan raakt de pijn van het erkennen van de realiteit je zo hard dat je de adem beneemt. Elke maand die verstrijkt zonder dat je droom wordt vervuld, wordt er weer een gewicht op je schouders gezet. En dat gewicht van het wachten is ondraaglijk.
We waren er ook niet op voorbereid dat onvruchtbaarheid een tweede fulltime baan zou zijn. We moesten door honderden doktersafspraken, operaties, liefdesverdriet en schot na schot vechten in de hoop dat de toegevoegde IVF-hormonen, de gewichtstoename, de fysieke en mentale uitputting van dit alles op een dag zouden resulteren in een baby.
We voelden ons alleen, geïsoleerd en beschaamd, want waarom leek het alsof iedereen om ons heen zo gemakkelijk zwanger raakte? Waren wij het enige stel ter wereld dat dit meemaakte?
Het goede en het slechte: we waren niet de enigen. Er is een dorp daarbuiten, en ze zitten allemaal in hetzelfde schuitje, maar we moeten geloven dat we moeten zwijgen, want het is geen vaag, feelgood-verhaal.
Stilte is niet zo gouden
De reis is al moeilijk genoeg, dus zwijgen mag geen deel uitmaken van het spelplan. Als je moeite hebt om zwanger te worden, weet Healthline Parenthood dat je meer ondersteuning nodig hebt om je minder alleen te voelen. Ons doel is om het gesprek over onvruchtbaarheid te veranderen, zodat mensen zich gesterkt voelen om hun verhaal te delen, niet om zich te schamen.
Daarom hebben we The Real First Trymester gemaakt, omdat voor sommigen van ons proberen zwanger te raken het moeilijkste trimester van allemaal is.
Deze artikelen zijn bedoeld om met u in contact te komen, u te ondersteunen en u het gevoel te geven dat u deel uitmaakt van een dorp. Je zult advies en aanmoediging horen van iemand die er in deze brief aan haar jongere zelf is geweest, hoe onvruchtbaarheid geen geheim meer hoeft te zijn, en het verhaal van een vrouw wiens cyclus werd geannuleerd de dag voordat ze verondersteld werd dat te doen. start vanwege COVID-19. U krijgt logistieke ondersteuning als u zich afvraagt wat IVF inhoudt, hoelang u na IUI kunt testen en welk type yoga goed is voor uw vruchtbaarheid.
De onvruchtbaarheidsreis is het verst verwijderd van een solo-rit, dus we hopen dat deze artikelen je zullen aanmoedigen om je verhaal te delen, of het nu op Instagram is of uit eten met collega's. Stel je hart open voor het feit dat wat je ook deelt, ook al is het maar een klein detail, iemand anders kan helpen, en op zijn beurt je dorp kan helpen vinden.
Hoop wordt nooit geannuleerd
Mijn eigen onvruchtbaarheidsreis heeft me zoveel geleerd over wie we zijn als stel, wie ik ben als persoon en wie we nu zijn als ouders. Terwijl ik hier zit te schrijven, luisterend naar mijn nu bijna 2 jaar oude knalpotten en pannen als trommels, denk ik aan alle dingen die ik toen wou dat ik het wist. Als je iets soortgelijks meemaakt, zijn dit lessen die je onderweg ook zult opdoen.
Je kracht zal je verrassen. Er zijn maar 1 op de 8 mensen die dit doormaken, omdat ik ervan overtuigd ben dat er een speciaal persoon of de sterkste koppels voor nodig zijn om elke ochtend wakker te worden en onvruchtbaarheid in de ogen te zien.
De reis is lang. Het is gevuld met hartzeer. Maar als u de prijs in de gaten houdt en uw hart openstaat voor de vele mogelijkheden om een kind op deze wereld en in uw gezin te brengen, kunt u een klein beetje van uw terrein loslaten.
Als koppel bracht onze strijd ons alleen maar dichterbij. Het heeft ons sterkere ouders gemaakt, want zelfs als er dagen zijn met een peuter die moeilijk zijn, nemen we er nooit een als vanzelfsprekend aan. Toen we door onvruchtbaarheidshel gingen, brachten we die 3 jaar door met reizen om de wereld te zien, onze vrienden te zien en bij ons gezin te zijn. Ik zal voor altijd dankbaar zijn voor die extra tijd die we hadden - alleen wij tweeën.
Vandaag is een unieke tijd om te worstelen met onvruchtbaarheid. Mijn hart doet pijn voor degenen wier vruchtbaarheidsbehandelingen voor onbepaalde tijd zijn geannuleerd vanwege het coronavirus. Maar er is iets dat ik trending vond op alle Instagram-accounts voor onvruchtbaarheid die ik volg, en dat is: Hoop is niet geannuleerd.
En dit geldt voor iedereen die op dit moment een baby probeert. Geef de hoop niet op, ook al kan het enige tijd duren voordat uw dromen uitkomen. Telkens als we slecht nieuws kregen van de dokter - wat vaker wel dan niet was - brokkelde een deel van mij af, en het was moeilijk om door te gaan, maar dat deden we, want we gaven de hoop nooit op. Als dat op dit moment gemakkelijker gezegd dan gedaan voelt, begrijpen we het. We hopen dat Healthline Parenthood op dit moment uw dorp kan zijn en u eraan herinneren dat hoop niet wordt geannuleerd.
Jamie Webber
Redactiedirecteur, ouderschap
-should-you-floss.jpg)
