De verkeerde vraag stellen of iets verkeerds zeggen, kan een gesprek ongemakkelijk en ongemakkelijk maken, vooral als het gaat om iemands persoonlijke gezondheid.
In de afgelopen 5 jaar dat ik openlijk met hiv heb geleefd, heb ik veel gesprekken gehad over mijn reis met vrienden, familie en kennissen. Door die gesprekken heb ik inzicht gekregen in wat de minst nuttige dingen zijn om te zeggen tegen iemand met hiv.
Voordat u een van de volgende uitspraken of vragen zegt, moet u even de tijd nemen om te overwegen welke impact dit kan hebben op de persoon met wie u spreekt. U kunt deze woorden waarschijnlijk beter onuitgesproken laten.
Als je me vraagt of ik 'clean' ben met betrekking tot mijn hiv-status, ben je vies.
Natuurlijk, het is maar een zin die je een paar seconden bespaart door wat extra woorden te zeggen (of te typen), maar voor sommigen van ons die met hiv leven, is het beledigend. Het kan ook een negatief effect hebben op ons zelfvertrouwen, of dat nu uw bedoeling is of niet.
Zoals het Stigma Project het stelt, zijn 'schoon' en 'vuil' voor je wasgoed, niet voor het beschrijven van je hiv-status. Een betere manier om naar iemands hiv-status te vragen, is door simpelweg te vragen wanneer ze hun laatste screening hebben gehad en wat het resultaat was.
Vragen stellen over hiv en nieuwsgierig zijn naar het dagelijkse leven met een chronische aandoening zijn volkomen begrijpelijk. Hoe ik aan hiv ben blootgesteld, is echter niet echt iets dat je moet weten.
Er zijn veel redenen waarom iemand hiv zou kunnen oplopen, waaronder blootstelling via seks, overdracht van moeder op kind, het delen van naalden met iemand met een hiv-diagnose, bloedtransfusies en meer.
Als degenen onder ons die met het virus leven, willen dat u onze persoonlijke gegevens en de wijze van overdracht kent, zouden we het gesprek zelf beginnen.
De beste manier om een gebrek aan sociale mentaliteit aan te tonen, is door iemand met hiv te vragen of hij weet wie hem of haar aan het virus heeft blootgesteld.
Het stellen van zo'n persoonlijke vraag kan pijnlijke emoties oproepen. Misschien houdt hun blootstelling verband met een traumatische gebeurtenis, zoals aanranding. Misschien schamen ze zich ervoor. Of misschien weten ze het gewoon niet.
Uiteindelijk maakt het niet uit of ik weet wie mij aan hiv heeft blootgesteld, dus stop met vragen.
Verkoudheid, griep of buikgriep opvangen is niet leuk, en soms kunnen zelfs allergieën ons vertragen. Tijdens deze afleveringen voelen we ons allemaal ziek en moeten we misschien zelfs een zieke dag nemen om beter te worden.
Maar ook al heb ik een chronische aandoening, ik ben niet iemand die je als ziek of lijdend moet beschouwen.
Mensen met hiv die regelmatig naar een afspraak met hun arts gaan en die antiretrovirale geneesmiddelen gebruiken om het virus onder controle te houden, hebben bijna normale levensverwachtingen.
Zeggen "Het spijt me" na het horen van iemands hiv-diagnose lijkt misschien ondersteunend, maar voor velen van ons is dat niet zo. Het impliceert vaak dat we iets verkeerd hebben gedaan, en de woorden zijn mogelijk beschamend.
Nadat iemand de persoonlijke details van zijn reis met hiv heeft gedeeld, is het niet nuttig om de zin 'Het spijt me' te horen. Bied in plaats daarvan dankbaarheid aan de persoon voor het toevertrouwen van die persoonlijke gezondheidsinformatie en vraag of je op wat voor manier dan ook kunt helpen.
Het is het beste om er niet van uit te gaan of zelfs maar de vraag te stellen of de huidige partner van iemand met hiv ook positief is.
Ten eerste: wanneer iemand met hiv een aanhoudende, duurzaam onderdrukte viral load heeft (een niet-detecteerbare viral load genoemd) gedurende 6 maanden, is er geen virus in hun systeem, en dat is er al enkele maanden niet meer.
Dat betekent dat uw kans om hiv van die persoon op te lopen nihil is. (Misschien vindt u dit interview met Dr. Carl Dieffenbach van de National Institutes of Health nuttig.) Daarom kunnen relaties bestaan zonder het risico van overdracht van hiv.
Buiten de wetenschap is het gewoon ongepast om te vragen naar de hiv-status van mijn partner. Sta niet toe dat u door uw nieuwsgierigheid het recht op privacy van iemand uit het oog verliest.
Wat u in plaats daarvan moet doen
Als iemand zijn of haar verhaal over leven met hiv deelt, is de beste manier om te reageren door simpelweg te luisteren.
Als u aanmoediging en ondersteuning wilt bieden of een vraag wilt stellen, denk dan eens na over het effect dat uw woorden kunnen hebben. Bedenk wat u zegt, en vraag uzelf af of het uw zaak is om überhaupt iets te zeggen.
Josh Robbins is een schrijver, activist en spreker die met hiv leeft. Hij blogt over zijn ervaringen en activisme op Ik ben nog steeds JoshMaak contact met hem op Twitter @RTLnieuws.
