Als het op de bevalling aankomt, hebben we allemaal hetzelfde doel: de baby eruit halen! Hoe we dat bereiken, is soms een persoonlijke keuze en soms een medische noodzaak.
Als u zwanger bent en probeert te beslissen welke optie het beste voor u is - een natuurlijke bevalling (ook bekend als vaginale bevalling) of een keizersnede, ook wel bekend als een keizersnede of keizersnede - zijn er enkele belangrijke verschillen waarmee u rekening moet houden, zoals evenals vragen die u aan uw arts zou moeten stellen.
Dit artikel bespreekt elke bevallingsoptie, de bijbehorende genezings- en hersteltijden en risico's en complicaties. Om u te helpen een beter begrip te krijgen van hoe het is in de verloskamer, hebben we ook gesproken met twee vrouwen die zowel een keizersnede als een vaginale bevalling hebben gehad.
Definities van een natuurlijke geboorte en keizersnede
Omwille van dit artikel wordt een "natuurlijke bevalling" beschouwd als een vaginale bevalling, die kan plaatsvinden met of zonder pijnstillers of andere medische ingrepen.
Typisch, vaginale geboorten resulteren in kortere ziekenhuisverblijven, lagere injectiepercentages en snellere hersteltijden, volgens de Cleveland Clinic. Sommige vrouwen zullen een baby krijgen zonder medische tussenkomst, terwijl anderen een of andere vorm van tussenkomst nodig hebben of vragen. Deze kunnen zijn:
- pitocin om weeën op te wekken
- een episiotomie (een chirurgische incisie) om het hoofd van de baby erdoor te laten zonder de huid te scheuren
- een amniotomie of kunstmatige breuk van het vruchtwater (het breken van uw water)
- een tangafgifte of vacuümextractie
De andere bevallingsoptie is een keizersnede, een chirurgische ingreep om de baby te verwijderen wanneer een vaginale bevalling niet mogelijk is of niet door de moeder wordt gevraagd. Een keizersnede kan gepland of medisch noodzakelijk zijn.
Hoewel ze niet zo vaak voorkomen als vaginale geboorten, zegt het American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG) dat bepaalde situaties een keizersnede noodzakelijk maken. Waaronder:
- medische zorgen voor de baby
- zwanger zijn van meer dan één baby
- problemen met de placenta
- de bevalling vordert niet tijdig
- de baby is groot
- stuitligging
- maternale infecties of aandoeningen, zoals hoge bloeddruk of diabetes
In 2018 meldden de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) dat 31,9 procent van de geboorten via een keizersnede plaatsvond.
Als u een keizersnede heeft gehad, opnieuw zwanger bent en een goede kandidaat bent, kan uw arts met u praten over een vaginale bevalling na een keizersnede (VBAC). Volgens de ACOG hebben vrouwen die een keizersnede hebben gehad twee keuzes bij toekomstige geboorten: een geplande keizersnede of vaginale bevalling.
Dat gezegd hebbende, vrouwen met een hoger risico op baarmoederruptuur zijn geen goede kandidaten voor een VBAC. Als uw incisie in de baarmoeder een lage of hoge verticale snede is, kan uw arts u adviseren om de VBAC-route niet te volgen. Beide incisies brengen een hoger risico op scheuren met zich mee dan lage transversale of zij-aan-zij sneden die over het onderste deel van de baarmoeder worden gemaakt.
Soms wordt een VBAC geprobeerd, maar dit is niet gelukt, en voert de arts een keizersnede uit. De ACOG noemt dit een proef van bevalling na keizersnede (TOLAC).
Wat is de procedure van elk type geboorte?
Vaginale bevallingen kunnen plaatsvinden in het ziekenhuis, een geboortecentrum of thuis. Sommige vrouwen vragen om pijnstillers, zoals een ruggenprik, om hun weeën te helpen beheersen.
U kunt verwachten dat u door drie fasen van de bevalling gaat: vroege, actieve en overgangsfase (of eerste, tweede en derde fase). Een verpleegkundige of arts zal u periodiek onderzoeken om te zien waar u zich in de stadia bevindt, inclusief het meten van uw baarmoederhals.
Als je 10 cm bereikt, ben je volledig verwijd en is het tijd om te pushen. Uw medisch team zal helpen terwijl u duwt en de baby door het geboortekanaal beweegt. Als de baby eenmaal is gekroond en is afgeleverd, heb je nog steeds lichte weeën terwijl je je voorbereidt om de placenta te bevallen.
Een keizersnede is heel anders dan een vaginale bevalling. Over het algemeen is een keizersnede een chirurgische ingreep die ongeveer 45 minuten duurt, terwijl een vaginale bevalling uren kan duren. Bij dit type bevalling maakt uw arts een incisie in uw buik en baarmoeder om uw baby te verwijderen.
Zodra de baby uit is, zal uw arts de navelstreng doorknippen, de placenta verwijderen en de incisie sluiten. Aangezien dit een operatie is, krijgt u een epiduraal blok of algemene anesthesie. Als uw arts voor het laatste kiest, bent u niet wakker. Omgekeerd zorgt een epiduraal blok, dat het onderste deel van uw lichaam verdooft, ervoor dat u tijdens de procedure wakker blijft.
Na een keizersnede moet uw medisch team mogelijk uw baby controleren en de luchtwegen vrijmaken voordat u uw baby mag vasthouden. Hoewel je zo snel mogelijk na de geboorte weer verenigd zult zijn, is het misschien niet meteen zoals bij een vaginale bevalling.
Genezing en herstel
Artsen noemen de eerste 6 weken na de bevalling niet voor niets de "herstelperiode". Het is gedurende deze tijd dat uw lichaam moet rusten en genezen van de stress van de bevalling.
Uw genezing en herstel na een vaginale bevalling zijn afhankelijk van welke medische procedures tijdens de geboorte zijn uitgevoerd. Als je bijvoorbeeld een episiotomie hebt gescheurd of een episiotomie nodig hebt gehad, zullen genezing en herstel waarschijnlijk de volledige 6 weken duren. Het zal ook pijnlijker zijn en enige aanpassingen in uw dagelijkse routine vereisen.
Mamas die zonder perineale traan of episiotomie zijn bevallen, kunnen zich binnen 3 weken of minder beter voelen. Hoe dan ook, de meeste vrouwen zullen perineale pijn en bloeding gedurende ten minste 1 tot 2 weken ervaren.
Volgens de ACOG is het herstel van een keizersnede vergelijkbaar met dat van een operatie. U moet de eerste 2 tot 4 dagen na de procedure in het ziekenhuis blijven. Zich verplaatsen, inclusief in en uit bed stappen, is vaak moeilijk en behoorlijk pijnlijk.
In de eerste paar weken merkt u misschien dat uw litteken jeukt of pijnlijk is. Dit maakt deel uit van het genezingsproces. U kunt gedurende ongeveer 4 tot 6 weken ook lichte krampen, bloeding of afscheiding ervaren. Uw arts zal uw voortgang opnieuw beoordelen tijdens uw afspraak van 6 weken om te bepalen welke activiteiten u kunt hervatten.
Maar welk herstel zal gemakkelijker zijn?
Over het algemeen is de genezings- en hersteltijd voor een vaginale bevalling vaak aanzienlijk sneller dan die van een keizersnede. Dat gezegd hebbende, ervaren sommige vrouwen het tegenovergestelde.
Melinda Ashley, moeder, ouderschapsexpert en oprichtster van Unfrazzled Mama, had een ongeplande keizersnede voor haar eerste geboorte en een VBAC voor haar tweede. Voor deze moeder was haar herstel van de keizersnede eigenlijk veel gemakkelijker dan die van haar VBAC. "Ik voelde me een paar dagen na mijn keizersnede geweldig, en ik was zelfs klaar om een paar weken later te beginnen met trainen."
Het feit dat ze een episiotomie nodig had, maakte haar VBAC uitdagender om van te herstellen. “Het deed pijn om het toilet te gebruiken, het deed pijn om te gaan zitten, het deed pijn om te staan. De pijn hield weken aan, en het duurde veel langer voordat ik weer aan mijn normale bezigheden begon. "
Dat gezegd hebbende, denkt Ashley dat als ze de episiotomie niet had gehad, de vaginale bevalling gemakkelijker zou zijn geweest om van te herstellen en ze in een veel korter tijdsbestek weer normaal zou zijn geweest.
Voor Jaimie Zaki waren haar twee VBAC-geboorten veel gemakkelijker dan haar keizersnede. "Ik heb zowel VBAC met een ruggenprik als een niet-medicinale VBAC meegemaakt, en ik zou zeggen dat mijn niet-medicatie zelfs gemakkelijker was dan mijn medicatie. Voor mij was het herstel met mijn vaginale bevalling zonder medicatie meestal een makkie met het minste weefseltrauma van al mijn geboorten. "
Het is belangrijk om te weten dat elk lichaam anders is en dat elke geboorte anders is. Vaak bieden volgende geboorten gemakkelijker herstel, maar niet altijd.
Risico's en complicaties
Zowel vaginale bevallingen als C-secties brengen risico's en mogelijke complicaties met zich mee.Vrouwen die vaginaal bevallen, kunnen perineale tranen ervaren of hebben een episiotomie nodig waarvoor hechtingen en enkele weken genezingstijd nodig zijn. Bovendien zullen veel vrouwen problemen krijgen met blaascontrole of een verzakking van organen na een vaginale bevalling.
En net als bij andere grote operaties, heeft een keizersnede potentiële risico's en complicaties. Volgens de ACOG kunnen er problemen optreden met infectie, bloedverlies, bloedstolsels, letsel aan de darm of blaas en reacties op de anesthesie of medicatie.
Afhalen
Als u vragen heeft over elk type bevalling, neem dan contact op met uw arts tijdens uw routinematige prenatale bezoeken. Ze kunnen u helpen te begrijpen welke optie het beste bij u past.
Door een geboorteplan op te stellen waarin uw doelen voor bevalling en bevalling worden uiteengezet, kunt u zich voorbereiden op de bevalling. En of het nu gaat om een vaginale bevalling of een keizersnede, het einddoel is om een gezonde baby te krijgen.
-should-you-floss.jpg)
