De meesten, zo niet wij allemaal, hebben het gevoel dat er nog meer verlies moet komen.
Hoewel velen van ons 'verdriet' misschien zien als een reactie op het verlies van iemand van wie we houden, is verdriet eigenlijk een veel complexer fenomeen.
Omgaan met elk soort verlies kan een rouwproces met zich meebrengen, zelfs als dat verlies niet echt tastbaar is.
Er valt op dit moment veel te rouwen met de recente COVID-19-uitbraak.
Er is een collectief verlies van normaliteit, en voor velen van ons zijn we het gevoel van verbondenheid, routine en zekerheid over de toekomst kwijtgeraakt. Sommigen van ons zijn al banen en zelfs dierbaren kwijtgeraakt.
En de meesten, zo niet wij allemaal, hebben het gevoel dat er nog meer verlies moet komen. Dat gevoel van angstige anticipatie wordt "anticiperend verdriet" genoemd, en het kan een doozy zijn.
Een rouwproces kan zelfs plaatsvinden als we voelen dat er een verlies gaat gebeuren, maar we weten nog niet precies wat het is. We weten dat de wereld om ons heen nooit meer hetzelfde zal zijn, maar wat we precies hebben verloren en zullen verliezen, is ons nog grotendeels onbekend.
Dit kan moeilijk zijn om mee in het reine te komen.
Als je je afvraagt of je dit soort verdriet misschien ervaart, zijn hier enkele tekenen waar je naar moet zoeken, evenals enkele copingvaardigheden die je op dit moment kunt gebruiken:
1. Je bent gespannen - en het is niet altijd duidelijk waarom
Misschien voel je een gevoel van angst, alsof er iets ergs op komst is, maar het is onduidelijk wat het zou kunnen zijn. (Dit wordt vaak omschreven als 'wachten tot de andere schoen valt'.)
Hypervigilantie is ook een veel voorkomende manier waarop dit verschijnt. Mogelijk scant u op mogelijke 'bedreigingen' - bijvoorbeeld door krachtig te reageren wanneer iemand in de buurt hoest of niest, geïrriteerd te raken door een vreemdeling die niet echt op sociale afstand staat, of in paniek te raken wanneer de telefoon overgaat.
Dit kan zich ook uiten als aanhoudende angst en overweldiging, zoals 'bevriezen' bij besluitvorming of planning, of vaker uitstellen om complexe taken te vermijden.
Als je op gevaar of ondergang anticipeert, is het logisch dat het op dit moment een grotere uitdaging zou zijn om emotioneel gereguleerd te blijven.
2. Je bent boos op dingen die je niet onder controle hebt
Jezelf gemakkelijk en aanhoudend gefrustreerd vinden, is een veel voorkomende uiting van verdriet.
Bijvoorbeeld thuiswerken eerder voelde als een luxe, maar misschien voelt het nu meer als een straf. Het niet krijgen van je favoriete merk macaroni en kaas uit een doos heeft misschien niet eerder als een groot probleem gevoeld, maar opeens ben je woedend bij je plaatselijke winkel omdat je niet genoeg voorraad hebt.
Als kleine obstakels plotseling ondraaglijk aanvoelen, ben je niet de enige. Deze obstakels dienen vaak als onbewuste herinnering dat de dingen niet hetzelfde zijn - ze veroorzaken verdriet en een gevoel van verlies, zelfs als we ons er niet van bewust zijn.
Als je merkt dat je vaker boos wordt, wees dan voorzichtig met jezelf. Dit is een volkomen normale reactie tijdens een periode van collectief trauma.
3. U legt zich neer bij het worstcasescenario
Een van de manieren waarop mensen vaak met anticiperend verdriet omgaan, is door te proberen zich mentaal en emotioneel voor te bereiden op het worstcasescenario.
Als we doen alsof het onvermijdelijk is, kunnen we onszelf voor de gek houden door te denken dat het niet zo schokkend of pijnlijk zal aanvoelen als het zover komt.
Dit is echter een beetje een valstrik. Het nadenken over ziekelijke scenario's, zich hopeloos voelen terwijl de dingen zich ontvouwen, of angstig ronddraaien over alles wat fout zou kunnen gaan, zal niet werkelijk houden je veilig - in plaats daarvan zal het je gewoon emotioneel geactiveerd houden.
In feite kan chronische stress uw immuunsysteem op een negatieve manier beïnvloeden, en daarom is het zo belangrijk om gedurende deze tijd zelfzorg te oefenen.
Paraatheid is belangrijk, maar als je merkt dat je gefixeerd bent op de meest apocalyptische en rampzalige mogelijkheden, doe je misschien meer kwaad dan goed. Balans is de sleutel.
4. Je merkt dat je je terugtrekt of anderen vermijdt
Als we ons overweldigd, angstig en getriggerd voelen, is het logisch dat we ons van anderen terugtrekken. Als we onszelf nauwelijks overeind kunnen houden, kan het vermijden van andere mensen het gevoel hebben dat we ons ertegen beschermen hun stress en angst.
Dit kan echter averechts werken. Isolatie kan gevoelens van depressie en angst zelfs versterken.
In plaats daarvan moeten we verbonden blijven met anderen - en dat kunnen we doen door duidelijke grenzen te houden over wat voor soort ondersteuning we kunnen bieden.
Enkele voorbeelden van grenzen die u nu kunt stellen:
- Ik heb het heel moeilijk gehad met dit COVID-19-spul. Kunnen we het gesprek vandaag luchtig houden?
- Ik denk niet dat ik hier nu over kan praten. Is er iets dat we kunnen doen om ons op dit moment af te leiden?
- Ik heb het momenteel moeilijk en kan je momenteel niet op die manier ondersteunen. Ik ben blij om (een game te spelen / een zorgpakket te sturen / later in te checken via sms) in plaats daarvan als dat nuttig zou zijn.
- Ik heb momenteel niet veel capaciteit om je te ondersteunen, maar ik zal je later een aantal links e-mailen waarvan ik denk dat ze nuttig kunnen zijn als je dat leuk vindt.
Onthoud dat er niets mis is met het stellen van de grenzen die u nodig heeft om voor uzelf te zorgen!
5. Je bent helemaal uitgeput
Veel van waar we het over hebben met anticiperend verdriet is eigenlijk gewoon de traumareactie van ons lichaam: namelijk in de modus 'vechten, vluchten of bevriezen' zijn.
Wanneer we ons bedreigd voelen, reageert ons lichaam door ons te overspoelen met stresshormonen en ons te versterken, voor het geval we snel moeten reageren op een bedreiging.
Een van de bijwerkingen hiervan is echter dat we ons uiteindelijk uitgeput voelen. Dagelijks zo geactiveerd worden, kan ons echt moe maken, waardoor uitputting een vrij universele rouwervaring wordt.
Dit is vooral moeilijk in een tijd waarin zoveel mensen het hebben over hoe productief ze zijn geweest terwijl ze zichzelf isoleerden. Het kan nogal belabberd zijn om te horen dat anderen nieuwe hobby's of projecten beginnen terwijl we amper uit bed kunnen komen.
U bent echter verre van de enige in uw door pandemie veroorzaakte uitputting. En als alles wat je nu kunt doen, jezelf beschermen is? Dat is meer dan goed genoeg.
Als u anticiperend verdriet voelt, wat kunt u dan doen om ermee om te gaan?
Als je niet zeker weet hoe je met deze vorm van verdriet om moet gaan, zijn er een paar dingen die je kunt doen:
Bevestig en bevestig uw gevoelens. Er is geen reden om je te schamen of kritisch te zijn over de emoties die je ervaart. Iedereen zal verdriet anders ervaren, en geen van de gevoelens die je hebt, is onredelijk in zo'n moeilijke tijd. Wees lief voor jezelf.
Breng het terug naar de basis. Het is vooral belangrijk om op dit moment gevoed, gehydrateerd en uitgerust te blijven. Als je hiermee worstelt, zet ik in dit artikel enkele tips over basiszelfzorg op een rij en enkele handige apps die je hier kunt downloaden.
Leg contact met anderen, zelfs als u dat niet wilt. Het kan verleidelijk zijn om iedereen buiten te sluiten als je overweldigd en geactiveerd bent. Weersta alstublieft de drang! Menselijke verbinding is een cruciaal onderdeel van ons welzijn, vooral nu. En als je dierbaren je tegen een muur op drijven? Er is op dit moment ook een app om in contact te komen met mensen.
Geef prioriteit aan rust en ontspanning. Ja, het klinkt absurd om mensen te vertellen zich te ontspannen tijdens een pandemie. Wanneer onze angst echter zo geactiveerd is, is het van cruciaal belang om te proberen ons lichaam en onze hersenen te de-escaleren. Dit artikel bevat een vrij uitgebreide lijst met bronnen als uw angst op dit moment toeneemt.
Druk jezelf uit. Creatieve verkooppunten zijn op dit moment bijzonder nuttig. Probeer een dagboek bij te houden, te dansen, collages te maken - wat u ook helpt om te verwerken wat er emotioneel met u gebeurt! Ik heb ook enkele journaalprompts en zelfzorgoefeningen in dit rouwblad als je geïnteresseerd bent.
Praat met een professional. Online therapie is op dit moment een zegen. Als je er toegang toe hebt, zijn therapeuten op dit moment een essentiële hulpbron om door verdriet en angst heen te komen. Ik heb hier enkele therapiebronnen opgenomen en in dit artikel heb ik ook enkele van mijn beste teletherapie-tips gedeeld.
Onthoud dat je niet de enige bent in wat je op dit moment voelt
In feite ben je er verre van. Velen van ons ervaren een rouwproces rond deze tijd van snelle verandering en collectieve angst.
Je verdient steun, en de worstelingen die je hebt, zijn volkomen begrijpelijk, vooral gezien alles wat er om ons heen verandert.
Wees voorzichtig met jezelf - en als je meer ondersteuning nodig hebt, aarzel dan niet om contact op te nemen. We kunnen de komende weken onszelf isoleren en zelfs eenzaam zijn, maar niemand van ons hoeft op dit moment alleen te zijn.
Sam Dylan Finch is redacteur, schrijver en strateeg voor digitale media in de San Francisco Bay Area. Hij is de hoofdredacteur van geestelijke gezondheid en chronische aandoeningen bij Healthline. Vind hem op Twitter en Instagram, en leer meer op SamDylanFinch.com.
