Als je het verhaal achter je tatoeage wilt delen, stuur ons dan een e-mail op [email protected]Zorg ervoor dat je het volgende bij de hand hebt: een foto van je tatoeage, een korte beschrijving van waarom je hem hebt of waarom je hem mooi vindt, en je naam.
Leukemie is een vorm van kanker die de bloedcellen en het beenmerg aantast. Geschat wordt dat er in 2018 alleen al in de Verenigde Staten meer dan 60.000 nieuwe gevallen van leukemie zullen worden gediagnosticeerd.
Deze vorm van bloedkanker blijft de meest voorkomende vorm van kanker bij kinderen en tieners en komt voor bij ongeveer 1 op de 3 diagnoses. Hoewel er verschillende soorten leukemie zijn, is chronische lymfatische leukemie (CLL) het meest voorkomende type bij volwassenen.
Elke persoon met leukemie heeft een unieke ervaring in de strijd tegen de ziekte, die sommigen kiezen om vast te leggen in de vorm van tatoeages. Deze tatoeages kunnen dienen als inspiratie voor kracht tijdens moeilijke momenten, om solidariteit te tonen met andere overlevenden of zelfs om een geliefde te eren. Wat de reden ook is, wij vinden dat deze tatoeages het verdienen om gedeeld te worden met de hele leukemiegemeenschap. Bekijk ze hieronder:
“In februari 2017 werd bij mij chronische myeloïde leukemie vastgesteld. Ik heb veel tijd online besteed aan het leren over deze kanker en het zoeken naar ondersteuning. Ik heb geen dagelijkse herinnering aan mijn worstelingen nodig, omdat mijn lichaam die mij helemaal alleen lijkt te geven. Terwijl ik nog steeds aan het worstelen ben, kreeg ik mijn tatoeage als inspiratie om me door die hele slechte dagen heen te helpen. Het is een abstracte kolibrie met een oranje lint. " Amber
“Ik heb chronische myeloïde leukemie. Ik werd bijna vier jaar geleden gediagnosticeerd op 34-jarige leeftijd. Vandaag een jaar geleden kreeg ik mijn eerste tatoeage toen ik een pauze van 3 weken kon nemen van mijn orale chemotherapie. Ik kreeg het lint voor mijn ziekte en de vlinder om de niertransplantatie van mijn man te vieren. Sinds ik mijn tatoeage heb, voel ik een gevoel van opluchting en vrijheid van mijn ziekte. Bij bloedkanker is er geen litteken of uiterlijke uitdrukking van de strijd waarmee we dagelijks worden geconfronteerd. Met mijn tatoeage kan ik mijn kracht, mijn strijd en mijn overleving zien op een manier die ik voorheen niet kon. " Hillary
“Ik werd op 29-jarige leeftijd gediagnosticeerd met chronische myeloïde leukemie toen mijn kinderen nog maar 5 en 9 waren. Ik ben nu 38 en vier het 9 jaar sinds mijn diagnose. Het is een strijd geweest, maar met de steun van dierbaren en medicijnen kan ik nu een redelijk normaal leven leiden. Om mijn remissie drie jaar geleden te vieren, kreeg ik mijn tatoeage als herinnering dat ik een overlevende ben. Mijn oudste dochter vroeg me of ze een tatoeage kon krijgen die bij de mijne paste toen ze 16 werd. We hebben nu dus bijpassende herinneringen aan mijn overleving. Als ik ooit vergeet wat het leven voor mij betekent, kan ik naar mijn kinderen en hun liefde voor mij kijken, en weten dat ik alles kan overleven wat het leven op mijn pad brengt. " - ShaNae Harbin
“Mijn leukemie-tatoeage zit op mijn linker onderarm. Een kruisje met de datum van mijn diagnose geschreven in mijn eigen handschrift. Ik hou van mijn simpele herinnering om met volle teugen van elke dag te leven! Niemand is verzekerd van een morgen - kankerpatiënten lijken daar een dieper begrip van te hebben. " - Jennifer Smith
"Ik wilde niet het typische kankerlint en ik wilde iets om me eraan te herinneren dat ik meer ben dan mijn diagnose. Het citaat komt uit een lied waar ik van hou en heeft betrekking op [het] Latijnse gezegde ‘non angli, sed angeli’ wat zich vertaalt naar ‘geen hoeken, maar engelen.’ Het is getatoeëerd op mijn linker onderarm zodat ik het dagelijks kan zien. - Anoniem
"Voor onze zoon." - Anoniem
"Twee weken nadat mijn grootmoeder haar reis met de ziekte van Alzheimer had beëindigd, kreeg ik de diagnose chronische myeloïde leukemie. Ik was al meer dan een jaar lichamelijk niet gezond en mijn grootmoeder had mijn moeder en mij verteld dat ze wist dat er iets mis was.De bloemen [op mijn tatoeage] zijn vergeet-mij-nietjes (de bloem die wordt gebruikt om de ziekte van Alzheimer te symboliseren) en natuurlijk het leukemielint. " - Anoniem
“In januari 2016 ontwikkelde mijn vader wat we aanvankelijk dachten dat het allergieën waren, die uitgroeide tot een sinusitis. Hij was vier keer naar zijn dokter geweest, maar kreeg telkens alleen antibiotica. In april reed ik met mijn vader naar een afspraak voor een second opinion. Hij was nog steeds ziek. In feite zelfs nog zieker.
Naarmate de dagen vorderden, sliep mijn vader veel en kreeg hij hevige aanvallen van lichaamspijn. Hij was constant op de eerste hulp, en hij kreeg lelijke kneuzingen over zijn hele lichaam. In mei werd papa opgenomen in het ziekenhuis voor pijnbestrijding. Een internist kwam hem bezoeken. Hij nam een volledige familiegeschiedenis, stelde mijn vader een hoop vragen en vertelde hem dat hij vond dat hij een beenmergbiopsie moest uitvoeren, omdat hij vermoedde dat het leukemie was.
Mijn man, Ben, was degene die uiteindelijk het nieuws bracht dat bij mijn vader de diagnose van de ziekte was gesteld. Gedurende de volgende drie maanden dat mijn vader leefde, had ik het gevoel dat ik mijn eigen oorlog vocht. Het was alsof ik mijn geweer op de vijand moest schieten, maar de vijand was te krachtig. Ik wilde zo graag de kanker van mijn vader wegnemen.
Mijn vader stierf op de ochtend van 24 augustus 2016. Ik herinner me dat ik zijn huis binnenliep en hem daar in zijn hospice-bed zag liggen. Ik klom naast hem, kuste zijn wang, pakte zijn hand vast en snikte.
Mijn vader zou in oktober bij mijn eerste Light the Night Walk zijn. Ik kan je vertellen dat hij er in de geest was. Hij was zo trots geweest op het werk dat ik deed voor de Leukemia and Lymphoma Society (LLS) en vroeg me een paar dagen voordat hij stierf of ik door zou gaan met het helpen van andere bloedkankerpatiënten. Ik heb beloofd dat ik dat zou doen en ik ben nog steeds bij de LLS. " - Kelly Caufield
