Vorige week was de diabeteswereld - en misschien ook de rest - opgeschud toen CNN rapporteerde over een grote verandering van de zee van de Federal Aviation Administration (FAA), de tak van de overheid die pilotenvergunningen uitgeeft en reguleert in de Verenigde Staten. Het bureau kondigde aan dat het een proces aan het opzetten is waarbij insuline-gebruikende mensen met diabetes (PWD's) in de nabije toekomst straalvliegtuigen mogen besturen.
En zomaar waaide een van de laatst overgebleven "gesloten deuren" voor PWD's wagenwijd open!
Historisch gezien was de zorg natuurlijk dat een piloot die afhankelijk was van insuline, kon worden afgeleid of zelfs flauwviel door een extreem hoge of lage bloedsuikerspiegel. Maar velen hebben beweerd dat nieuwere CGM (continue glucosemeters) voldoende vangnet bieden en constant de bloedsuikerspiegel van een piloot in de gaten houden.Nu lijkt de FAA eindelijk overtuigd.
"Vooruitgang in de behandeling van diabetes en het beheer van bloedsuikers hebben dat risico verminderd", verklaarde de federale luchtchirurg Michael Berry in een recente rechtszaak over dit onderwerp. "Recente technologische vooruitgang en diabetesmedische wetenschap hebben de FAA in staat gesteld om een evidence-based protocol te ontwikkelen dat zowel een subgroep van kandidaten met een laag risico kan identificeren waarvan de glycemische stabiliteit voldoende onder controle is, als ervoor kan zorgen dat deze piloten de diabetische controle veilig kunnen handhaven voor de duur. van een commerciële vlucht. "
Recreatieve piloten en luchtvaartliefhebbers met diabetes type 1 zoals ik hebben reden om te vieren!
Diabetes en luchtvaart: een korte geschiedenis
Decennialang liet de FAA insuline-gebruikende mensen geen piloten worden. Erger nog, ze namen de vliegprivileges weg van gediplomeerde piloten die diabetes ontwikkelden en insuline nodig hadden.
- In 1996 begonnen dingen te veranderen, toen de FAA sommige insulinegebruikers toestond om met privévliegtuigen te vliegen. Ik zal je niet vervelen met de details, maar het volstaat te zeggen dat er VEEL papierwerk en onkosten mee gemoeid waren.
- Later in 2004 werden de zaken nog meer verlicht, met veel insulinegebruikers die met zeer lichte vliegtuigen mochten vliegen als ze een geldig rijbewijs hadden.
- In 2017 openden wijzigingen in de medische certificering voor privépiloten nog meer deuren voor recreatief vliegen.
Toch bleef de deur naar de cockpit van een vliegtuig stevig gesloten en vergrendeld - althans in de VS. In een groot deel van de rest van de Engelssprekende wereld waren de dingen al begonnen te veranderen.
In 2012 is voor een meer verlichte aanpak gekozen, te beginnen bij de Canadese luchtvaartautoriteiten. Ze realiseerden zich dat: 1) gezien de diabetesbehandelingstechnologie die tegenwoordig beschikbaar is, het risico van een goed gecontroleerde PWD flauwvallen door een hypoglykemie onwaarschijnlijk is; en 2) zelfs als het zou gebeuren, hebben vliegtuigen twee piloten.
(Voor alle duidelijkheid, terwijl Canada voorop liep door piloten met een licentie hun privileges te laten behouden na diagnose van insulineafhankelijke diabetes, openden ze pas eerder dit jaar de deuren om nieuwe insulinegebruikers een vliegopleiding te laten beginnen.)
Kortom, andere landen zoals Australië, Nieuw-Zeeland en het VK volgden het voorbeeld van Canada bij het toelaten van insuline in de cockpits van hun vliegtuigen.
Maar er was geen vreugde voor piloten die insuline gebruiken in de VS die ervan droomden om met grote straalvliegtuigen te vliegen. En wat deze situatie ergens tussen volkomen bizar en volkomen schandalig maakte, was het feit dat insuline-gebruikende piloten uit Australië, Canada, Nieuw-Zeeland en het VK in het Amerikaanse luchtruim mochten opereren, maar Amerikaanse insuline-gebruikende piloten kregen geen toestemming hetzelfde voorrecht.
Dat verandert nu.
"Een algemeen verbod op basis van alleen diagnose is nooit gepast, zelfs niet in veiligheidsgevoelige functies", zegt Sarah Fech-Baughman, directeur rechtszaken, overheidsaangelegenheden en belangenbehartiging van de American Diabetes Association (ADA) in een verklaring. “Niet alle mensen met diabetes zijn geschikt om een commercieel vliegtuig te besturen, maar sommigen zijn dat zeker, en ze zouden een individuele beoordeling van hun medische toestand en kwalificaties moeten krijgen. De ADA werkt al tien jaar aan het opheffen van dit algemene verbod door middel van voorlichting en onderhandelingen met de FAA. Het is onze hoop dat een beleid met betrekking tot commerciële pilots met insuline binnenkort zal worden afgerond en dat het in overeenstemming is met de huidige diabeteswetenschap en -behandeling. "
Nieuwe FAA-protocollen voor insulinegebruikers
De FAA heeft de nieuwe richtlijnen onthuld, waarin de bovenstaande geschiedenis wordt uitgelegd, evenals de specifieke protocollen die nu zullen worden ingevoerd voor die insuline-afhankelijke PWD's die een commerciële vliegbrevet willen behalen. Die gingen online op 6 november. Concreet is dit wat de FAA zegt dat vereist is:
- eerste uitgebreide rapport van de behandelende, board-gecertificeerde endocrinoloog
- eerste uitgebreide laboratoriumpanel
- vingerprik bloedsuiker (FSBS) glucosemonitoringgegevens
- continue glucosemonitoring (CGM) -gegevens gedurende ten minste de voorafgaande periode van 6 maanden (met behulp van een apparaat dat legaal op de markt is in de Verenigde Staten in overeenstemming met de FDA-vereisten en met protocolspecifieke functies die nodig zijn voor geschikte monitoring tijdens de vlucht).
- Excel-spreadsheet of iets dergelijks dat CGM-gegevens identificeert voor alle vluchten van de afgelopen 6 maanden en alle maatregelen die zijn genomen om lage of hoge glucosespiegels aan te pakken
- oogonderzoek (van een board-gecertificeerde oogarts)
- hartrisicobeoordeling (van een board-gecertificeerde cardioloog)
De FAA stelt ook: PWD-aanvragers die geïnteresseerd zijn in meer informatie over het aanvragen van een speciale uitgifte om commercieel te vliegen, dienen de specifieke ITDM-protocollen te raadplegen (inclusief CGM-functies die nodig zijn voor goede monitoring tijdens de vlucht) door te zoeken op "ITDM" in de Guide for Aviation Medical Examinatoren online.
Hoe zit het met de openbare veiligheid?
Dus hoe veilig is het voor een insuline-gebruikende PWD om een vliegtuig te besturen met honderden mensen aan boord?
Naast de uitstekende staat van dienst van privévliegen met insuline sinds 1996, dankzij de landen waar vliegtuigpiloten die insuline gebruiken om te blijven vliegen, hebben we harde gegevens om die vraag te beantwoorden. Eén studie volgde de bloedsuikermetingen van 26 van de "vroege" Britse piloten met insuline in meer dan 4.900 vlieguren, en ontdekte dat slechts 0,2% van de metingen buiten het doel lag, en in geen van die gevallen was de piloot arbeidsongeschikt.
Houd er rekening mee dat dit was voordat CGM de overhand kreeg bij de behandeling van diabetes.
Niet iedereen is het daar echter mee eens. In een recente afwijkende mening gepubliceerd in het prestigieuze medische tijdschrift The Lancet, een groep endocrinologen verklaarde dat ze niet vinden dat insulinegebruikers mogen vliegen. Ze vinden het niet veilig, noch voor het reizende publiek (daarbij verwijzend naar diabetesgerelateerde auto-ongevallenstatistieken, aangezien er geen negatieve statistieken zijn over T1D-piloten), noch voor de piloten zelf - aangezien deze artsen vinden dat de beoogde BG De niveaus die het VK gebruikt voor piloten die insuline gebruiken, zijn te hoog en kunnen op de lange termijn tot complicaties leiden.
Ik geef misschien toe aan het tweede punt, maar ik denk niet dat het eerlijk is om rijgegevens te gebruiken om aannames te doen over vliegen. Om te beginnen is de lat voor het halen van een rijbewijs vrij laag. De lat voor het verkrijgen van het hoogste niveau van medische goedkeuring voor de luchtvaart met insuline zal inderdaad hoog zijn. Hoewel de details nog in behandeling zijn, ben ik er vrij zeker van dat alleen de allerbeste gecontroleerde PWD's dit proces zullen doorstaan. Dat vermoeden wordt ondersteund door de CNN-rapportage, die gerechtelijke documenten citeerde waarin FAA Federal Air Surgeon Berry beweerde dat hij gelooft dat de FAA "een subgroep van aanvragers met een laag risico" kan identificeren wiens "glycemische stabiliteit voldoende onder controle is" voor een veilige vlucht.
Deze nieuwe medische toestemmingen zullen dus niet worden verleend aan alle aanvragers van piloten met een laag risico, maar slechts aan een "subset" van degenen die een zeer laag risico hebben vastgesteld. Met andere woorden, niet zomaar een PWD kan met vliegtuigen vliegen, wat logisch is. Immers, ook niet zomaar iemand van de straat mag. Er is een TON die wordt besteed aan training en certificering.
Ondertussen zijn de anti-PWD-pilootdocumenten in de minderheid. Zelfs voordat het nieuws bekend werd, steunden professionele piloten in het hele land actief de verandering. In juni heeft de International Federation of Air Line Pilots 'Associations een standpuntbepaling uitgegeven ter ondersteuning van piloten die insuline gebruiken, en andere luchtvaartorganisaties zoals AOPA (de luchtvaartpolitieke machtsinstelling equivalent aan de AARP) pleiten al jaren voor het toelaten van insuline in meer cockpits. . En zoals opgemerkt, was de American Diabetes Association ook ondersteunend en herhaalde ze aan CNN dat "algemene verboden op basis van diagnose alleen nooit gepast zijn, zelfs niet in veiligheidsgevoelige posities."
Reactie van de diabetesgemeenschap
Afgaande op de sociale media-activiteit, was de reactie van de D-Community op dit nieuws vooral verheugend dat er weer een barrière is gevallen. Natuurlijk is dit nieuws voor sommige luchtvaartenthousiastelingen zoals ikzelf - letterlijk - levensveranderend.
Andrew Crider uit Virginia, wiens jeugddroom om met vliegtuigen te vliegen werd verpletterd door diabetes Diabetes Mijn dat de verandering van hart van de FAA 'zich vertaalt in een van de mooiste momenten van mijn leven'. Hij zegt dat hij eindelijk zijn droom kan nastreven en voegt eraan toe: "Het is een dag waarvan ik nooit had gedacht dat die zou komen."
Hoewel hij niet commercieel kon vliegen, vond Crider zijn weg naar de luchtvaart via een andere route. Afgestudeerd met een economische graad, zegt Crider dat zijn eerste baan was bij een privéjetcentrum dat toiletten op die jets schoonmaakte, samen met het wassen van de SUV's en limousines voor de piloten. Daarna begon hij vloeren schoon te maken en ander huishoudelijk werk te doen in hangers en het van brandstof voorzien van jets, en uiteindelijk ging hij over op licht onderhoud en het bijwerken van avionica op de vliegtuigen. Hij behaalde ook het brevet van zijn privévlieger.
Crider heeft zijn roeping gevonden bij het Virginia Department of Aviation, waar het zijn taak is om 'de luchtvaart in het algemeen te promoten' en beurzen en beurzen te verstrekken aan klaslokalen. Een deel van zijn werk omvat het doen van carrière-exposities, waar hij met kinderen en tieners praat over de mogelijkheden die er in het veld bestaan. Met de laatste beslissing van de FAA zegt Andrew dat hij graag wil delen dat jonge mensen met diabetes nu ook hun dromen kunnen waarmaken om een commerciële piloot te worden.
Sommige anderen in de gemeenschap zijn terughoudender, nog steeds aan het bijkomen van het nieuws.
Typ bijvoorbeeld 1 Angela Lautner in Tennessee (die we hier bij de 'De mijne in 2017) is tevreden, maar wacht op de details achter dit FAA-besluit. Lautner was goed op weg om in de zomer van 2000 commerciële vliegerpiloot te worden, toen ze diabetes type 1 kreeg, wat haar carrièreambities teniet deed. Hoewel ze zegt dat de wijziging door de FAA 'geweldig nieuws' is, wacht ze af wat de specifieke protocollen - die pas over een week zullen worden aangekondigd - zullen zijn. Ze zegt: "Ik behoor tot een Facebook-groep piloten met T1D en de meesten van ons houden onze adem in om te zien wat er nodig is."
Lautner, die aan het werk ging als flight dispatcher, vertelde ons: “Dit nieuws is eigenlijk zo'n schok voor mij dat ik nog steeds nadenk over wat dit betekent voor mijn toekomstige carrièreplannen. Ik dacht echt dat we dit op de lange termijn doorvechten, zodat anderen zouden profiteren van verandering. "
Er zijn op dit moment nog veel vragen onbeantwoord, vooral omdat het betrekking heeft op hoe de nieuwe protocollen praktisch zullen worden geïnterpreteerd en toegepast. Dat valt nog te bezien. Maar heel binnenkort, voor sommige PWD's, zal de lucht niet langer de limiet zijn.
Will Dubois heeft diabetes type 1 en is de auteur van vijf boeken over de ziekte, waaronder 'Taming The Tiger' en 'Beyond Fingersticks'. Hij bracht vele jaren door met het helpen van patiënten in een landelijk medisch centrum in New Mexico.
Als luchtvaartliefhebber behaalde Wil zijn licentie als commerciële piloot in 1984, maar na zijn T1D-diagnose mocht hij niet commercieel vliegen. Later behaalde hij zijn privépilootdiploma en heeft hij aan meerdere wedstrijden door de VS gevlogen. Onlangs nam Wil een positie in als grondinstructeur in Colorado.
.jpg)
