Heeft u een terminale ziekte? Waarschijnlijk niet, maar dat betekent niet dat gezondheidsangst geen ongelooflijk beest op zich is.
Het is de zomer van 2014. Er stonden veel spannende dingen op de kalender, de belangrijkste was dat ik de stad uit ging om een van mijn favoriete muzikanten te zien.
Terwijl ik op het net aan het surfen was in de trein, zag ik een paar verschillende video's voor de Ice Bucket Challenge. Nieuwsgierig ging ik naar Google om erover te lezen. Waarom gooiden zoveel mensen - beroemd of niet - ijskoud water over hun hoofd?
Google's reactie? Het was een uitdaging om mensen bewust te maken van ALS, ook wel bekend als de ziekte van Lou Gehrig. De Ice Bucket Challenge was overal in 2014. Terecht. Zelfs 5 jaar later is ALS een ziekte waarvan we niet veel weten.
Terwijl ik aan het lezen was, begon een spier in mijn been te trillen en die stopte niet.
Om welke reden dan ook, hoe irrationeel het ook leek, ik wist Ik had ALS.
Het was alsof er een schakelaar in mijn hoofd was omgedraaid, een die een normale treinreis veranderde in een reis die mijn lichaam vastgreep met angst voor een ziekte waar ik nog nooit van had gehoord - een die me kennis liet maken met WHTT en de vreselijke bijwerkingen van het Googelen van een. Gezondheid.
Onnodig te zeggen dat ik geen ALS had. De vijf maanden dat ik gezondheidsangst ervoer, waren echter enkele van de zwaarste in mijn leven.
Paging Dr. Google
Mijn meest bezochte websites die zomer waren WebMD en Reddit-gemeenschappen gericht op de ziekte die ik op dat moment dacht te hebben.
Ik was ook geen onbekende voor sensationele tabloids, die ons vertelde dat we op het punt stonden een golf van ebola het Verenigd Koninkrijk te zien treffen, of de tragische verhalen deelde van artsen die schijnbaar goedaardige symptomen negeerden die uiteindelijk terminale kanker werden.
Iedereen leek ook aan deze dingen te sterven. Beroemdheden en mensen die ik niet kende, bereikten allemaal de voorpagina van elk mediakanaal in de stratosfeer.
WebMD was het ergste. Het is zo gemakkelijk om Google te vragen: "Wat zijn deze rare rode bultjes op mijn huid?" Het is zelfs nog gemakkelijker om 'spiertrekkingen' in te typen (terzijde: doe dit niet, anders verlies je een hele nacht door als je je concentreert op het aorta-aneurysma dat je voor 99,9 procent niet hebt).
Zodra u begint met zoeken, krijgt u een hele reeks ziekten te zien die één symptoom kan zijn. En geloof me, met gezondheidsangst, zul je ze allemaal doormaken.
In theorie is Google een geweldige tool, vooral voor mensen in landen met ongelooflijk gebrekkige en dure gezondheidszorgsystemen. Ik bedoel, als je niet voor jezelf pleit, hoe weet je dan of je een dokter moet zien of niet?
Maar voor mensen met gezondheidsangst is dit helemaal niet nuttig. Het kan de zaken zelfs veel, veel erger maken.
Gezondheidsangst 101
Hoe weet u of u gezondheidsangst heeft? Hoewel voor iedereen anders, zijn enkele van de meest voorkomende symptomen:
- je zoveel zorgen maken over je gezondheid dat het je dagelijkse leven beïnvloedt
- uw lichaam controleren op knobbels en stoten
- aandacht schenken aan vreemde gewaarwordingen zoals tintelingen en gevoelloosheid
- constant op zoek naar geruststelling van degenen om je heen
- weigeren medische professionals te geloven
- obsessief zoeken naar tests zoals bloedtesten en scans
Is het hypochondrie? Ja soort van.
Volgens een artikel uit 2009 zijn hypochondrie en gezondheidsangst technisch hetzelfde. Het wordt gewoon meer erkend als de angststoornis die het is, in plaats van een die resistent is tegen psychotherapie.
Met andere woorden, wij hypochonders werden vroeger gezien als irrationeel en niet te helpen, wat niet veel bijdraagt aan het moreel.
Het is niet verwonderlijk dat Freud in "On Narcissism" een verband legde tussen hypochondrie en narcisme. Dat zegt eigenlijk alles: hypochondrie is altijd als iets beschouwd dat het niet is. Daarom is het geen verrassing dat degenen onder ons die deze somatische symptomen zouden kunnen ervaren, gemakkelijker kunnen zien dat we aan een zeldzame vorm van kanker lijden, dan dat ze het allemaal in hun hoofd hebben.
Als je gezondheidsangst hebt, ben je gedwongen om hand in hand te gaan met je diepste angsten - ze bevinden zich tenslotte allemaal in je lichaam en je kunt er niet bepaald een afstand van nemen. Je houdt obsessief toezicht op tekenen: tekenen die verschijnen als je wakker wordt, een bad neemt, slaapt, eet en loopt.
Wanneer elke spiertrekking wijst op ALS of iets dat uw doktoren moeten hebben gemist, begint u zich volledig onbeheerst te voelen.
Voor mij verloor ik zoveel gewicht dat ik het nu als een clou gebruik: angst is het beste dieet dat ik ooit heb gedaan. Niet grappig, maar dat is ook geen psychose.
Dus ja, hypochondrie en gezondheidsangst zijn hetzelfde. Maar hypochondrie is niet erg - en dat is precies waarom het belangrijk is om het te begrijpen in de context van een angststoornis.
De obsessief-compulsieve cyclus van gezondheidsangst
Te midden van mijn gezondheidsangst las ik: "Het zit niet allemaal in je hoofd".
Ik heb de hele zomer al geprobeerd mijn leven te leiden terwijl ik pech had in hostels, in het openbaar vervoer en in dokterspraktijken. Hoewel ik nog steeds aarzelde om te geloven dat dit alles in mijn hoofd zou kunnen zitten, bladerde ik door het boek en ontdekte een hoofdstuk over de vicieuze cirkel:
- SENSATIES: Alle fysieke symptomen die u ervaart, zoals spierspasmen, kortademigheid, knobbels die u niet eerder had opgemerkt en hoofdpijn. Wat zouden ze kunnen zijn?
- PERCEPTIE: Het gevoel dat je ervaart, is op de een of andere manier anders dan anderen. De hoofdpijn of spierspasmen duren bijvoorbeeld te lang om 'normaal' te zijn.
- ONZEKERHEID: Vraag jezelf af waarom zonder oplossing. Waarom heb je hoofdpijn als je net wakker bent geworden? Waarom trilt uw oog al dagen?
- AROUSAL: Tot de conclusie komen dat het symptoom daarom het gevolg moet zijn van een ernstige ziekte. Bijvoorbeeld: als mijn hoofdpijn een paar uur aanhoudt en ik mijn telefoonscherm heb vermeden en het is er nog steeds, dan moet ik een aneurysma hebben.
- CONTROLEREN: Op dit punt ben je je zo bewust van het symptoom dat je moet blijven controleren of het er is. Je bent hypergefocust. Voor hoofdpijn kan dit betekenen dat u druk op uw slapen moet uitoefenen of te hard in uw ogen moet wrijven. Dit verergert vervolgens de symptomen waarover u zich in de eerste plaats zorgen maakte en u bent weer terug bij af.
Nu ik aan de buitenkant van de cyclus ben, kan ik het duidelijk zien. Maar midden in de crisis was het heel anders.
Met een al angstige geest overspoeld met opdringerige gedachten, was het ervaren van deze obsessieve cyclus emotioneel uitputtend en beïnvloedde het veel van de relaties in mijn leven. Er is maar zo veel waar mensen die van je houden mee om kunnen gaan als ze niet echt kunnen helpen.
Er was ook een bijkomend aspect van je schuldig voelen vanwege de tol die het van anderen eist, wat kan leiden tot wanhoop en een verslechterd gevoel van eigenwaarde. Gezondheidsangst is zo grappig: je bent allebei extreem betrokken bij jezelf, maar je hebt ook een enorme zelfhaat.
Ik zei altijd: ik wil niet dood, maar ik wou dat ik het deed.
De wetenschap achter de cyclus
Bijna elke vorm van angst is een vicieuze cirkel. Als het eenmaal vastzit, is het moeilijk om eruit te stappen zonder er serieus werk van te maken.
Toen mijn dokter me vertelde over psychosomatische symptomen, probeerde ik uiteindelijk mijn hersenen om te leiden. Nadat ik Dr. Google uit mijn ochtendrepertoire had geblokkeerd, zocht ik naar verklaringen over hoe angst kan leiden tot tastbare, lichamelijke symptomen.
Het blijkt dat er veel informatie beschikbaar is wanneer u niet rechtstreeks naar Dr. Google gaat.
Adrenaline en de vecht-of-vluchtreactie
Terwijl ik op internet zocht naar een manier om uit te leggen hoe ik mijn eigen symptomen kon "manifesteren", vond ik een online game. Deze game, gericht op medische studenten, was een browsergebaseerde pixelplatformer die de rol van adrenaline in het lichaam uitlegde: hoe het onze vecht-of-vluchtreactie start, en als het eenmaal draait, is het moeilijk om te stoppen.
Dit was geweldig voor mij. Zien hoe adrenaline werkte vanuit een medisch perspectief, uitgelegd alsof ik een 5-jarige gamer ben, was alles waarvan ik nooit wist dat ik het nodig had. De verkorte versie van de adrenalinestoot is als volgt:
Wetenschappelijk gezien is de manier om hier een einde aan te maken, een release voor die adrenaline te vinden. Voor mij waren het videogames. Voor anderen, sport. Hoe dan ook, als u een manier vindt om de overtollige hormonen vrij te maken, neemt uw ongerustheid natuurlijk af.
Je verbeeldt het je niet
Een van de grootste stappen voor mij was het accepteren van de symptomen die ik had, die ik zelf had veroorzaakt.
Deze symptomen staan in de medische wereld bekend als "psychosomatische" of "somatische" symptomen. Het is een verkeerde benaming die niemand van ons ons heeft uitgelegd. Psychosomatisch betekent misschien 'in je hoofd', maar 'in je hoofd' is niet hetzelfde als 'niet echt' zeggen.
In een recent artikel van neurowetenschappers wordt gespeculeerd dat berichten van de bijnieren en andere organen naar de hersenen daadwerkelijk kunnen creëren lichamelijke symptomen.
Hoofdwetenschapper Peter Strick sprak over psychosomatische symptomen en zei: “Het woord‘ psychosomatisch ’is geladen en impliceert dat er iets in je hoofd zit. Ik denk dat we nu kunnen zeggen: ‘Het zit letterlijk in je hoofd!’ We hebben laten zien dat er echte neurale circuits zijn die corticale gebieden die betrokken zijn bij beweging, cognitie en gevoel, verbindt met de controle van de orgaanfunctie. Dus wat ‘psychosomatische stoornissen’ wordt genoemd, is niet denkbeeldig. "
Jongen, had ik die geruststelling 5 jaar geleden kunnen gebruiken.
Voel je die bult?
Ik maak me schuldig aan het bezoeken van websites voor degenen bij wie daadwerkelijk de diagnose ziekte is gesteld. Op kanker- en MS-forums komen veel mensen opdagen om te vragen of hun symptomen de X-ziekte kunnen zijn.
Persoonlijk ben ik niet zover gekomen dat ik het vroeg, maar er waren genoeg threads om door te lezen met de precieze vragen die ik wilde stellen: Hoe wist je dat…?
Dit zoeken naar geruststelling dat je niet ziek bent of niet doodgaat, is eigenlijk dwangmatig gedrag, vergelijkbaar met wat je zou zien bij andere vormen van obsessief-compulsieve stoornis (OCS) - wat betekent dat het in plaats van de angst die je voelt te verlichten, het juist voedt de obsessie.
Onze hersenen zijn tenslotte letterlijk uitgerust om zich te vormen en zich aan te passen aan nieuwe gewoonten. Voor sommige mensen is dat geweldig. Voor mensen zoals wij is het schadelijk, waardoor onze meest plakkerige dwanghandelingen des te hardnekkiger worden naarmate de tijd verstrijkt.
Als je eenmaal de gewoonte hebt om websites te bezoeken of vrienden te vragen of ze die bult in je nek voelen, is het moeilijk om er een eind aan te maken, maar net als bij elke andere dwang is het belangrijk om weerstand te bieden. Het is ook iets dat zowel mensen met gezondheidsangst als OCS doen, waardoor hun band nog sterker wordt.
Dat betekent uw overmatig gebruik van zoekmachines? Dat is ook een dwang.
Een van de beste manieren om te stoppen met het raadplegen van Dr. Google, is door simpelweg de website te blokkeren. Als u Chrome gebruikt, is er zelfs een extensie om dit te doen.
Blokkeer WebMD, blokkeer gezondheidsforums waar u waarschijnlijk niet op zou moeten zijn, en u zult uzelf bedanken.
De cyclus van geruststelling stoppen
Als uw geliefde op zoek is naar geruststelling over gezondheidsproblemen, is de beste optie misschien in de trant van 'je moet wreed zijn om aardig te zijn'.
Uit ervaring gesproken: als je wordt verteld dat alles in orde is, voel je je alleen maar oké ... totdat dat niet meer het geval is. Aan de andere kant kan het helpen om te luisteren en uit liefde te komen, hoe frustrerend dat ook is.
Hier zijn een paar ideeën over wat u kunt zeggen of doen met een dierbare die last heeft van gezondheidsangst:
- Probeer, in plaats van hun dwangmatige gewoonten te voeden of te versterken, het aantal keren dat u dit doet, te verminderen. Afhankelijk van de persoon kan het volledig stoppen met het controleren van gezondheidsvragen ervoor zorgen dat ze spiraalsgewijs worden weergegeven, dus bezuinigen is misschien de beste keuze. Het is goed om in gedachten te houden dat het voortdurend controleren van knobbels en bultjes altijd maar een klein beetje opluchting geeft, dus je helpt echt.
- In plaats vandoor te zeggen: "Je hebt geen kanker", kun je eenvoudig zeggen dat je niet gekwalificeerd bent om te zeggen wat kanker is of niet. Luister naar hun zorgen, maar bevestig of ontken ze niet - zeg gewoon dat je het antwoord niet weet en dat je begrijpt waarom het eng zou zijn om het niet te weten. Op die manier noem je ze niet irrationeel. Integendeel, u valideert hun zorgen zonder ze te voeden.
- In plaats van te zeggen: "Stop met googlen!" je kunt ze aanmoedigen om een 'time-out' te nemen. Bevestig dat de stress en angst heel reëel zijn en dat die emoties de symptomen kunnen verergeren - dus pauzeren en later terugkomen als de symptomen aanhouden, kan dwangmatig gedrag helpen vertragen.
- In plaats van hen aan te bieden om naar hun afspraak te rijden, kunt u vragen of ze ergens heen willen voor thee of lunch? Of naar een film? Toen ik op mijn slechtst was, slaagde ik er op de een of andere manier toch in om Guardians of the Galaxy in de bioscoop te zien. In feite stopten al mijn symptomen schijnbaar gedurende de 2 uur dat de film duurde. Iemand met angst afleiden kan moeilijk zijn, maar het is mogelijk, en hoe meer ze deze dingen doen, hoe minder ze hun eigen gedrag zullen voeden.
Wordt het ooit beter?
Kortom, ja, het kan absoluut beter worden.
Cognitieve gedragstherapie (CGT) is de belangrijkste manier om gezondheidsangst te bestrijden. Het wordt trouwens beschouwd als de gouden standaard van psychotherapie.
Ik zeg graag dat de eerste stap tot iets is, het besef is dat je daadwerkelijk gezondheidsangst hebt. Als u een keer naar de term heeft gezocht, heeft u de grootste stap gezet die er is. Ik zeg ook dat de volgende keer dat u uw arts voor geruststelling bezoekt, hen moet vragen u door te verwijzen voor CGT.
Een van de nuttigste CBT-boekjes die ik gebruikte om mijn gezondheidsangst te bestrijden, waren gratis werkbladen die op No More Panic werden gedeeld door cognitief therapeut Robin Hall, die ook CBT4Panic beheert. Het enige dat u hoeft te doen, is ze downloaden en afdrukken en u bent op weg om iets te overwinnen dat ik mijn grootste vijand niet zou wensen.
Omdat we allemaal zo verschillend zijn bedraad, hoeft CBT natuurlijk niet het belangrijkste te zijn om gezondheidsangst te overwinnen.
Als je het hebt geprobeerd en het niet voor je heeft gewerkt, wil dat niet zeggen dat je niet meer te helpen bent. Andere therapieën zoals exposure en responspreventie (ERP) zijn misschien wel de sleutel die CGT niet was.
ERP is een veelgebruikte therapievorm om obsessief-compulsieve gedachten te bestrijden. Hoewel het en CGT enkele aspecten delen, gaat exposure-therapie over het onder ogen zien van je angsten. In wezen, waar CBT tot op de bodem uitzoekt waarom je je voelt zoals je voelt en hoe je het kunt oplossen, vraagt ERP het open einde: "en, dus wat als x is gebeurd?"
Welk pad u ook kiest, het is belangrijk om te weten dat u opties heeft en niet in stilte hoeft te lijden.
Onthoud: je bent niet de enige
Toegeven dat je gezondheidsangst hebt, is moeilijk, maar er is wetenschappelijk bewijs dat elk van de symptomen die je voelt - en al het gedrag - echt is.
Angst is echt. Het is een ziekte! Het kan uw lichaam ziek maken net zoals uw geest, en het wordt tijd dat we het net zo serieus gaan nemen als de ziekten waardoor we überhaupt naar Google rennen.
Em Burfitt is een muziekjournalist wiens werk te zien is in The Line of Best Fit, DIVA Magazine en She Shreds. Ze is niet alleen medeoprichter van queerpack.co, ze is ook ongelooflijk gepassioneerd om gesprekken over geestelijke gezondheid mainstream te maken.
