Overzicht
Distichiasis, of dubbele wimpers, is een zeldzame aandoening waarbij u twee rijen wimpers heeft. De tweede rij kan een enkele wimper, een paar haren of een complete set bevatten.
In vergelijking met normale wimpers zijn de extra wimpers meestal dunner, korter en lichter.
Meestal treft distichiasis alle vier de oogleden, maar het kan op slechts één ooglid of op de onderste oogleden voorkomen. De extra wimpers komen uit de klieren van Meibom aan de rand van het ooglid. Deze klieren produceren normaal gesproken een olie die de tranen bedekt, waardoor ze niet te snel opdrogen.
U heeft misschien geen symptomen, maar als u dat wel doet, kunt u last krijgen van:
- gevoeligheid voor licht (fotofobie)
- conjunctivitis
- irritatie van het hoornvlies
- styes
- hangende oogleden (ptosis)
In de meeste gevallen is distichiasis aangeboren, wat betekent dat het bij de geboorte aanwezig is. Het kan worden veroorzaakt door een genetische mutatie die verband houdt met hartproblemen.
U kunt ook later in uw leven distichiasis krijgen als uw oogleden ontstoken of gewond zijn.
In dit artikel gaan we in op de oorzaken, risicofactoren en behandeling van dubbele wimpers.
Oorzaken
Distichiasis kan na de geboorte worden geërfd of verworven. Uw symptomen en mogelijke complicaties zijn afhankelijk van de oorzaak.
Aanwezig bij de geboorte
De meest voorkomende oorzaak van aangeboren distichiasis is een zeldzame genetische mutatie van het FOXC2-gen op chromosoom 16. Dit gen helpt de lymfatische en bloedvatenontwikkeling tijdens de embryonale groei.
Wetenschappers weten niet zeker hoe deze genetische mutatie dubbele wimpers veroorzaakt. Congenitale distichiasis maakt echter meestal deel uit van een zeldzame aandoening die lymfoedeem-distichiasis-syndroom (LDS) wordt genoemd.
LDS omvat dubbele wimpers en lymfoedeem, of vochtophoping in de weefsels van het lichaam.
De vloeistof, of lymfe, lekt uit de bloedvaten en in weefsels. Het lymfestelsel voert deze vloeistof normaal gesproken af en filtert deze door buizen die lymfevaten worden genoemd.
Maar als de lymfevaten niet goed werken, hoopt de vloeistof zich op in het weefsel en veroorzaakt zwelling. Mensen met LDS ervaren meestal zwelling in beide benen.
In LDS kunnen de lymfevaten zijn:
- onderontwikkeld
- belemmerd
- misvormd
- niet correct functioneert
LDS wordt ook in verband gebracht met andere aandoeningen, waaronder:
- spataderen met vroege aanvang
- scoliose
- gespleten gehemelte
- structurele hartafwijkingen
- abnormaal hartritme
Vanwege de hartafwijkingen die verband houden met LDS, heeft ongeveer 5 procent van de mensen met LDS een aangeboren hartaandoening.
Het is ook mogelijk om distichiasis te erven zonder lymfoedeem, maar dit is uiterst zeldzaam.
Ontwikkelen op latere leeftijd
Verworven distichiasis, of het ontwikkelen van dubbele wimpers na de geboorte, komt minder vaak voor dan de aangeboren vorm.
Het wordt veroorzaakt door een ontsteking of letsel aan het ooglid. Veelvoorkomende oorzaken zijn onder meer:
- Chronische blefaritis. Blefaritis is een ooglidontsteking veroorzaakt door een huid- of bacteriële aandoening. Symptomen kunnen zijn: overmatig scheuren, droogheid, jeuk, zwelling en verbranding.
- Oculair cicatriciaal pemfigoïd (OCP). OCP is een zeldzame auto-immuunziekte die chronische of terugkerende conjunctivitis veroorzaakt. Dit leidt tot oogirritatie, verbranding en zwelling.
- Meibomsklierdisfunctie (MGD). Bij MGD is er abnormale afscheiding en hypersecretie uit de klieren van Meibom. De klieren zijn ook ontstoken.
- Stevens-Johnson-syndroom (SGS). Dit is een zeldzame reactie op medicatie of een infectie. Het veroorzaakt een chronische ontsteking van uw huid en slijmvliezen, inclusief uw oogleden.
- Chemisch letsel. Een chemische verbranding op uw oogleden kan ernstige ontstekingen veroorzaken.
Risicofactoren
Genetica is de grootste risicofactor voor aangeboren distichiasis. De kans is groter dat u de aandoening erven als een van uw ouders het heeft.
In feite heeft ongeveer 75 procent van de mensen met LDS een ouder met de stoornis.
Verworven distichiasis wordt daarentegen veroorzaakt door bepaalde aandoeningen. Deze voorwaarden houden verband met:
- Ooglidontsteking. U heeft een hoger risico op ontstoken oogleden als u seborroïsche dermatitis of roos op de hoofdhuid en wenkbrauwen heeft. Andere risicofactoren zijn onder meer allergische reacties, rosacea, bacteriële infecties, verstopte olieklieren op uw oogleden en wimpermijten of luizen.
- Vrouw zijn. Vrouwtjes hebben twee keer zoveel kans om OCP te ontwikkelen.
- Oudere leeftijd. OCP en MGD komen vaker voor bij oudere mensen.
- Contacten dragen. Het gebruik van contactlenzen is een risicofactor voor MGD.
- Bepaalde medicatie. Mensen die DrDeramus-medicatie gebruiken, hebben meer kans om MGD te ontwikkelen. Pijnstillers en medicijnen voor jicht, toevallen, infecties en psychische aandoeningen kunnen ook het syndroom van Stevens-Johnson veroorzaken.
- Verzwakt immuunsysteem. Als u een verzwakt immuunsysteem heeft, verhoogt u het risico op het Stevens-Johnson-syndroom.
Als u deze risicofactoren heeft, is de kans groter dat u een aandoening ontwikkelt die distichiasis veroorzaakt.
Behandeling
Over het algemeen heeft u geen behandeling nodig als u geen symptomen heeft. Maar als u symptomen heeft, zal de behandeling zich richten op het beheersen ervan. Het kan ook gaan om het verwijderen van de extra wimpers.
De beste behandeling hangt af van het aantal extra wimpers en uw klachten. Opties zijn onder meer:
Oogdruppels smeren
In milde gevallen kunnen smerende oogdruppels oogirritatie verlichten. Deze extra smering werkt door het hoornvlies te beschermen tegen extra wimpers.
Zachte contactlenzen
Net als smering bieden zachte contactlenzen een beschermingslaag.
Om complicaties te voorkomen, moet u contactlenzen op de juiste manier gebruiken. Een optometrist of oogarts kan de beste praktijken voor het dragen van contactlenzen uitleggen.
Epileren
Bij epileren worden de wimpers verwijderd met een elektronisch apparaat dat een epilator wordt genoemd. Het plukt ze fysiek uit.
De wimpers groeien echter meestal binnen twee tot drie weken terug, dus het is een tijdelijke behandeling. Het is alleen aan te raden als je een paar extra wimpers hebt.
Cryotherapie
Cryotherapie maakt gebruik van extreme kou om de wimperzakjes te vernietigen. Deze methode is ideaal als je veel extra wimpers hebt.
Hoewel cryotherapie langdurige resultaten heeft, kan het leiden tot:
- verlies van nabijgelegen wimpers
- verdunning van de ooglidrand
- ooglid littekens
- depigmentatie van het deksel
Elektrolyse
Elektrolyse is, net als epileren, het beste om een klein aantal wimpers te verwijderen.
Tijdens het proces wordt een naald in de wimperfollikel gestoken. De naald past een korte golffrequentie toe die de follikel vernietigt.
Deksel splitst
Het splitsen van het deksel is een vorm van oogchirurgie. Het ooglid is opengespleten, waardoor de wimperzakjes zichtbaar worden. De extra wimpers worden afzonderlijk verwijderd.
Soms wordt dekselsplitsing gebruikt bij cryotherapie of elektrolyse.
Argon laser thermoablatie
Bij deze behandeling worden argonlaserbrandwonden herhaaldelijk toegepast op de wimperfollikels, waardoor de follikels worden vernietigd.
U kunt tijdens de procedure een licht ongemak en een verhoogde traanproductie ervaren.
Afhalen
Geboren worden met dubbele wimpers komt vaak voor met lymfoedeem-distichiasis syndroom (LDS), dat wordt veroorzaakt door een zeldzame genetische mutatie. De aandoening is gekoppeld aan aangeboren hartafwijkingen, dus het is belangrijk om de gezondheid van uw hart te controleren als u LDS heeft.
Het is ook mogelijk om na de geboorte distichiasis te ontwikkelen als uw oogleden ontstoken raken.
Als u oogirritatie of ongemak heeft, kan een arts u helpen bij het bepalen van de beste behandelingsopties.
.jpg)
