Een gebruikershandleiding: een blik op onze impulsiviteitsinventaris

Iedereen heeft een verhaal over That Kid op School uit hun kindertijd, toch?

Of het nu het eten van pasta was, ruzie met de leraar, of een of andere manier van een Lovecraftiaanse nachtmerriescenario in de badkamer, That Kid in School had uitbarstingen van scènes op het slot. Soms vragen we ons allemaal af wat er met hen is gebeurd, wat ze nu aan het doen zijn.

Tenzij, zoals ik, * jij * die jongen op school was omdat je problemen had met impulscontrole door onbehandelde ADHD.

Impulsiviteit, in klinische zin, kan netjes worden gedefinieerd als 'actie zonder vooruitziende blik'.

Ik sprak zonder mijn hand op te steken, onderbrak de klas met emotionele uitbarstingen en kwam zo vaak uit mijn bureau dat ik verbaasd was dat het gebruik van ducttape nooit rond de lerarenkamer werd gehangen.

Ik kreeg de vraag waarom ik het deed en ik had nooit een duidelijk antwoord - zelfs niet voor mezelf. Ik hield er niet van om die slechte aandacht op mezelf te vestigen. Het was vernederend.

Het is grappig hoe vaak kinderen door lijden als onruststokers bestempeld worden. Een deel hiervan is schaamte-gebaseerde maskering bij kinderen, omdat ze er alles aan zullen doen om te ontkennen dat ze anders zijn, en een deel ervan is dat onze schoolsystemen niet voldoende zijn toegerust om deze omstandigheden, die uiteindelijk gezondheidsproblemen zijn, te herkennen of ernaar te handelen.

Maar dit is een column over ADHD en niet over hoe we onze jonge mensen systematisch in de steek laten, dus laten we doorgaan!

Laten we doorgaan en onze inventarisatie van "eikel-type" -gedrag doen.

Ik was een impulsief kind en ik ben een iets minder impulsieve volwassene. We hebben allemaal onze momenten, maar voor mij kan het aanvoelen alsof een dozijn controllers allemaal tegelijk de leiding hebben over mijn brein en niemand contact met elkaar maakt voordat ze op knoppen drukken.

Vooral in stressvolle omstandigheden merk ik dat ik de neiging heb om eerst te bewegen en daarna mijn acties te verwerken en af ​​te handelen.

Het is niet het meest efficiënte of effectieve proces!

Ik ga niet liegen, impulscontrole is een van de lastigste onderdelen van ADHD. Zelfs de eerste stap om toe te geven dat we iemand zijn die van het handvat vliegt, is lastig, omdat het een echte worsteling van het ego is.

Gelukkig hebben we daar een checklist voor - doe je een van de volgende dingen?

1. Onderbreek gesprekken (zelfs als u niets substantieels heeft om toe te voegen). Waarom is het moeilijk om niet zomaar je mond te houden en iemand een woord te laten zeggen?
2. Heeft u afleidingen als afleiding? Vaak kunnen de meest eenvoudige taken moeilijk worden omdat het impulsieve brein onze perceptie van prioriteit verschuift als een draaiende gokautomaat. Je weet nooit waar je aandachtsspanne zal landen!
3. Besteed je alsof je geld verdient, zelfs als je blut bent? We kennen allemaal die sappige hersenchemicaliën die vrijkomen met de onmiddellijke bevrediging van impulsieve aankopen, en mensen met ADHD bevinden zich vaak in de lastigste konijnenholten met betrekking tot wat een willen en wat is een nodig hebben​Ik betrapte mezelf er zelfs op dat ik probeerde het kopen van ADHD-beheertools zoals planners en kalenders te rechtvaardigen en realiseerde me toen dat de tools die ik heb prima werken. Kapitalisme in een laat stadium, schat!
4. Vind je het moeilijk om risicovol, zelfvernietigend gedrag zoals vechten of onveilige seks te weerstaan? Ik heb een man in mijn contacten die ongeveer acht verschillende emoji's heeft die allemaal “GEVAAR! TEKST HEM NIET! " Iemand anders?
5. Wil je Hulk uit de kast halen bij de gedachte om in een rij te staan ​​die meer dan 5 minuten duurt? Het is niet (per se) dat we het gevoel hebben dat onze tijd meer waard is dan andere, soms maakt alleen de uitdaging om relatief stil te blijven en niet te friemelen het langdurig in een rij staan ​​positief uitputtend! Jammer dat het een van die dingen is die 'deel uitmaken van de samenleving' zijn?

Als een of meer van deze dingen resoneren, heeft je ongeduldige reet misschien wat professionele tussenkomst nodig om met dit symptoom van ADHD om te gaan.

Dus wat kunnen we eraan doen?

Sommigen van ons behandelen onze ADHD met medicijnen, maar de jury lijkt er nog steeds niet over uit te zijn hoe effectief ze alleen zijn voor dit probleem in het bijzonder.

Therapie kan, net als cognitieve gedragstherapie, nuttig zijn als u proactief bezig bent met impulsiviteitsproblemen.

Actieve mindfulness is als het trainen van een spier. U kunt beginnen met trainen na een scenario waarin u zich bijzonder zwak voelt, en de voortgang kan in het begin onmogelijk traag aanvoelen. Net als bij lichamelijk actief worden, wil ik je eraan herinneren om letterlijk geduld met jezelf te hebben terwijl je probeert geduld te hebben met anderen.

Hoe meer je die zelfbeheersing en mededogen buigt, hoe gemakkelijker het naar je toe zal komen. En hoe beter uw resultaten op de lange termijn zullen zijn!

Als je me nu wilt excuseren, deze voormalige Weird Kid op School zal de neiging weerstaan ​​om Natalie uit de zesde klas op te zoeken die me TOTAAL heeft ingelijst voor het horrorverhaal over de badkamer. Dat was je PDS, Natalie, JOUW PDS!

Reed Brice is een schrijver en komiek uit Los Angeles. Brice is een aluin van de Claire Trevor School of the Arts van UC Irvine en was de eerste transgender die ooit in een professionele revue werd uitgebracht met The Second City. Als hij het niet over de thee van een psychische aandoening heeft, schrijft Brice ook onze kolom over liefde en seks, "U Up?"