Wat is de wet van Yerkes-Dodson?
De wet van Yerkes-Dodson is een model van de relatie tussen stress en taakuitvoering.
Het stelt voor dat u uw hoogste prestatieniveau bereikt met een gemiddeld niveau van stress of opwinding. Te weinig of te veel opwinding leidt tot slechtere prestaties.
Dit staat ook bekend als het omgekeerde U-model van opwinding.
De theorie bestaat al sinds 1908, toen psychologen Robert Yerkes en John Dillingham Dodson experimenten op muizen uitvoerden. Ook al wordt Yerkes-Dodson een wet genoemd, het is niet zozeer een wetenschappelijke wet als wel een psychologisch concept.
Laten we wat dieper ingaan op hoe de Yerkes-Dodson-wet zich verhoudt tot stress en angst, en wat de relevantie ervan is tijdens de COVID-19-pandemie.
Yerkes-Dodson-curve
De wet van Yerkes-Dodson kan worden weergegeven als een omgekeerde U-vormige curve.
De linkerkant van de curve staat voor lage opwinding of stress. De rechterkant staat voor hoge opwinding. En in het midden is een gemiddeld niveau van opwinding.
De verticale lijn aan de linkerkant gaat van slechte prestaties (onderaan) naar topprestaties (bovenaan).
De optimale staat van opwinding en optimale prestatie komen samen in het midden van de curve.
Yerkes-Dodson rechtenpsychologie
Bij de bespreking van de wet van Yerkes-Dodson heeft het woord "opwinding" betrekking op stress en motivatie.
Yerkes en Dodson vormden hun theorie tijdens het uitvoeren van experimenten op muizen. Met milde elektrische schokken konden ze de muizen sneller een taak leren, die ze een "gewoonte" noemden.
Maar naarmate de schokken sterker werden, duurde het langer voordat de muizen de taak leerden, misschien omdat ze meer gericht waren op het vermijden van de schok dan op het voltooien van de taak.
Yerkes en Dodson veronderstelden dat naarmate de opwinding toeneemt, het vermogen om een gewoonte te vormen of een taak goed uit te voeren ook toeneemt. Het geeft je voldoende motivatie.
Maar dat werkt alleen tot een bepaald punt, ook wel het optimale niveau genoemd. Als de opwinding dat punt overschrijdt, beginnen uw prestaties te verslechteren. Je bent te gestrest en wilt je best doen.
Dus, wat is de optimale hoeveelheid opwinding? Dat hangt af van de taak. Een eenvoudigere taak vereist een grotere mate van opwinding, terwijl een meer uitdagende taak een lagere mate van opwinding vereist.
Lage opwinding
Helemaal geen stress hebben is niet per se een goede zaak in termen van prestaties.
Als je werk bijvoorbeeld draait om routine en er nooit iets verandert, treedt verveling op. Er is geen stress, maar ook geen motivatie. Je wordt niet uitgedaagd en hebt geen prikkel om verder te gaan. Je werk voelt zinloos aan, dus je doet het absolute minimum.
Denk aan muizen in een doolhof zonder elektrische schokken en zonder kaas aan het eind. Er is geen reden om moeite te doen om door het doolhof te navigeren.
Optimale opwinding
Een gematigd stressniveau gaat ver. Het is beheersbaar, motiverend en prestatieverhogend. Je hart gaat wat sneller kloppen. Je voelt een gevoel van helderheid en alertheid. Je hersenen en lichaam zijn allemaal in brand gestoken.
Het is dat kleine extra zetje dat je nodig hebt als een harde deadline opdoemt en je zin hebt in promotie. Het is de haast die je krijgt voor de zwarte bandtest waar je al zo lang naar toe hebt gewerkt.
Er is iets dat je wilt. Je hebt zeker huid in het spel. En een matige golf van stress verbetert uw prestaties.
Hoge opwinding
Intense stress kan leiden tot een vecht-, vlucht- of bevriezingsreactie.
Het is het laatste spel van het seizoen, de winnaar neemt alles, en jij bent aan de slag. Het is het make-or-break-project waarmee je een levensveranderende bonus kunt krijgen. Het is de test die je ervan kan weerhouden om af te studeren.
In dit soort situaties nemen stress en angst toe tot een onbeheersbaar niveau.
Je hart gaat misschien sneller kloppen, maar het is verontrustend, afleidend en zelfs zenuwslopend. Je bent de focus kwijtgeraakt en je bereikt niet je volledige potentieel.
Je weet maar al te goed dat je huid in het spel zit, maar het werkt tegen je. Het is te veel.
Factoren die het prestatieniveau onder druk beïnvloeden
We ervaren stress allemaal anders, dus het optimale stressniveau voor jou zal niet hetzelfde zijn als voor iemand anders. Er spelen veel factoren een rol, waaronder:
Vaardigheidsniveau
Als iets nieuw voor je is, kan dat alleen al voldoende zijn om een uitdaging te vormen. Je bent geïnteresseerd en moet een paar dingen leren, dus je bent van nature gemotiveerd.
Als je al een tijdje iets doet en een hoger vaardigheidsniveau hebt opgedaan, kun je je gemakkelijk vervelen. Misschien heb je een kleine stimulans nodig om weer op te vrolijken.
Persoonlijkheid
Wat precies de juiste hoeveelheid stress is voor de ene persoon, kan voor een ander een overweldigend niveau van stress zijn. Sommige mensen presteren beter onder druk dan anderen.
Afhankelijk van de taak die voor je ligt, kan het uitmaken of je van nature introvert of extravert bent. Uw levenservaringen, overtuigingen en angsten kunnen allemaal een rol spelen in hoe vatbaar u bent voor stress en hoe u met stress omgaat.
Vertrouwen
U kunt beter presteren onder druk als u in het begin veel zelfvertrouwen heeft. Je bent gevuld met positieve gedachten en een 'ik heb dit'-mentaliteit.
Als je geen zelfvertrouwen hebt, negatieve gedachten hebt en de neiging hebt tot zelfkritiek, ben je misschien niet in staat om je best te doen als de druk groot is.
Taakcomplexiteit
U kunt eenvoudige taken waarschijnlijk heel goed uitvoeren, zelfs als u onder grote druk staat. Maar u zult waarschijnlijk profiteren van een omgeving met lage druk wanneer u een complexe of onbekende taak aanpakt.
Welke stressniveaus zijn optimaal voor de beste prestaties?
Kortom, je hebt net genoeg stress nodig om te motiveren, maar niet zozeer dat je overweldigd raakt. Dat is moeilijk vast te stellen en zal van persoon tot persoon verschillen.
Een milde tot matige hoeveelheid stress op korte termijn kan resulteren in een acute stressreactie die de motivatie en energie geeft die u nodig heeft, precies wanneer u die nodig heeft. Het duurt maar lang genoeg om u te helpen uw best te doen.
Chronische stress is een heel andere zaak en u zult er waarschijnlijk helemaal geen baat bij hebben. In feite kunnen een aantal effecten van stress een negatieve invloed hebben op uw lichamelijke en geestelijke gezondheid.
De omgekeerde U-curve ziet er voor elke persoon een beetje anders uit en verandert waarschijnlijk zelfs op verschillende momenten in je leven.
Hoe de wet van Yerkes-Dodson zich verhoudt tot de COVID-19-pandemie
Vermoeidheid in quarantaine. Pandemische vermoeidheid. Hoe je het ook noemt, het is een heel reëel fenomeen: beperkte sociale activiteiten, verveling en gebrek aan structuur kunnen je van motivatie beroven.
Aan de andere kant voelt u zich misschien overdreven gestrest en angstig over:
- de gezondheid van u en uw gezin
- gebrek aan werk en daarmee samenhangende financiële problemen
- het samenkomen van werk-, school- en woonruimtes
- onvoorspelbaarheid en het managen van verwachtingen voor de toekomst
- gebrek aan fysieke activiteit
- overprikkeling door het nieuws
- benadrukken signalen van anderen
Terwijl we ons een weg banen door de pandemie, kunt u zich zowel ondergestimuleerd als overgestimuleerd voelen. Het in kaart brengen van uw eigen omgekeerde U-curve tijdens deze moeilijke tijd kan moeilijk zijn.
Afhalen
De wet van Yerkes-Dodson is de theorie dat er een optimaal niveau van opwinding is dat resulteert in optimale prestaties.
Te weinig opwinding levert niet veel motivatie op. Te veel opwinding veroorzaakt een sterkere stressreactie die de prestaties kan belemmeren.
Dat optimale niveau van opwinding verschilt van persoon tot persoon, afhankelijk van factoren zoals de specifieke taak, vaardigheidsniveau en zelfvertrouwen.
Het kan moeilijk zijn om die optimale opwindingszone te bereiken, omdat je sommige factoren niet onder controle hebt. Maar de wet van Yerkes-Dodson laat zien dat er misschien een goede plek is om je beste prestaties te behalen.
