Overzicht
Er zijn veel misvattingen over bevruchting en zwangerschap. Veel mensen begrijpen niet hoe en waar bevruchting plaatsvindt, of wat er gebeurt als een embryo zich ontwikkelt.
Hoewel bevruchting een gecompliceerd proces kan lijken, kan het begrijpen ervan u voorzien van kennis over uw eigen voortplantingssysteem en u in staat stellen beslissingen te nemen.
Laten we 10 feiten over bevruchting eens nader bekijken. Sommige hiervan zullen je misschien zelfs verrassen.
1. Bemesting vindt plaats in de eileiders
Veel mensen denken dat bevruchting plaatsvindt in de baarmoeder of in de eierstokken, maar dit is niet waar. Bemesting vindt plaats in de eileiders, die de eierstokken met de baarmoeder verbinden.
Bemesting vindt plaats wanneer een zaadcel met succes een eicel in de eileider ontmoet. Zodra de bevruchting plaatsvindt, wordt deze nieuw bevruchte cel een zygote genoemd. Vanaf hier zal de zygote door de eileider naar de baarmoeder gaan.
De zygote nestelt zich dan in het baarmoederslijmvlies. Dit heet implantatie. Wanneer de zygote implanteert, wordt het een blastocyst genoemd. Het baarmoederslijmvlies "voedt" de blastocyst, die uiteindelijk uitgroeit tot een foetus.
Een uitzondering op deze regel zou gebeuren bij in-vitrofertilisatie (IVF). In dit geval worden de eieren in een laboratorium bevrucht.
Als uw eileiders verstopt zijn of ontbreken, is het nog steeds mogelijk om zwanger te worden via IVF, aangezien de bevruchting buiten uw lichaam zal plaatsvinden. Zodra een embryo met deze methode is bevrucht, wordt het overgebracht naar de baarmoeder.
2. Bevruchting komt niet altijd voor, zelfs niet als u ovuleert
Ovulatie is wanneer een volwassen ei wordt vrijgegeven uit een van uw eierstokken. Als je ovuleert en een zaadcel de eicel niet met succes bevrucht, beweegt de eicel gewoon door de eileider, door de baarmoeder en via de vagina naar buiten. U zult ongeveer twee weken later menstrueren wanneer het baarmoederslijmvlies is afgestoten.
Er zijn een aantal redenen waarom bevruchting mogelijk niet plaatsvindt. Dit omvat het gebruik van anticonceptie en onvruchtbaarheid. Als u problemen heeft om zwanger te worden en het al meer dan een jaar probeert (of meer dan zes maanden als u ouder bent dan 35), neem dan contact op met uw zorgverlener.
3. Een twee-eiige tweelingzwangerschap treedt op wanneer twee eicellen vrijkomen tijdens de eisprong en beide eicellen worden bevrucht
Gewoonlijk komt er tijdens de eisprong slechts één ei vrij. De eierstokken geven echter soms twee eieren tegelijk vrij. Het is mogelijk dat beide eicellen worden bevrucht door twee verschillende zaadcellen. In dit geval kunt u zwanger worden van een tweeling.
Deze tweeling zal bekend staan als twee-eiige tweelingen (ook wel niet-identieke tweelingen genoemd). Omdat ze afkomstig zijn van twee afzonderlijke eicellen en twee afzonderlijke zaadcellen, hebben ze niet hetzelfde DNA en zien ze er misschien niet identiek uit.
Vruchtbaarheidsbehandelingen zoals IVF kunnen de kans op meerlinggeboorten vergroten, aldus Cleveland Clinic.Dit komt omdat bij vruchtbaarheidsbehandelingen vaak meer dan één embryo tegelijk naar de baarmoeder wordt overgebracht om de kans op zwangerschap te vergroten. Vruchtbaarheidsmedicijnen kunnen er ook toe leiden dat er meer dan één ei vrijkomt tijdens de eisprong.
4. Een identieke tweelingzwangerschap treedt op wanneer het bevruchte ei zich splitst
Soms splitst een enkel embryo zich nadat het is bevrucht, wat resulteert in een identieke tweeling. Omdat beide cellen uit exact dezelfde eicel en zaadcel komen, hebben identieke tweelingen hetzelfde DNA, hetzelfde geslacht en een bijna identiek uiterlijk.
5. De bevruchte eicel implanteert in de baarmoeder
Op het punt van de eisprong is de baarmoederwand dik. Behoudens eventuele complicaties, moet de bevruchte eicel (embryo) zich in de baarmoeder nestelen door zich aan de verdikte baarmoederwand te 'plakken'.
Het American College of Obstetrics and Gynecology (ACOG) beschouwt iemand pas zwanger als het embryo met succes tegen de baarmoederwand is geïmplanteerd. Met andere woorden, implantatie markeert het begin van een zwangerschap.
Het embryo kan echter niet worden geïmplanteerd. Noodanticonceptie, spiraaltjes (IUD's) en onvruchtbaarheid kunnen de implantatie van het embryo verhinderen.
6. Noodanticonceptiepillen en spiraaltjes zijn geen vormen van abortus
Standaard orale anticonceptie en noodanticonceptiepillen (“Plan B”) voorkomen ovulatie. In het geval dat er al ovulatie heeft plaatsgevonden wanneer u Plan B gebruikt, merkt de Amerikaanse Food and Drug Administration op dat dit kan voorkomen dat een bevruchte eicel wordt geïmplanteerd.
Een spiraaltje werkt door cervicaal slijm te verdikken. Dit kan zowel ovulatie voorkomen als een omgeving creëren die sperma doodt of immobiliseert, waardoor de mogelijkheid van bevruchting wordt voorkomen.
Omdat u door ACOG pas als zwanger wordt beschouwd als de implantatie heeft plaatsgevonden, beëindigen spiraaltjes geen zwangerschap. Ze voorkomen eerder een zwangerschap. ACOG merkt op dat spiraaltjes en noodanticonceptie geen vormen van abortus zijn, maar anticonceptie.
Spiraaltjes en noodanticonceptiepillen zijn beide uiterst effectieve vormen van anticonceptie. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie zijn beide 99 procent effectief in het voorkomen van zwangerschap.
7. Bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap wordt de bevruchte eicel buiten de baarmoeder geïmplanteerd
Als het bevruchte ei zich ergens anders nestelt dan de baarmoederslijmvlies, wordt dit een buitenbaarmoederlijke zwangerschap genoemd. Ongeveer 90 procent van de buitenbaarmoederlijke zwangerschappen vindt plaats wanneer het embryo implanteert in een van de eileiders. Het kan ook hechten aan de baarmoederhals of buikholte.
Buitenbaarmoederlijke zwangerschappen zijn medische noodgevallen die onmiddellijke behandeling vereisen om een buisbreuk te voorkomen.
8. Zwangerschapstesten detecteren hCG in uw urine of bloed
Nadat implantatie heeft plaatsgevonden, vormt de placenta zich. Op dit punt zal uw lichaam het hormoon humaan choriongonadotrofine (hCG) produceren. Volgens Mayo Clinic zouden de hCG-waarden in de vroege stadia van de zwangerschap elke twee tot drie dagen moeten verdubbelen.
Zwangerschapstests werken door hCG in uw lichaam te detecteren. U kunt uw urine testen, zoals bij zwangerschapstests thuis, of uw bloed testen via uw zorgverlener. Als u uw urine test met een zwangerschapstest thuis, doe de test dan 's ochtends als eerste, want dan is uw urine het meest geconcentreerd. Dit maakt het gemakkelijker voor de test om uw hCG-waarden te meten.
9. Week 1 van uw zwangerschap wordt geteld vanaf de eerste dag van uw laatste menstruatie, niet vanaf de bevruchting
De ‘zwangerschapsduur’ van een zwangerschap is de duur van de zwangerschap. Als u erachter komt dat u zwanger bent, kan uw arts of verloskundige de zwangerschapsduur van uw zwangerschap in stappen van weken tellen. De meeste baby's worden geboren in week 39 of 40.
Veel mensen denken dat de zwangerschapsduur begint bij de bevruchting, waarbij 'week 1' de week is waarin je zwanger werd, maar dit is niet het geval. Week 1 wordt met terugwerkende kracht geteld vanaf de eerste dag van je laatste menstruatie. Aangezien de eisprong gewoonlijk ongeveer 14 dagen na de eerste dag van uw menstruatie plaatsvindt, vindt bevruchting gewoonlijk plaats in "week 3" van de zwangerschap.
Dus de eerste twee weken van de zwangerschapsperiode ben je helemaal niet zwanger.
10. Vanaf week 9 van de zwangerschap wordt het embryo als een foetus beschouwd
Het verschil tussen een embryo en een foetus is de zwangerschapsduur. Tot het einde van week 8 van de zwangerschap wordt de bevruchte eicel een embryo genoemd. In medische termen wordt het vanaf het begin van week 9 als een foetus beschouwd.
Op dit punt beginnen alle belangrijke organen zich te ontwikkelen en neemt de placenta veel van de processen over, zoals de productie van hormonen.
De afhaalmaaltijd
Of je nu zwanger probeert te worden of nieuwsgierig bent naar de wetenschap achter zwangerschap, het is belangrijk om meer te weten te komen over het bevruchtingsproces. Als u weet over voortplanting, kunt u zwanger worden, betere beslissingen nemen over anticonceptie en uw eigen lichaam beter begrijpen.
