Spleetlamp examen

Wat is een spleetlamponderzoek?

Ziekten van het oog kunnen moeilijk te diagnosticeren zijn tijdens een algemeen lichamelijk onderzoek. Een arts die gespecialiseerd is in het behandelen van oogproblemen, een oogarts genaamd, is beter in staat om deze aandoeningen te onderzoeken en te diagnosticeren omdat de hulpmiddelen die ze hebben specifiek voor de ogen zijn. Wanneer u een oogcontrole heeft, zult u waarschijnlijk een spleetlamponderzoek ondergaan.

Meestal zult u het spleetlamponderzoek ondergaan bij een optometrie- of oogheelkundig kantoor. Het examen wordt ook wel biomicroscopie genoemd. Hiermee kan de arts uw ogen microscopisch onderzoeken op eventuele afwijkingen of problemen.

Wat gebeurt er tijdens een spleetlamponderzoek?

Voor een spleetlamp examen hoef je je niet van tevoren voor te bereiden.

Als u eenmaal in de onderzoeksstoel zit, plaatst de arts een instrument voor u waarop u uw kin en voorhoofd kunt laten rusten. Dit helpt uw ​​hoofd stabiel te houden voor het examen. Uw oogarts kan druppels in uw ogen aanbrengen om eventuele afwijkingen op het oppervlak van uw hoornvlies beter zichtbaar te maken. De druppels bevatten een gele kleurstof genaamd fluoresceïne, die je tranen wegspoelt. Er kunnen ook extra druppels in uw ogen worden gedaan om uw pupillen te verwijden of groter te laten worden.

De arts zal een microscoop met laag vermogen gebruiken, samen met een spleetlamp, een licht met een hoge intensiteit. Ze zullen je ogen goed bekijken. De spleetlamp heeft verschillende filters om verschillende weergaven van de ogen te krijgen. Sommige dokterspraktijken hebben apparaten die digitale beelden vastleggen om veranderingen in de ogen in de loop van de tijd bij te houden.

Tijdens de test zal de arts alle delen van uw oog onderzoeken, inclusief de:

• oogleden
• bindvlies
• iris
• lens
• sclera
• hoornvlies
• netvlies
• optische zenuw

De arts zal eerst de voorste delen van uw oog onderzoeken en vervolgens het onderzoek opnieuw uitvoeren met een andere lens om de achterkant van uw oog te onderzoeken.

Wat helpt dit onderzoek bij het diagnosticeren?

Een spleetlamponderzoek kan helpen bij het diagnosticeren van de volgende aandoeningen:

• maculaire degeneratie, een chronische aandoening die het deel van het oog aantast dat verantwoordelijk is voor het centrale zicht
• losgemaakt netvlies, een aandoening waarbij het netvlies, een belangrijke laag weefsel aan de achterkant van het oog, losraakt van de basis
• cataract, een vertroebeling van de lens die een negatieve invloed heeft op het vermogen om beelden duidelijk te zien
• letsel aan het hoornvlies, een verwonding aan een van de weefsels die het oogoppervlak bedekken
• blokkades van het netvliesvat, obstructies in de bloedvaten van het oog die een plotseling of geleidelijk verlies van het gezichtsvermogen kunnen veroorzaken

Vraag uw arts waar ze naar op zoek zijn tijdens het onderzoek en voor welke oogaandoeningen u mogelijk risico loopt.

Wat te verwachten na het examen

Meestal zijn er geen significante bijwerkingen van dit onderzoek. Uw ogen kunnen daarna een tijdje gevoelig zijn voor licht, vooral als uw pupillen verwijd waren. Als u zich misselijk begint te voelen of oogpijn heeft, ga dan zo snel mogelijk terug naar het kantoor van uw arts. Dit kunnen symptomen zijn van verhoogde druk van de vloeistof in het oog, wat een medisch noodgeval kan zijn. Hoewel het risico hiervan klein is, kunnen de oogdruppels die worden gebruikt om het oog te verwijden dit zelden veroorzaken.

Wat betekenen abnormale resultaten?

Als de resultaten van uw spleetlamponderzoek abnormaal zijn, kunnen er verschillende aandoeningen zijn, waaronder:

• infectie
• ontsteking
• verhoogde druk in het oog
• degeneratie van de slagaders of aders in het oog

Als er bijvoorbeeld maculaire degeneratie plaatsvindt, kan de arts drusen vinden, dit zijn gele afzettingen die zich vroeg in de leeftijdsgebonden macula degeneratie kunnen vormen in de macula. Als uw arts een bepaalde oorzaak van zichtproblemen vermoedt, kan hij / zij verder testen aanbevelen om een ​​meer definitieve diagnose te stellen.