Hyperthyreoïdie bij mannen: wat u moet weten

Overzicht

Hyperthyreoïdie is een aandoening waarbij uw schildklier meer schildklierhormonen aanmaakt dan uw lichaam nodig heeft. Het staat ook bekend als 'overactieve schildklier'. Het kan de gezondheid van uw hart, spieren, spermakwaliteit en meer schaden als het niet effectief wordt behandeld.

De kleine, vlindervormige schildklier bevindt zich in de nek. Hormonen die door de schildklier worden aangemaakt, hebben invloed op uw energieniveau en het functioneren van de meeste van uw organen. Schildklierhormoon speelt bijvoorbeeld een rol bij het kloppen van je hart.

Het tegenovergestelde van hyperthyreoïdie is de meer algemene hypothyreoïdie, of 'traag werkende schildklier', wat betekent dat de klier niet genoeg schildklierhormonen produceert om aan de behoeften van het lichaam te voldoen.

Hoewel vrouwen 2 tot 10 keer meer kans hebben dan mannen om een ​​overactieve schildklier te ontwikkelen, komt mannelijke hyperthyreoïdie voor en heeft deze meestal medicijnen nodig om het onder controle te houden. Mannen en vrouwen delen veel van de belangrijkste symptomen van hyperthyreoïdie, maar er zijn enkele symptomen die uniek zijn voor mannen.

Oorzaken van hyperthyreoïdie bij mannen

Een aandoening die bekend staat als de ziekte van Graves is de meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie bij mannen, hoewel vrouwen nog steeds een grotere kans hebben om deze auto-immuunziekte te ontwikkelen.

De ziekte van Graves betekent dat uw immuunsysteem per ongeluk een gezonde schildklier aanvalt, waardoor deze te veel schildklierhormoon aanmaakt. Het ontwikkelt zich meestal tussen de 30 en 50 jaar, hoewel het op elke leeftijd kan ontstaan.

Andere oorzaken zijn onder meer:

• knobbeltjes, dit zijn abnormale clusters van schildkliercellen in de klier
• De ziekte van Plummer, ook bekend als toxische nodulaire struma, komt vaker voor bij vrouwen en mensen ouder dan 60 jaar
• thyroïditis, een van de vele aandoeningen die een ontsteking van de schildklier veroorzaken
• te veel inname van jodium via medicijnen of een dieet

Algemene symptomen van hyperthyreoïdie

Er zijn veel tekenen van hyperthyreoïdie. Sommige, zoals slaapproblemen, merkt u misschien niet op of ziet u niet als symptomen van een ernstige onderliggende gezondheidstoestand. Anderen, zoals een abnormaal snelle hartslag (zelfs in rust), zouden uw aandacht snel moeten trekken.

Andere veel voorkomende symptomen van hyperthyreoïdie zijn:

• onverwacht gewichtsverlies, zelfs als voedselconsumptie en eetlust onveranderd blijven
• onregelmatige hartslag
• hartkloppingen
• nervositeit
• prikkelbaarheid
• vermoeidheid
• tremor (meestal trillen van de vingers en handen)
• zweten
• verhoogde gevoeligheid voor warmte en / of kou
• vaker stoelgang
• spier zwakte
• haaruitval

Man-specifieke symptomen van hyperthyreoïdie

Hoewel mannen en vrouwen de neiging hebben om de meeste van dezelfde veel voorkomende symptomen van hyperthyreoïdie te delen, zijn er enkele belangrijke complicaties die alleen bij mannen optreden.

In het bijzonder kan een overactieve schildklier bijdragen aan erectiestoornissen (ED), evenals een laag aantal zaadcellen. Voortijdige kaalheid kan ook een teken zijn van hyperthyreoïdie bij mannen.

Te veel schildklierhormoon kan ook leiden tot lagere testosteronspiegels, wat tot verschillende complicaties kan leiden. Mannen kunnen bijvoorbeeld ook merkbaarder worden getroffen door een verlies van spiermassa als gevolg van hyperthyreoïdie.

Osteoporose veroorzaakt door een overactieve schildklier kan ook mannen verrassen, aangezien deze botverdunnende ziekte meestal wordt geassocieerd met vrouwen. Een aandoening die bekend staat als gynaecomastie (vergroting van de borsten bij mannen) kan ook het gevolg zijn van hyperthyreoïdie.

Symptomen die verband houden met de seksuele gezondheid van mannen

Volgens een studie uit 2018 in het International Journal of Immunopathology and Pharmacology hebben schildklierhormonen invloed op de functie van bepaalde cellen in uw testikels. Te veel of te weinig schildklierhormoon kan bijvoorbeeld de gezonde functie van Leydig-cellen verstoren, die helpen bij het produceren en afscheiden van testosteron.

Hyperthyreoïdie tast ook de zaadcellen aan, wat leidt tot een verminderde dichtheid en beweeglijkheid van het sperma (hoe goed het sperma kan bewegen of ‘zwemmen’). Het kan zelfs de werkelijke vorm of vorm van het sperma zelf beïnvloeden.

Schildklieraandoeningen worden ook geassocieerd met erectiestoornissen, hoewel het verband nog steeds niet goed wordt begrepen. Zowel overactieve als te trage schildklieraandoeningen kunnen de erectiele functie beïnvloeden, hoewel hypothyreoïdie vaker verband houdt met ED.

Dit alles kan leiden tot onvruchtbaarheid. Als u geen kind heeft kunnen verwekken, kan een test van uw spermakwaliteit helpen om tot een oplossing te komen. Een laag aantal zaadcellen moet worden gevolgd door een test van uw schildklierhormoonspiegels. Dit zijn eenvoudige tests die kunnen leiden tot een behandeling die uw hormoonspiegels in evenwicht brengt, wat op zijn beurt ook kan helpen bij het verbeteren van uw seksuele gezondheid.

Diagnose van hyperthyreoïdie bij mannen

Alleen omdat vrouwen een grotere kans hebben op het ontwikkelen van hyperthyreoïdie, wil dat nog niet zeggen dat mannen niet moeten worden getest omdat hun risico's toenemen. U moet de merkbare symptomen laten evalueren. U moet ook worden gescreend op hyperthyreoïdie als u een familiegeschiedenis van schildklieraandoeningen heeft of ouder bent dan 60 jaar. Evenzo kunt u een groter risico lopen als u diabetes type 2 heeft. In dat geval moet u screening op schildklieraandoeningen overwegen.

Hyperthyreoïdie-evaluatie begint met een beoordeling van uw medische geschiedenis en symptomen.Uw arts kan kijken of u tremor en veranderingen in uw ogen of huid heeft. Ze kunnen ook controleren of u overactieve reflexen heeft. Dit alles kan wijzen op een overactieve schildklier.

Naast een lichamelijk onderzoek moet de screening op hyperthyreoïdie een test omvatten op het schildklierstimulerend hormoon (TSH) en thyroxine, het belangrijkste hormoon dat door de schildklier wordt afgegeven. Een beeldvormende test, een schildklierscan genaamd, kan ook nuttig zijn bij het diagnosticeren van hyperthyreoïdie.

Praat met uw arts over gescreend worden, aangezien een schildklieraandoening een algemeen ondergediagnosticeerd en onderbehandeld gezondheidsprobleem is. Naar schatting 60 procent van de mensen met een of andere vorm van schildklieraandoening weet niet dat ze de aandoening hebben.

Behandeling van hyperthyreoïdie bij mannen

Hyperthyreoïdie kan moeilijker te behandelen zijn dan hypothyreoïdie, die meestal kan worden behandeld door synthetisch schildklierhormoon te nemen. De opties voor een overactieve schildklierbehandeling zijn onder meer:

• Antithyroid-medicijnen, zoals methimazol, die ervoor zorgen dat de schildklier minder hormoon aanmaakt.
• Een operatie om de schildklier geheel of gedeeltelijk te verwijderen, waardoor u synthetisch hormoon moet innemen.
• Radioactief jodiumtherapie, waarbij radioactief jodium-131 ​​via de mond wordt ingenomen. Het jodium doodt langzaam een ​​aantal van de cellen die schildklierhormoon maken, met als doel de hormoonproductie binnen een normaal, gezond bereik te brengen. Dit is een veel gebruikte therapie waarvoor soms meer dan één behandeling nodig is.

Naast het helpen oplossen van symptomen die verband houden met hartslag, gewicht, energie en andere complicaties die verband houden met een overactieve schildklier, kan de behandeling van hyperthyreoïdie ook helpen bij het oplossen van problemen met seksuele disfunctie.

Outlook op hyperthyreoïdie bij mannen

Als u symptomen van hyperthyreoïdie heeft, wacht dan niet om op deze aandoening te worden getest. Schade aan uw gezondheid kan aanhouden zonder dat u het zich realiseert.

Als u de diagnose hyperthyreoïdie heeft maar nog geen merkbare symptomen heeft, volg dan het advies van uw arts over de behandeling op. Bespreek alle risico's en voordelen van verschillende behandelingsopties voordat u zich tot één benadering verbindt. Hoe eerder u te maken krijgt met hyperthyreoïdie, hoe minder langetermijnschade het kan veroorzaken.