Er spelen veel meer factoren mee - allemaal ingewikkelder dan 'Ik had een cupcake bij de lunch'.
Hoe we zien dat de wereld vorm geeft aan wie we willen zijn - en het delen van boeiende ervaringen kan de manier waarop we elkaar behandelen, ten goede kaderen. Dit is een krachtig perspectief.
'Ik heb net zoveel cupcakes gegeten, ik heb diabetes', grapte een collega aan de overkant van de kastenwand. Een andere groep collega's barstte in lachen uit.
Hoewel de grap voor hen misschien onschuldig leek, kronkelde ik van ongemak.
Ze zeggen dat de beste soort humor niet klopt - maar als een persoon met diabetes type 2 die bijna elke dag met deze groep individuen moet omgaan, kon ik niet anders dan me gestript voelen door deze zogenaamde clou.
Voor 30 miljoen Amerikanen is het omgaan met diabetes geen grap. Het is een dagelijkse realiteit van leren adaptief eten, pillen slikken, jezelf prikken met naalden of insuline injecteren.
Het is een ziekte die sterk wordt beïnvloed door genetica, een ziekte die u waarschijnlijk niet als eerste in uw familie zult krijgen - en toch blijft het hardnekkige stigma bestaan: de manier waarop u eet veroorzaakt diabetes.
Maar door deze complexe ziekte te vereenvoudigen, bestendigen we het idee dat diabetes iets voor iemand is verdient.
Meer dan drie jaar geleden ging ik naar mijn dokter om bewegingsziekte-pleisters te krijgen voor een cruise. Ik had een volledig lichamelijk onderzoek, zodat mijn verzekering het bezoek zou dekken, en tot mijn verbazing belde mijn arts me een dag voordat mijn cruise zou vertrekken terug.
Toen vertelde hij me dat ik diabetes had. Ik heb veel vragen gesteld, beginnend met 'Weet je het zeker?' gevolgd door "Wat heeft dit veroorzaakt?"
Toen mijn vragen al snel veranderden in het spel van zelfbeschuldiging, zei mijn arts iets dat mijn kijk op mijn diagnose veranderde.
Hij zei: "Voor jou was het geen kwestie van als je zou diabetes krijgen, het was een kwestie van wanneer.”
Er is een reden dat de meeste dokters-intakeformulieren om uw familiegeschiedenis vragen - en ik kan op meer dan één hand rekenen op mijn naaste familieleden (zowel levende als overleden) die diabetes hebben.
In een artikel uit 2010 "Intuïtief eten: geniet van je eten, respecteer je lichaam", geven Dr. Linda Bacon en Judith Matz, LCSW, inzicht om deze genetische aanleg te begrijpen en het schuldspel voorgoed te beëindigen.
"Genen spelen een grote rol bij de ontwikkeling van diabetes", schrijven Bacon en Matz. "We worden allemaal geboren met uitdagingen in onze genetische code - evenals in onze levensomstandigheden - en dit is een van de uitdagingen die jullie hebben gekregen."
"Je lichaam was kwetsbaar", vervolgen ze. "Moeilijkheden met glucoseregulatie en een combinatie van factoren veroorzaakten die genetische aanleg."
Veroorzaakt niet veroorzaakt - en dit is een onderscheid dat ertoe doet.
Veel factoren kunnen de nadruk leggen op een genetische aanleg als deze - inclusief chronische stress, waar niemand zich in de buurt zo sterk op lijkt te concentreren als bij cupcakes - maar de kwetsbaarheid zelf is genetisch bepaald en we hebben er helemaal geen controle over.
En in die zin doet het eten van suiker dat niet oorzaak diabetes. Als dat het geval was, zou iedereen met een zoetekauw diabetes hebben.
De genen die u krijgt, spelen een veel grotere rol bij diabetes dan velen erkennen. Maar als we dit verdoezelen, verandert het een ziekte die empathie waardig is, in een "straf" voor mensen die "slechte keuzes" hebben gemaakt.
Het gebruik van oorzakelijk verband waar het een verband kan zijn - of gewoon een factor tussen vele - veroorzaakt veel verkeerde informatie over diabetes.
Als een zelfbenoemde zoute tand, kan ik je vertellen dat snoep nooit iets was waar ik naar verlangde. En toch zou ik doorgaan met het ontwikkelen van diabetes, en mensen zouden aannames doen over mijn dieet en lichaam die gewoon niet waar waren.
Dit is de reden waarom grappen maken over het krijgen van diabetes als je snoep eet, aangezien een niet-diabeet meer kwaad doet dan die lach goed doet.
Eén cupcake geeft je geen diabetes en een grapje dat het wel zal zijn, is gevaarlijk op twee niveaus: het creëert verkeerde informatie over deze ziekte en bevordert het stigma dat het krijgen van diabetes iets is waar men controle over heeft.
Deze grap kent ook een moraal toe aan voedsel dat schadelijk kan zijn voor mensen met een eetstoornis.
Het creëren van een hiërarchie van waarde voor voedsel kan beperkende eetgewoonten aanmoedigen.
Door te zeggen dat het eten van zoetigheid diabetes geeft, bevordert u het idee dat voedsel een intrinsieke "goede" of "slechte" waarde heeft en dat uw straf voor slecht eten een ziekte is.
Dit treft mij vooral als een persoon met een grotere maat die op het kruispunt van diabetes en een eetstoornis woont.
Volgens de National Eating Disorder Association is er een verband tussen diabetes en de emotionele toestand die gepaard gaat met eetstoornissen. Ze zeggen dat diabetes ook de kans op klinische depressie verdubbelt - een ander vakje dat ik aanvink.
De National Eating Disorder Association voegt eraan toe: "Een onderzoek onder adolescenten uit Noorwegen bracht aan het licht dat, naast leeftijd, de negatieve houding ten opzichte van diabetes en negatieve opvattingen over insuline het sterkst verband houden met insulinebeperking en eetstoornisgedrag."
Met andere woorden, als men denkt dat 'dik' zijn de oorzaak is van het krijgen van diabetes, dan kan een wanordelijk eetpatroon - gebaseerd op de angst om dik te zijn - iemands poging zijn om diabetes te voorkomen.
En in die zin hebben het stigma en de verkeerde informatie rond diabetes invloed op ons allemaal.
Het woord 'houding' en 'geloof' vallen me hier echter allebei op. In tegenstelling tot genetische aanleg brengen attitudes en overtuigingen persoonlijke keuzevrijheid met zich mee. Men kan hun houding en overtuigingen in de loop van de tijd veranderen.
En dit is precies de plek waar niet-diabetici kunnen stoppen met proberen comedians te zijn en bondgenoten worden.
In plaats van het stigma te versterken met grappen, daag ik niet-diabetici uit om de manier waarop zij denken en praten over diabetes te heroverwegen.
Als je iemand grapjes hoort over het krijgen van diabetes, gebruik dat dan als een kans voor onderwijs.
Je zou geen grapjes maken over iemand die kanker krijgt - dus wat is er zo grappig aan diabetes? Beiden zijn ziekten met genetische en omgevingsfactoren, toch? Het verschil is WHO we stellen ons meestal het gezicht van de ziekte voor.
Wat diabetes betreft, zijn het degenen onder ons die de samenleving als onsmakelijk beschouwt: mensen met een groter lichaam en ouderen.
Als je er echt naar kijkt, is je grap niets meer dan dun verhulde fatfobie en leeftijdsdiscriminatie.
Als u niet elke dag met diabetes leeft, verwacht ik niet dat u begrijpt hoe het is om het te hebben.
Ik zou echter hetzelfde respect verwachten dat elke persoon verdient.
Zelfs toen ik opgroeide in de buurt van mijn grootouders met diabetes, veranderde mijn kijk toen het mijn eigen realiteit werd.
Ik leef een heel vol leven met diabetes, en als diabetespatiënt vraag ik niemand om medeleven. Ik zou echter de fundamentele erkenning van mijn menselijkheid op prijs stellen.
Hoewel ik niet afhankelijk ben van insuline, hebben degenen die wel te maken hebben met grote toegankelijkheids- en betaalbaarheidsproblemen voor een medicijn dat ze nodig hebben om ze in leven te houden. En ik sta voor mijn eigen uitdagingen - van de stijgende kosten van mijn glucoseteststrips tot het bedekken van de blauwe plekken op mijn injectieplaatsen.
Ik hoef me niet op mijn werkplek af te vragen wat mijn collega's echt van diabetes vinden. Het helpt mij niet om licht te stellen over diabetes.
De woorden die u gebruikt, hebben kracht. Waarom zou je iemand neerslaan als je kunt helpen om ze op te tillen?
Alysse Dalessandro is een modeblogger voor grote maten, LGBTQ-influencer, schrijver, ontwerper en professionele spreker gevestigd in Cleveland, Ohio. Haar blog, Ready to Stare, is een toevluchtsoord geworden voor degenen die de mode anders negeerde. Dalessandro is erkend voor haar werk op het gebied van positiviteit van het lichaam en LGBTQ + belangenbehartiging als een van de # Pride50 Honorees van NBC Out 2019, een lid van de Fohr Freshman-klas en een van Cleveland Magazine's Most Interesting People for 2018.
.jpg)
.jpg)
