Hulp nodig bij het navigeren door het leven met diabetes? U kunt altijd D’Mine vragen! Welkom weer bij onze wekelijkse Q & A-column, gehost door veteraan type 1 en diabetesauteur Wil Dubois.
De vraag van deze week doet denken aan het feit dat het bijna de vastentijd is, de tijd waarin veel christenen iets opgeven (meestal een ondeugd) als een manier om hun religieuze overtuigingen opnieuw te bevestigen. Deze dochter van een T2-moeder die insuline gebruikt, heeft een ernstige verwante bezorgdheid ...
{Heeft u uw eigen vragen? E-mail ons op [email protected]}
Josie, type 3 uit New Jersey, schrijft: We zijn behoorlijk vrome katholieken. Mijn moeder, die nu 70 is, heeft type 2 diabetes en gebruikt al ongeveer 15 jaar insuline. Ze wil stoppen, maar haar dokter zegt dat er geen alternatieven zijn en dat ze zonder zal sterven. Voor mij betekent dat het stoppen van insuline zelfmoord, en dat is toch een zonde?
Wil @ Ask D’Mine antwoordt: Holy Cow. Oh. Slechte woordkeuze van mijn kant. Dit is waarschijnlijk een vraag die je de paus noemt, maar zoals altijd met vragen van lezers, zal ik er onbevreesd voor je op ingaan. Toch wil je misschien een second opinion krijgen.
Van een priester.
Nu denk ik dat ik veilig tegen al mijn lezers kan zeggen dat als jouw religie zegt dat zelfmoord een zonde is, en als je een gelovige bent en een volgeling van die religie, het dan een zonde is. Waar komen de belangrijkste religies ter wereld over dit onderwerp naar beneden? Jouw religie, Josie - samen met de meeste andere smaken van het christendom, het jodendom en de islam (niettegenstaande zelfmoordterroristen), samen met het boeddhisme en het hindoeïsme - heeft een vaag beeld van het beëindigen van je leven door je eigen handen.
In feite, zoals “zonde” luidt, is zelfmoord een van de grootste problemen. Waarom is dat? Vanuit een religieus perspectief lijkt het erop neer te komen dat je Gods plan voor jou in twijfel trekt, waardoor zelfmoord naar mijn mening een vorm van godslastering is, en dat is een van die dingen die historisch en mythologisch goden kwaad maakt.
Dus dat is vrij eenvoudig, voor de meeste religieuze mensen in de meeste religies is zelfmoord een soort zonde. De echte vraag is dan: is het stoppen met uw medicatie een vorm van zelfmoord? En om dat te beantwoorden, moeten we nog wat meer over zelfmoord praten.
Ik ben er zeker van dat de meeste mensen, religieus of anderszins, het erover eens zijn dat een pistool tegen je slaap zetten en de trekker overhalen als zelfmoord zou gelden. Net als jezelf ophangen, voor een trein springen, jezelf in brand steken, een volle fles slaappillen slikken of zelfs een pistool op een politieagent trekken.
Is er iemand het niet eens met die analyse? Zelfs als je niet religieus bent, ben ik er zeker van dat je het eens zou zijn met die lijst met acties die als zelfmoord worden aangemerkt, zelfs als je zelfmoord misschien niet als een zonde beschouwt.
Laten we het nu eens hebben over die fles slaappillen. Wat is eigenlijk het verschil tussen het nemen van te veel medicijnen om jezelf te doden en niet genoeg medicijnen nemen, wetende dat je daar dood aan gaat? Ah ha! Ik heb je daar, nietwaar? Interessant is dat, hoewel deze twee acties de tegenovergestelde kanten van dezelfde medaille zijn, met hetzelfde resultaat, een groot aantal mensen de ene als zelfmoord beschouwen en de andere als geen zelfmoord.
Hoe zit het daarmee?
Persoonlijk laat dit me altijd achter mijn hoofd krabben, maar de vermeende logica als ik erin verdiep, is dat het nemen van een overdosis een openlijke actie is, terwijl niets doen passief is en 'de natuur zijn gang laten gaan'. Dat is allemaal goed en fijn, totdat u God weer in beeld krijgt. Maakt de geneeskunde deel uit van Gods plan? De meeste gangbare religies, inclusief de katholieke kerk, zeggen "ja".
Specifiek voor jou, Josie, heeft het National Catholic Bioethics Centre uitgebreid over het onderwerp geschreven, en hun mening is dat katholieken 100% vrij zijn om 'buitengewone' maatregelen en experimentele behandelingen te weigeren, vooral op het gebied van het levenseinde, maar dat het gebruik van alledaagse bewezen medicijnen - zoals insuline - wordt door de kerk geclassificeerd als 'moreel verplicht'. En de Catechismus bevestigt dat door (in een bespreking van euthanasie) duidelijk te maken dat nalatigheid net zo belangrijk is als daden van plegen, als de dood het gevolg is en daarom zonden zijn.
Dat gezegd hebbende, ik woon in een zeer katholiek deel van de wereld, en ik ben onder de indruk van het vermogen van de plaatselijke katholieken om manieren te vinden om het negeren van de dictaten van de kerkelijke hiërarchie te rechtvaardigen. Dus zelfs als de kerk zegt dat het een zonde is, zou je moeder dat moeten accepteren, en ik vermoed dat ze dat momenteel niet doet.
Dus waar laat dat ons achter?
Heeft de arts van uw moeder gelijk dat er voor haar geen alternatieven voor insuline zijn? Dat is 100% kan zijnHier is het ding: we weten dat, historisch gezien, in het normale beloop van diabetes type 2, de snelgroeiende insulineresistentie uiteindelijk het vermogen van het lichaam om zinvolle hoeveelheden insuline te produceren zal verbranden, vandaar onze terminologie van 'insulineafhankelijk' bij het beschrijven van geavanceerde type 2 diabetes. Het feit dat insuline nodig zal zijn tijdens een leven van T2 is een klap die nooit mag worden getrokken. Het concept moet bij de diagnose worden geïntroduceerd.
Maar u zult opmerken dat ik "zinvol" zei.
Er kan nog steeds een straaltje insuline worden geproduceerd. Dus kan dat straaltje worden versterkt met een hoop moderne pillen? Ik begin te denken dat dat mogelijk is, vooral als het wordt gekoppeld aan een koolhydraatarm dieet, maar voor mij zou de impact op de kwaliteit van leven zwaarder zijn dan insuline, en de bijwerking is groter. Maar toch, in dit geval is het misschien een optie die moet worden geëvalueerd.
Het is misschien het minste kwaad voor uw gezin.
Wat geloof ik persoonlijk? Om mijn eigen bisschoppelijke religie hierbuiten te houden, hier is mijn humanistische kijk op zelfmoord: ik hou niet van zelfmoord. In mijn tijd dat ik in de zorg werkte, waren de enige wonden die ik zag dat nooit genezen waren de wonden achtergelaten op de zielen van de geliefden van mensen die zelfmoord pleegden. Over het algemeen hebben wij mensen een verbazingwekkend vermogen om te herstellen van de meest gruwelijke ervaringen. Wij zijn sterk. Maar iets met de zelfmoord van een geliefde kortsluit de genezingsprocessen van hart, geest en ziel. Zelfmoord van een geliefde laat een wond achter die decennia na decennia vers en rauw blijft. Overlevenden dragen deze wonden naar hun eigen graf. Dus voor zover ik heb gezien, is zelfmoord plegen de ultieme wreedheid jegens je dierbaren.
Ik denk dat als dat geen zonde is, ik niet weet wat het is.
Dus ik geloof dat niet medicijnen nemen is een vorm van zelfmoord? Ja dat doe ik. Ik zie geen verschil tussen het oppakken van een fles onnodige pillen om jezelf te doden en het neerzetten van een benodigde fles. Het niet innemen van medicijnen die je gemakkelijk in leven kunnen houden, is een keuze maken om te sterven, en dat is per definitie zelfmoord plegen.
Dit is geen kolom met medisch advies. Wij zijn PWD's die vrijelijk en openlijk de wijsheid delen van onze verzamelde ervaringen - onze zijn-er-gedaan-dat kennis uit de loopgraven. Kortom: u heeft nog steeds de begeleiding en zorg nodig van een bevoegde medische professional.
.jpg)
