Tenniselleboog, of laterale epicondylitis, ontwikkelt zich wanneer de onderarmspieren die verbinding maken met de buitenkant van uw elleboog geïrriteerd raken. Dit kan pijn en gevoeligheid veroorzaken die zich meestal aan de buitenkant (laterale) van de elleboog bevindt. Vaak is er ook pijn bij het vastgrijpen en dragen van voorwerpen.
De aandoening treedt vaak op als gevolg van overmatig gebruik of een onjuiste vorm tijdens atletische activiteiten. Het gebruik van uw arm of pols voor krachtige herhalende bewegingen of zwaar tillen kan een tenniselleboog veroorzaken.
Er zijn verschillende eenvoudige tests die u kunt doen om te bepalen of u een tenniselleboog heeft. U kunt de meeste van deze tests alleen doen, maar voor een paar is de hulp van een arts of medische professional nodig.
Lees verder voor meer informatie over tests voor tenniselleboog en behandelingsopties.
Tests voor tenniselleboog
De benige bult aan de buitenkant van je elleboog staat bekend als de laterale epicondylus. Als u tijdens een van deze tests pijn, gevoeligheid of ongemak ervaart in dit gebied, heeft u mogelijk een tenniselleboog.
Gebruik uw aangedane arm om deze tests uit te voeren. Als u het verschil tussen uw armen wilt voelen, kunt u elke test aan beide kanten uitvoeren.
1. Palperen
- Ga op een tafel zitten met uw onderarm voor u uitgestrekt.
- Oefen lichte druk uit om uw laterale epicondylus en het gebied erboven te onderzoeken.
- Let op pijn, gevoeligheid of zwelling.
2. De koffiekopentest
- Beoordeel voor deze test eenvoudig uw pijnniveau terwijl u een kopje koffie of een pak melk vastpakt.
3. Weerstand
- Strek uw aangedane arm recht voor u uit met uw handpalm naar beneden.
- Plaats uw andere hand op de achterkant van uw uitgestrekte hand.
- Druk je bovenste hand in je onderste hand en probeer de onderste pols naar achteren te buigen.
- Creëer weerstand door de bovenste hand tegen de onderste te drukken.
4. Weerstand tegen middelvinger
- Strek uw aangedane arm recht voor u uit met uw handpalm naar boven.
- Gebruik je andere hand om je middelvinger terug te trekken naar je onderarm.
- Gebruik tegelijkertijd uw middelvinger om deze beweging te weerstaan.
- Draai vervolgens uw handpalm naar beneden.
- Druk je middelvinger naar beneden terwijl je tegelijkertijd weerstand biedt aan deze beweging.
5. Test van het oppakken van de stoel
- Voor deze test heeft u een lichte stoel met een hoge rugleuning nodig.
- Ga met een stoel voor je staan.
- Strek uw aangedane arm recht voor u uit.
- Buig uw pols zodat uw vingers naar beneden wijzen.
- Gebruik uw duim, wijsvinger en middelvinger om de rugleuning van de stoel vast te pakken en op te tillen.
- Houd uw arm gestrekt terwijl u de stoel omhoog zet.
6. Mill's test
Doe deze test met een arts.
- Strek uw aangedane arm terwijl u zit.
- De arts zal uw pols volledig buigen om deze naar voren te buigen.
- Vervolgens draaien ze uw onderarm naar binnen terwijl ze uw laterale epicondylus onderzoeken.
7. Cozen's test
Doe deze test met een arts. De test van Cozen wordt soms de weerstandstest voor polsextensie of de resistieve tenniselleboogtest genoemd.
- Strek je aangedane arm voor je uit en maak een vuist.
- Draai uw onderarm naar binnen en buig uw pols naar uw onderarm.
- De arts zal uw laterale epicondylus onderzoeken terwijl hij weerstand biedt aan de beweging van uw hand.
Meer diepgaande tests
Als een van de voorbereidende tests aangeeft dat u een tenniselleboog heeft, moet u mogelijk verder worden getest om te zien of er andere oorzaken zijn voor uw symptomen.
Uw arts kan een röntgenfoto bestellen om andere mogelijke bronnen van elleboogpijn, zoals artritis, uit te sluiten. Soms wordt ook een magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) -scan gedaan om de anatomische structuren rond de elleboog in meer detail te bekijken.
Elektromyografie (EMG) is een test die wordt uitgevoerd als uw arts zich zorgen maakt dat er een zenuwprobleem is dat verantwoordelijk is voor uw elleboogpijn.
Wie loopt er risico?
Laterale epicondylitis treft atleten zoals tennis- en badmintonspelers, golfers en zwemmers. Het kan ook voorkomen bij mensen die hun hand, pols en elleboog gebruiken voor repetitieve bewegingen tijdens het werk of dagelijkse bezigheden, zoals schilders, timmerlieden en muzikanten.
In sommige gevallen treedt een tenniselleboog op zonder duidelijke oorzaak.
Behandelingen
Er zijn verschillende manieren om zelf een tenniselleboog te beheren. Het is van het grootste belang om uit te rusten en een pauze te nemen van elke activiteit waarbij u uw arm moet gebruiken.
Dingen om eerst te proberen
Als je eenmaal hebt geprobeerd weer actief te worden, ga dan langzaam en bouw de duur en intensiteit van je training en training op om te zien hoe je lichaam reageert. Onderzoek uw vorm en techniek tijdens elke atletische activiteit of repetitieve beweging.
Gebruik indien mogelijk een niet-steroïde ontstekingsremmer (NSAID) zoals aspirine, ibuprofen of naproxen om pijn, zwelling en ontsteking te behandelen. Voor ernstigere gevallen kan uw arts het gebruik van verschillende soorten injecties overwegen.
In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn.
Andere dingen om te proberen
- Neem kruiden en specerijen zoals kurkuma, cayennepeper en gember om ontstekingen te beheersen.
- Gebruik een ijspakking voor 15 minuten per keer.
- Onderga een acupunctuursessie of wrijf de spieren in om de pijn op natuurlijke wijze te behandelen.
- Breng een CBD-zalf of een verdund etherische oliemengsel plaatselijk aan.
- Draag een riem of beugel om uw onderarm om de belasting van uw elleboog te verminderen. Een brace kan ook helpen voorkomen dat uw spieren en pezen te hard werken.
Alternatieve opties
Extracorporale schokgolftherapie is een behandelingsmethode die geluidsgolven naar het getroffen gebied verzendt. Dit veroorzaakt microtrauma aan de regio waarop het is aangebracht en wordt verondersteld genezing te stimuleren.
Onderzoek uit 2020 wijst op de veiligheid en effectiviteit ervan bij het verminderen van pijn en het verbeteren van het functioneren op korte en middellange termijn. Er is echter meer diepgaand onderzoek nodig om deze bevindingen uit te breiden.
Opdrachten
Zodra de pijn en ontsteking zijn verdwenen, voert u oefeningen uit die gericht zijn op uw elleboog, onderarm en pols. Deze oefeningen kunnen genezing bevorderen en toekomstige blessures verminderen door de kracht en flexibiliteit te verbeteren.
Herstel
Symptomen van een tenniselleboog kunnen meestal thuis worden behandeld en beheerd. Uw herstel hangt af van de ernst van uw aandoening en de mate waarin u uw behandelplan volgt.
Dit omvat of u de activiteit die uw symptomen veroorzaakte, kunt wijzigen of helemaal kunt vermijden. Meestal zul je na een paar weken rust en behandeling een verbetering beginnen te zien.
Als u eenmaal volledig hersteld bent en terugkeert naar uw gebruikelijke routine, let dan goed op of een van uw symptomen terug begint te kruipen en pas dan dienovereenkomstig aan.
Wanneer moet je naar een dokter
Als u vermoedt dat u een ernstig geval van een tenniselleboog heeft of als u een merkbare zwelling rond uw elleboog heeft, dient u medische hulp in te roepen. Uw arts kan dan bepalen of er een serieuzere verklaring is voor uw symptomen.
Een ergotherapeut of fysiotherapeut kan u oefeningen laten zien, ervoor zorgen dat u ze correct doet en u de juiste bewegingspatronen leren. Ze kunnen ook echografie, ijsmassage of spierstimulatie gebruiken.
Een operatie kan nodig zijn als uw toestand niet verbetert ondanks een proef met niet-chirurgische behandeling. Een operatie voor een tenniselleboog kan worden uitgevoerd via een open incisie of artroscopisch via verschillende zeer kleine incisies. Na de operatie doet u oefeningen om uw kracht, flexibiliteit en mobiliteit weer op te bouwen.
het komt neer op
U kunt een aantal van deze tests voor een tenniselleboog alleen doen. Gewoonlijk kunt u uw symptomen verlichten en uw toestand verbeteren door vast te houden aan een behandelplan dat voldoende rust omvat.
Verander uw vorm of techniek als uw dagelijkse of atletische bewegingen pijn veroorzaken. Blijf oefeningen doen om de kracht, flexibiliteit en mobiliteit in uw armen te verbeteren, zelfs als u volledig hersteld bent.
Praat met uw arts als uw toestand niet verbetert, verslechtert of gepaard gaat met andere symptomen.
.jpg)
.jpg)
