Wat is positieve straf?

Definitie

Positieve bestraffing is een vorm van gedragsverandering. In dit geval verwijst het woord 'positief' niet naar iets aangenaams.

Positieve straf is iets aan de mix toevoegen dat zal resulteren in een onaangenaam gevolg. Het doel is om de kans te verkleinen dat het ongewenste gedrag zich in de toekomst opnieuw zal voordoen.

Deze benadering kan in bepaalde omstandigheden effectief zijn, maar het is slechts een deel van de vergelijking. Het is ook nodig om uw kind te begeleiden in de richting van alternatief gedrag dat beter bij de situatie past.

Laten we eens kijken naar positieve straf en hoe deze zich verhoudt tot negatieve straf en positieve en negatieve bekrachtiging.

Voorbeelden

Alle acties hebben gevolgen. Positieve bestraffing kan gewoon een natuurlijk gevolg zijn van een bepaalde handeling.

Als uw kind bijvoorbeeld slagroom eet die bedorven is omdat hij het onder zijn bed heeft verstopt, krijgt hij buikpijn. Als ze een hete kachel aanraken, zullen ze hun hand verbranden.

Deze ervaringen zijn op zijn best onaangenaam. Anderzijds dienen ze als waardevolle leermomenten. Net zoals u zou kunnen zijn, kan een kind geneigd zijn zijn gedrag te veranderen om de consequenties te vermijden.

Denk bij het kiezen van een straf na over het bestraffen van het gedrag, niet het kind. De straf moet op het kind worden afgestemd.

"Positieve straffen zijn gebaseerd op wat aversief is", zegt Elizabeth Rossiaky, BCBA, kliniekdirecteur bij Westside Children’s Therapy in Frankfurt, Illinois. "Wat voor iemand aversief is, is misschien niet voor iedereen aversief."

Met dat in gedachten zijn hier enkele voorbeelden van veel voorkomende positieve straffen:

• Schelden. Een berisping of lezingen krijgen is iets dat veel kinderen zouden willen vermijden.
• Hand slaan of grijpen. Dit kan op het moment instinctief gebeuren. U kunt een lichte klap geven in de hand van een kind dat naar een pan met kokend water op het fornuis reikt, of dat aan het haar van zijn broer of zus trekt. Misschien grijpt of trekt u een kind dat op het punt staat het verkeer in te lopen met geweld vast.
• Schrijven. Deze methode wordt vaak op school gebruikt. Het kind is verplicht om dezelfde zin keer op keer te schrijven of een opstel over zijn gedrag te schrijven.
• Klusjes. Veel ouders voegen klusjes toe als een vorm van straf. Een kind dat op de muur krabbelt of pindakaas over de hele tafel smeert, kan worden gedwongen om het op te ruimen of andere huishoudelijke taken uit te voeren.
• Reglement. Weinig mensen hunkeren naar meer regels. Voor het kind dat zich vaak misdraagt, kan het toevoegen van aanvullende huisregels een stimulans zijn om een ​​gedrag te veranderen.

De meeste kinderen begrijpen instinctief het concept van positieve straf. Wees getuige van de peuter die een driftbui alleen beëindigt als aan de eisen wordt voldaan. Hetzelfde kan worden waargenomen bij broers en zussen.

Positieve bestraffing kan effectief zijn wanneer deze onmiddellijk volgt op het ongewenste gedrag. Het werkt het beste als het consequent wordt toegepast.

Het is ook effectief naast andere methoden, zoals positieve bekrachtiging, zodat het kind ander gedrag leert.

Wanneer positieve straf te veel negatieve gevolgen heeft

Een van de meest omstreden voorbeelden van positieve straffen is slaan.

In een onderzoek uit 2010 voerden onderzoekers aan dat slaan het risico van toenemend agressief gedrag kan verhogen. Het kan de boodschap uitzenden dat agressie problemen kan oplossen.

Het kan slecht gedrag onderdrukken zonder alternatieven te bieden. Resultaten kunnen tijdelijk zijn, waarbij het ongewenste gedrag terugkeert zodra de straf voorbij is.

Een beoordeling uit 2016 van studies van 50 jaar onderzoek suggereert dat hoe meer je een kind slaat, hoe groter de kans is dat ze je uitdagen. Het kan antisociaal gedrag en agressie versterken. Het kan ook bijdragen aan cognitieve en mentale gezondheidsproblemen.

“Over het algemeen is positieve bestraffing de minst geprefereerde lesmethode vanwege de lage generalisatie. Maar in een veiligheidssituatie zal het het meest succesvol zijn in het handhaven van de veiligheid ”, zegt Rossiaky.

Het leert vermijdingsgedrag maar geen vervangingsgedrag, legt ze uit.

"Als je de straf meerdere keren moet uitdelen, werkt het niet. Misschien wilt u een andere methode overwegen. En je moet ervoor zorgen dat de straf niet alleen is om je eigen frustraties te luchten, ”adviseert Rossiaky.

Als het gaat om slaan, slaan met een liniaal of andere vormen van fysieke straf, worden ze niet aanbevolen.

Rossiaky waarschuwt dat kinderen redelijk goed zijn in het vinden van mazen in de wet. Ze hebben de neiging om even ongepast gedrag te vinden, tenzij je alternatieve gedragingen leert.

Positieve versus negatieve straf of bekrachtiging

Bij gedragsverandering betekenen 'positief' en 'negatief' niet 'goed' of 'slecht'. Het kan helpen om ze te zien als 'plus' of 'min': positief betekent dat u optelt en negatief betekent dat u aftrekt.

Straf is gewend ontmoedigen een bepaald gedrag. Versterking is bedoeld om aanmoedigen een bepaald gedrag.

Positieve straf is wanneer je een gevolg toevoegt aan ongewenst gedrag. Dit doe je om het minder aantrekkelijk te maken.

Een voorbeeld van positieve bestraffing is het toevoegen van meer klusjes aan de lijst wanneer uw kind zijn verantwoordelijkheden verwaarloost. Het doel is om uw kind aan te moedigen hun normale klusjes aan te pakken om een ​​groeiende takenlijst te voorkomen.

Een negatieve straf is wanneer je iets wegneemt. Een voorbeeld van een negatieve bestraffing is het wegnemen van het favoriete speelgoed van uw kind omdat ze weigeren het op te halen na zichzelf.

Het doel van negatieve straffen is om uw kind het zelf op te halen om te voorkomen dat er speelgoed wordt afgenomen. Time-out is ook een vorm van negatieve bestraffing.

Met negatieve bekrachtiging verwijder je een stimulus met als doel het vergroten van passend gedrag.

U roept uw ​​kind bijvoorbeeld consequent terug naar de keuken om de tafel af te ruimen en borden naar de gootsteen te dragen. Na verloop van tijd leren ze deze actie uit te voeren zonder dat ze erom vragen om het ongemak van teruggebeld worden te vermijden.

Je zou negatieve bekrachtiging als een leermiddel kunnen beschouwen in plaats van als een strafmethode.

Rossiaky is van mening dat versterking over het algemeen de voorkeur verdient boven straf.

Positieve straf versus positieve bekrachtiging

Positieve bestraffing voegt een ongewenst gevolg toe aan ongewenst gedrag. Als je je tiener de garage laat schoonmaken omdat ze een avondklok hebben uitgevaardigd, is dat een positieve straf.

Positieve bekrachtiging is het toevoegen van een beloning als het kind zich goed gedraagt. Als u uw kind een toelage geeft voor het uitvoeren van bepaalde klusjes, is dat een positieve bevestiging.

Het doel is om de kans te vergroten dat ze het goede gedrag zullen voortzetten.

B.F. Skinner en operante conditionering

De vroege 20e-eeuwse psycholoog B.F. Skinner staat erom bekend de theorie van het behaviorisme uit te breiden. Zijn focus op het manipuleren van gevolgen staat bekend als operante conditionering.

Kortom, operante conditionering draait om leerstrategieën. Positieve en negatieve straffen worden gebruikt om ongepast gedrag te ontmoedigen. Positieve en negatieve bekrachtiging worden gebruikt om goed gedrag aan te moedigen.

Als ze samen worden gebruikt, zijn deze strategieën ontworpen om het kind te helpen associaties te vormen tussen gedrag en de resultaten van gedrag.

Afhalen

Positieve straf is een vorm van straf waarbij je iets toevoegt aan de omgeving om bepaald gedrag af te schrikken.

Op zichzelf is positieve straf misschien geen goede langetermijnoplossing. Het kan effectiever zijn in combinatie met positieve en negatieve bekrachtiging.

Streef er uiteindelijk naar om uw kind te leren ongewenst gedrag te vervangen door meer acceptabel gedrag.