Om een eerlijk gesprek te hebben over de problemen die we vandaag tegenkomen, moeten we de harde feiten van privileges onder ogen zien en hoe het werkt.
"Nu is geloof het wezen van de dingen waarop wordt gehoopt, het bewijs van dingen die niet worden gezien." Hebreeën 11: 1 (NKJV)
Dit is een van mijn favoriete verzen in de Bijbel. Als ouder is het ook mijn wens voor mijn 5-jarige zoon. Ik heb er vertrouwen in dat alles waar ik op hoop, alles wat ik momenteel niet in dit land zie, voor hem beschikbaar zal zijn. Bovenaan de lijst met dingen waar ik op hoop, staat een lang leven.
We zijn zwart, en wat de afgelopen 2 weken duidelijk is geworden, is dat onze zwartheid een risico is. Het is een gevaar voor ons leven, voor ons vermogen om vrij adem te halen, zonder daardoor te worden ondervraagd of gedood.
Hoewel ik me zeer bewust ben van dit feit, is mijn zoon dat niet, en toch zal hij het op een dag eerder dan later moeten weten. Hij zal de regels van zijn dualiteit moeten kennen - van het dubbelbewustzijn W.E.B. DuBois werd voor het eerst besproken aan het einde van de 19e eeuw - hij moet blijven in een poging om te overleven.
Dus, hoe voer ik het gesprek? Hoe heeft een ouder dit gesprek met hun kind? Hoe kunnen we een onderwerp aansnijden dat evolueert met elke nieuwe dood, voor elke goedaardige en onschadelijke activiteit die zou resulteren in zulke wanhopig verschillende uitkomsten als de melanine in de huid van de slachtoffers zou worden afgewezen om nauwelijks een tint te hebben?
Het juiste moment is nu
Zowel Jennifer Harvey, een professor in christelijke sociale ethiek aan de Drake University in Des Moines, Iowa, als Dr. Joseph A. Jackson, een kinderarts aan de Duke University School of Medicine, geloven dat dit gesprek over ras, racisme, vrijheid en zwarte bevrijding begint. bij de geboorte.
"Als mijn ouders bij de geboorte met mij waren begonnen, had ik zoveel eerder in mijn leven een bondgenoot kunnen zijn en veel minder fouten gemaakt en minder mensen pijn gedaan tijdens mijn leertraject", zei Harvey tegen me toen we elkaar aan de telefoon spraken.
Voor Jackson zal hij moeten hebben het gesprek met elk van zijn zes kinderen. Voor zijn 4-jarige dochter is zijn focus het bevestigen van haar in haar zwartheid, in haar schoonheid, in haar vermogen om schoonheid in verschil te zien. Voor zijn vijf zoons neemt het gesprek bij elk kind een andere vorm aan.
"Ik heb eigenlijk een drieling, waarvan ik denk dat een van hen zich niet bewust is van wat er overal gebeurt, en dan heb ik een andere die volledig kapot is van de problemen in de wereld," zei Jackson. "Dus met die gesprekken probeer ik in te gaan, op een leeftijdsgeschikte manier om veel open vragen te stellen om ze eruit te halen."
Maar er is niets echt leeftijdsgeschikt aan de zwarte dood, en de opzettelijke moord op zwarte mensen door machthebbers die worden beschermd door een blanke suprematische wereldorde - een racistische machtsstructuur die actief is en wordt gehandhaafd sinds 1619.
"Ik denk dat een van de dingen die het belangrijkst zijn aan dit seizoen, is dat er dingen in het nieuws zijn die me eerlijk gezegd niet verbazen", zei Jackson.
Nieuw zijn in het gesprek betekent niet dat het gesprek nieuw is
Hoe moeilijk en opwindend het ook is om de laatste momenten van het leven uit iemands lichaam te zien verdampen nadat ze om adem hebben gesmeekt, het is niet nieuw. Amerika heeft een geschiedenis van kijken naar zwarte mensen die lijden en / of sterven voor sport.
Honderdeen jaar na Rode Zomer lijkt het erop dat ons land er weer is. In plaats van dat zwarte mensen uit hun huizen worden gesleept en aan grote bomen worden opgehangen op openbare pleinen in een lynchpartij, worden we nu doodgeschoten in onze eigen huizen, in onze kerken, in onze auto's, voor het bijzijn van onze kinderen, en heel veel. meer.
Voor zwarte gezinnen die hebben het gesprek over ras en racisme met hun kinderen is er een precair evenwicht dat we moeten zoeken tussen realiteit bijbrengen en proberen geen generatie op te voeden die in angst leeft.
Voor blanke gezinnen die hebben het gesprek, moet u eerst de geschiedenis en de sociale structuren waarin u bent geboren begrijpen en waarvan u profiteert vanwege het voorrecht van uw huidskleur. Het werk ligt dan in het verzoenen van deze dingen zonder afwijzend, defensief of zo beladen met schuldgevoelens dat je apathisch wordt - of erger nog, zo radeloos dat je je niet buiten jezelf kunt concentreren.
Harvey zei: "Witte defensiviteit is enorm, soms omdat het ons niet kan schelen en dat is een probleem, en soms omdat we niet weten wat we met onze schuld moeten doen.[We] hoeven ons niet altijd schuldig te voelen. We kunnen daadwerkelijk meedoen en actie ondernemen als bondgenoten in antiracistische strijd. "
Voor hulp bij het weten wat u moet zeggen ...
Healthline heeft een lijst samengesteld met antiracismebronnen voor ouders en kinderen. We werken het regelmatig bij en we moedigen ouders aan om hun eigen opleiding voort te zetten over het opvoeden van inclusieve, rechtvaardige en antiracistische kinderen.
Na het gesprek komt het werk
Toch moet er meer zijn dan lippendienst over bondgenootschap en solidair zijn. Het klinkt allemaal goed, maar kom je ook opdagen?
Privilege heeft een doel. Het wordt al zo lang gebruikt om de meerderheid in dit land te steunen, dat het gemakkelijk te begrijpen is hoe blanken een oogje dichtknijpen voor de pijn van zwarte mensen. Het is een pijn die Dr. Jackson voelt als de zijne.
"Op dit moment hebben we allemaal de video gezien, en we weten dat er leven verloren is gegaan, vooral vanwege de kleur van [George Floyds] huid. Er was een voorrecht dat andere mensen die op dat moment in de buurt stonden, hadden en ze legden het niet neer. "
Om een eerlijk gesprek te hebben over de problemen die we vandaag tegenkomen, moeten we de harde feiten van privileges onder ogen zien en hoe het werkt. Het vereist de ongemakkelijke gesprekken over ras, racisme, vooringenomenheid en onderdrukking, en we streven er allemaal naar om het beter te doen dan de generatie voor ons.
Het is niet aan zwarte mensen om blanke mensen te leren hoe ze niet racistisch moeten zijn. Elke blanke - man, vrouw en kind - zal zijn hele leven hard aan zijn hart moeten werken om blijvende verandering teweeg te brengen.
Harvey zei: “Ik denk echt dat als we meer blanken kunnen krijgen om buiten de zijlijn te blijven, er verandering zal moeten komen. Naar blanke mensen wordt op een andere manier geluisterd, wat niet klopt, maar het maakt deel uit van hoe blanke suprematie functioneert. "
Terwijl wij als zwarte mensen de last van het lijden van onze mensen blijven dragen, zijn verdraagzaamheid en geduld met blank Amerika niet de enige lessen die we onze kinderen te bieden hebben. Hoezeer onze geschiedenis ook is geworteld in pijn en trauma, het is evengoed geworteld in vreugde, liefde en veerkracht.
Dus, terwijl de reikwijdte en breedte van het gesprek zal verschillen van huis tot huis, van gezin tot gezin en van ras tot ras, het is noodzakelijk.
Zwarte gezinnen zullen een evenwicht moeten vinden tussen pijn, angst, trots en vreugde.
Het zal voor blanke gezinnen nodig zijn om een evenwicht te vinden tussen empathisch begrip, schaamte, schuldgevoelens en afweermechanismen met een schok.
Maar bij al dit praten, bij al dit praten, moeten we niet vergeten de lessen die ons worden geleerd aan het werk te zetten.
"Ik wil dat mensen niet alleen de gesprekken kunnen voeren, maar ze ook daadwerkelijk kunnen beleven," zei Jackson.
"Het werk van blank Amerika op dit moment is om rond te kijken en te zien waar ons wordt gevraagd om te helpen en op welke manieren, en dat te doen", zei Harvey.
Ik kon het niet meer met ze eens zijn.
Nikesha Elise Williams is een tweevoudig Emmy-bekroonde nieuwsproducent en bekroonde auteur. Ze is geboren en getogen in Chicago, Illinois, en studeerde aan de Florida State University, waar ze afstudeerde met een Bachelor of Science-graad in communicatie: massamediastudies en hulde aan Engels creatief schrijven. Nikesha's debuutroman, 'Four Women', werd in 2018 bekroond met de Florida Authors and Publishers Association President’s Award in de categorie Adult Contemporary / Literary Fiction. "Four Women" werd ook erkend door de National Association of Black Journalists als een uitstekend literair werk. Nikesha is een fulltime schrijver en schrijfcoach en heeft als freelancer gewerkt voor verschillende publicaties, waaronder VOX, Very Smart Brothas en Shadow and Act. Nikesha woont in Jacksonville, Florida, maar je kunt haar altijd online vinden op [email protected], Facebook.com/NikeshaElise of @Nikesha_Elise op Twitter en Instagram.
