U kunt de magie van een diabetesconferentie van Friends For Life pas echt waarderen als u de kans heeft om er zelf een bij te wonen. Voor mij kwam die kans het laatst met een korte reis naar Niagara Falls, Ontario. Stel je een prachtige regenboog voor die schijnt in het mistige zonlicht boven het grote natuurlijke wonder van de watervallen, en zo voelde ik me omringd door "mijn diabetesstam" in Canada, degenen die het "snappen" als het gaat om leven met diabetes. .
Ik heb het geluk gehad om in de loop der jaren een paar verschillende FFL-evenementen bij te wonen, van de grote zomerconferentie die elk jaar in juli duizenden naar Orlando, FL brengt, tot andere kleinere evenementen verspreid over het land. Deze # FFLCanada18-bijeenkomst begin november (net toen de Diabetes Awareness Month van start ging) was mijn eerste buiten de VS en had zeker impact. Net als alle geweldige FFL-evenementen, bevatte het een verscheidenheid aan lezingen over allerlei diabetesonderwerpen - van het beheren van lichaamsbeweging tot voedselproblemen tot het omgaan met sociale situaties - samen met veel inhoud over nieuwe diabetestechnologie.
Een van de beste aspecten is natuurlijk het zien van alle groene en gele armbanden - groen voor mensen met diabetes, geel voor ouders, echtgenoten, grootouders en anderen zonder diabetes - die om ieders polsen zitten. Ik ben de tel kwijt van alle keren dat ik hoorde "Kijk, hij heeft net als jij een groene armband!" van een D-ouder die dat tegen hun kind vertelde, toen ze mijn groene polsbandje zagen.
Twee non-profitorganisaties - Children With Diabetes gevestigd in Ohio en Connected In Motion in Canada - kwamen samen om dit evenement te organiseren, de eerste keer dat CWD met een andere non-profitorganisatie had samengewerkt om zijn kenmerkende FFL-conferentie te houden. Dit was de vierde keer in Canada, maar de eerste keer dat ik sinds 2015 terugkeerde naar dat land.
Om te beginnen kwamen er meer dan 450 mensen uit onze D-community bij elkaar - en het was fascinerend om de vraag naar dit in Canada gevestigde evenement te horen, aangezien het in slechts ongeveer drie uur uitverkocht was! De officiële nummers zijn als volgt: 170 jongeren, 55 volwassenen met type 1, 200 ouders, 30 personeelsleden en 20 sprekers. Om nog maar te zwijgen van de vele nieuwe inzendingen voor het Quilt for Life-project dat elke zomer te zien is in Orlando, dat nu 759 vierkanten telt!
De organisatoren - CWD-oprichters Jeff Hitchcock in Ohio en Laura Billetdeaux in Michigan, en CIM's type 1-leider Jen Hanson in Canada - hebben hun zinnen al gezet op een herhalingsevenement in de herfst van 2019, waarbij ze terugkeren naar Niagara Falls op een nabijgelegen locatie die twee keer zo groot is. en biedt plaats aan veel meer D-Community-vrienden om FFL daar te ervaren!
Omdat het slechts ongeveer vier uur naar Niagara Falls is van waar ik woon in Metro Detroit, was het een gemakkelijke rit en een kans die ik niet kon laten liggen (vooral omdat ik teleurgesteld was om de afgelopen zomer niet de jaarlijkse FFL in Orlando te halen) .
Met name omdat dit evenement zo dicht bij huis was, was het de eerste keer dat mijn ouders een FFL-conferentie konden bijwonen. Dit was ENORM voor ons, aangezien mijn moeder Judi al sinds de leeftijd van 5 met type 1 leeft. Het bleek dat zij de langst aanwezige T1D was en een van de weinige daar die eigenlijk "Looping" met een do- it-yourself closed loop-systeem! Het was geweldig om te zien dat #WeAreNotWaiting-tech verschillende vermeldingen kreeg op de conferentie, en ze kreeg daar zelfs een cool Loop-shirt.
Een van de beste aspecten van deze FFL-evenementen - of een ander D-evenement eigenlijk - is natuurlijk het ontmoeten van mensen in de gemeenschap. Gewoon praten. Verhalen delen, piepjes horen rond de evenementenlocatie en alle glimlachen zien van de kinderen, tieners en volwassenen die in staat zijn om andere D-piepgeluiden te ontmoeten, soms voor de allereerste keer. Dat brengt altijd een grijns op mijn gezicht en verwarmt mijn hart.
Ik heb dat zeker ervaren, terwijl ik ook mijn oren open hield voor interessante nuances die kunnen bestaan tussen diabeteszorg en opties in de VS in vergelijking met die in delen van Canada.
Een deel van wat me zo fascinerend vond aan dit specifieke FFL-evenement, was dat het in een ander land plaatsvond. Natuurlijk zijn we tegenwoordig allemaal erg online verbonden met mensen die op verschillende plaatsen over de hele wereld wonen. Maar het is één ding om online berichten uit te wisselen, in plaats van daadwerkelijk naar een ander land te reizen en deze mensen persoonlijk te ontmoeten. Je krijgt de kans om hun POV directer te ervaren, in de loopgraven, om zo te zeggen.
Met name een week voor dit evenement in Canada hield CWD zijn Britse versie van FFL in Schotland, waarbij honderden daar een weekend samenkwamen. Michigan D-Mom Laura Billetdeaux, mede-oprichter van CWD, plaatste een bericht online dat mijn eigen gevoelens over het bijwonen van het Canadese evenement perfect samenvat:
"Er is hier een FFL-familie. Ze vinden het geweldig. Behalve dat je op een prachtige locatie bent met geweldige nieuwe vrienden, is er de hele ervaring om te horen over het leven met type 1 in een andere gezondheidszorgcultuur. Ed Damiano (van Beta Bionics) sprak vrijdag en het was de eerste die velen van de bionische alvleesklier had gehoord. De blik op veel van hun gezichten was, ongetwijfeld, dezelfde als die van mij toen ik hem voor het eerst hoorde spreken. "
Wat geweldig om internationale PWD's de kans te geven om persoonlijk van deze geweldige diabetesvernieuwers te horen!
Over het algemeen zag ik veel opwinding over hoe de Tandem x2 met Dexcom G5 die binnenkort beschikbaar zal zijn in dat land na de meest recente goedkeuring; maar ook over de Abbott FreeStyle LibreLink-app, die eerder in oktober wettelijk is goedgekeurd, en over het feit dat het Medtronic 670G hybride gesloten-lussysteem op het punt staat ook daar op de markt te komen. Voor sommigen van ons in de Verenigde Staten die de mogelijkheid hebben gehad om deze technologie van dichtbij te zien en al te gebruiken, is het geweldig om te zien dat mensen in Canada meer keuze krijgen.
Ik heb geleerd dat toegang tot en betaalbaarheid van diabetesmedicijnen en -benodigdheden in elk land een probleem is. Hoewel wij in de VS vaker dan wat dan ook worstelen met insulineprijzen en toegang tot verzekeringen, is het interessant om te zien dat ze in Canada vechten voor CGM-dekking en ook voor brede toegang tot D-tech. Ik vond het intrigerend om na te denken over het nieuws van vorig jaar over de wijziging van de Canadese belastingvermindering voor gehandicapten, en hoe dat het voor veel mensen in dat land moeilijker heeft gemaakt om zich te veroorloven wat ze nodig hebben voor diabetes.
De hele ervaring was tegelijkertijd oogverblindend, hartverwarmend en leerzaam. Zoals ik al vroeg zei, het is als een soort regenboog boven een waterval.
Ik zou bijvoorbeeld iedereen aanraden die een FFL-evenement bijwoont als je dat nog niet hebt gedaan - ongeacht de locatie of grootte, het is een unieke ervaring.
Bedankt, CWD en CIM, voor het mogelijk maken van dit evenement voor zo velen die normaal niet de kans hebben om het mee te maken.
.jpg)
