Alles wat u moet weten over een miskraam

Wat is een miskraam?

Een miskraam of spontane abortus is een gebeurtenis die resulteert in het verlies van een foetus vóór 20 weken zwangerschap. Het gebeurt meestal tijdens het eerste trimester of de eerste drie maanden van de zwangerschap.

Miskramen kunnen om verschillende medische redenen optreden, waarvan de meeste geen controle hebben. Maar als u de risicofactoren, tekenen en oorzaken kent, kunt u de gebeurtenis beter begrijpen en alle ondersteuning of behandeling krijgen die u nodig heeft.

Miskraam tekenen

De symptomen van een miskraam variëren, afhankelijk van uw zwangerschapsstadium. In sommige gevallen gebeurt het zo snel dat u misschien niet eens weet dat u zwanger bent voordat u een miskraam krijgt.

Hier zijn enkele symptomen van een miskraam:

• zwaar spotten
• vaginale bloeding
• afscheiding van weefsel of vloeistof uit uw vagina
• ernstige buikpijn of krampen
• milde tot ernstige rugpijn

Bel onmiddellijk uw arts als u een van deze symptomen ervaart tijdens uw zwangerschap. Het is ook mogelijk om deze symptomen te hebben zonder een miskraam te krijgen. Maar uw arts zal tests willen uitvoeren om er zeker van te zijn dat alles in orde is.

Miskraam veroorzaakt

Hoewel er een aantal dingen zijn die het risico op een miskraam vergroten, is dit over het algemeen niet het gevolg van iets dat je wel of niet hebt gedaan. Als u moeite heeft om zwanger te blijven, kan uw arts enkele bekende oorzaken van een miskraam onderzoeken.

Tijdens de zwangerschap levert uw lichaam hormonen en voedingsstoffen aan uw zich ontwikkelende foetus. Dit helpt uw ​​foetus te groeien. De meeste miskramen in het eerste trimester gebeuren omdat de foetus zich niet normaal ontwikkelt. Er zijn verschillende factoren die dit kunnen veroorzaken.

Genetische of chromosoomproblemen

Chromosomen bevatten genen. Bij een zich ontwikkelende foetus wordt een set chromosomen bijgedragen door de moeder en een andere door de vader.

Voorbeelden van deze chromosoomafwijkingen zijn:

• Intra-uteriene foetale dood: het embryo vormt zich maar stopt met ontwikkelen voordat u symptomen van zwangerschapsverlies ziet of voelt.
• Verwoeste eicel: helemaal geen embryovormen.
• Molaire zwangerschap: beide sets chromosomen komen van de vader, er vindt geen ontwikkeling van de foetus plaats.
• Gedeeltelijke molaire zwangerschap: de chromosomen van de moeder blijven, maar de vader heeft ook voor twee sets chromosomen gezorgd.

Fouten kunnen ook willekeurig optreden wanneer de cellen van het embryo zich delen, of door een beschadigde eicel of zaadcel. Problemen met de placenta kunnen ook leiden tot een miskraam.

Onderliggende omstandigheden en leefgewoonten

Verschillende onderliggende gezondheidsproblemen en levensstijlgewoonten kunnen ook de ontwikkeling van een foetus verstoren. Oefening en geslachtsgemeenschap zijn dat wel niet miskramen veroorzaken. Werken heeft ook geen invloed op de foetus, tenzij u wordt blootgesteld aan schadelijke chemicaliën of straling.

Voorwaarden die de ontwikkeling van de foetus kunnen verstoren, zijn onder meer:

• slechte voeding of ondervoeding
• drugs- en alcoholgebruik
• gevorderde moederleeftijd
• onbehandelde schildklierziekte
• problemen met hormonen
• ongecontroleerde diabetes
• infecties
• trauma
• zwaarlijvigheid
• problemen met de baarmoederhals
• abnormaal gevormde baarmoeder
• ernstige hoge bloeddruk
• voedselvergiftiging
• bepaalde medicijnen

Raadpleeg altijd uw arts voordat u medicijnen gebruikt om er zeker van te zijn dat een medicijn veilig is tijdens de zwangerschap.

Miskraam of menstruatie?

Vaak kan een miskraam optreden voordat u zelfs maar weet dat u zwanger bent. Bovendien, net als bij uw menstruatie, omvatten enkele van de symptomen van een miskraam bloeding en krampen.

Dus hoe weet je of je een menstruatie of een miskraam hebt?

Wanneer u onderscheid probeert te maken tussen een menstruatie en een miskraam, zijn er verschillende factoren waarmee u rekening moet houden:

• Symptomen: Ernstige of verergerende rug- of buikpijn, evenals passerende vloeistoffen en grote stolsels kunnen wijzen op een miskraam.
• Tijd: een miskraam heel vroeg in de zwangerschap kan voor een menstruatie worden aangezien. Dit is echter minder waarschijnlijk na acht weken zwangerschap.
• Duur van de symptomen: de symptomen van een miskraam worden meestal erger en duren langer dan een menstruatie.

Als u hevig bloedt of denkt dat u een miskraam heeft, dient u contact op te nemen met uw arts. Lees verder om meer te weten te komen over het onderscheid tussen een menstruatie en een miskraam.

Miskraampercentage per week

De meeste miskramen gebeuren in het eerste trimester (eerste 12 weken) van de zwangerschap. De eerste weken van de zwangerschap zijn wanneer een vrouw het grootste risico loopt op een miskraam. Zodra de zwangerschap echter 6 weken bereikt, neemt dit risico af.

Van week 13 tot 20 van de zwangerschap neemt het risico op een miskraam verder af. Het is echter belangrijk om in gedachten te houden dat het risico op een miskraam hierna niet veel verandert, aangezien er op elk moment tijdens een zwangerschap complicaties kunnen optreden. Ontdek meer informatie over het aantal miskramen per week.

Miskraam statistieken

Het vroegtijdig verlies van een zwangerschap komt vaak voor. Volgens het American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG) komt het voor bij 10 procent van de bekende zwangerschappen.

Soms blijft de oorzaak van een miskraam onbekend. De Mayo Clinic schat echter dat ongeveer 50 procent van de miskramen te wijten is aan chromosoomproblemen.

Het risico op een miskraam neemt zeker toe met de leeftijd. Volgens de Mayo Clinic is het risico op een miskraam 20 procent op 35-jarige leeftijd. Het steeg tot 40 procent op 40-jarige leeftijd en stijgt verder tot 80 procent op 45-jarige leeftijd.

Een miskraam betekent niet dat u geen baby zult krijgen.Volgens de Cleveland Clinic zal 87 procent van de vrouwen die een miskraam hebben gehad, een baby tot de volledige termijn dragen. Ongeveer slechts 1 procent van de vrouwen heeft drie of meer miskramen.

Risico op een miskraam

De meeste miskramen zijn te wijten aan natuurlijke en niet te voorkomen oorzaken. Bepaalde risicofactoren kunnen uw kans op een miskraam echter vergroten. Waaronder:

• lichaamstrauma
• blootstelling aan schadelijke chemicaliën of straling
• drug gebruik
• alcohol misbruik
• overmatig cafeïnegebruik
• roken
• twee of meer opeenvolgende miskramen
• ondergewicht of overgewicht zijn
• chronische, ongecontroleerde aandoeningen, zoals diabetes
• problemen met de baarmoeder of baarmoederhals

Ouder zijn kan ook uw risico op een miskraam beïnvloeden. Vrouwen die ouder zijn dan 35 jaar hebben een hoger risico op een miskraam dan vrouwen die jonger zijn. Dit risico neemt alleen maar toe in de volgende jaren.

Het hebben van een miskraam verhoogt niet het risico op andere miskramen. In feite zullen de meeste vrouwen een voldragen baby dragen. Herhaalde miskramen zijn eigenlijk vrij zeldzaam.

Soorten miskraam

Er zijn veel verschillende soorten miskramen. Afhankelijk van uw symptomen en het stadium van uw zwangerschap, zal uw arts uw toestand diagnosticeren als een van de volgende:

• Volledige miskraam: alle zwangerschapsweefsels zijn uit uw lichaam verdreven.
• Onvolledige miskraam: je hebt wat weefsel of placenta-materiaal gepasseerd, maar er is nog wat in je lichaam achtergebleven.
• Gemiste miskraam: het embryo sterft zonder uw medeweten en u levert het niet af.
• Dreigende miskraam: Bloedingen en krampen duiden op een mogelijke aanstaande miskraam.
• Onvermijdelijke miskraam: de aanwezigheid van bloeding, krampen en cervicale verwijding geeft aan dat een miskraam onvermijdelijk is.
• Septische miskraam: er is een infectie opgetreden in uw baarmoeder.

Preventie van miskraam

Niet alle miskramen kunnen worden voorkomen. U kunt echter stappen ondernemen om een ​​gezonde zwangerschap te behouden. Hier zijn een paar aanbevelingen:

• Zorg voor regelmatige prenatale zorg tijdens uw zwangerschap.
• Vermijd alcohol, drugs en roken tijdens de zwangerschap.
• Zorg voor een gezond gewicht voor en tijdens de zwangerschap.
• Voorkom infecties. Was uw handen grondig en blijf uit de buurt van mensen die al ziek zijn.
• Beperk de hoeveelheid cafeïne tot niet meer dan 200 milligram per dag.
• Neem prenatale vitamines om ervoor te zorgen dat u en uw zich ontwikkelende foetus voldoende voedingsstoffen binnenkrijgen.
• Eet een gezond, uitgebalanceerd dieet met veel fruit en groenten.

Onthoud dat een miskraam niet betekent dat u in de toekomst niet meer zwanger zult worden. De meeste vrouwen die een miskraam hebben, krijgen later een gezonde zwangerschap. Krijg aanvullende informatie over manieren om een ​​miskraam te voorkomen.

Miskraam met een tweeling

Tweelingen gebeuren meestal wanneer twee eieren worden bevrucht in plaats van één. Ze kunnen ook gebeuren wanneer een bevruchte eicel zich splitst in twee afzonderlijke embryo's.

Uiteraard zijn er aanvullende overwegingen wanneer een vrouw zwanger is van een tweeling. Het hebben van meerdere baby's in de baarmoeder kan de groei en ontwikkeling beïnvloeden. Vrouwen die zwanger zijn van een tweeling of andere veelvouden, hebben meer kans op complicaties zoals vroeggeboorte, pre-eclampsie of miskraam.

Bovendien kan een soort miskraam, het verdwijnende tweelingsyndroom, van invloed zijn op sommigen die zwanger zijn van een tweeling. Vanishing twin syndrome treedt op wanneer slechts één foetus kan worden gedetecteerd bij een vrouw waarvan eerder was vastgesteld dat ze zwanger was van een tweeling.

In veel gevallen wordt de verdwenen tweeling opnieuw opgenomen in de placenta. Soms gebeurt dit zo vroeg in de zwangerschap dat je niet eens wist dat je zwanger was van een tweeling. Lees meer over de verschijnselen van het verdwijnende tweelingsyndroom.

Behandeling van een miskraam

De behandeling die u krijgt voor een miskraam kan afhankelijk zijn van het soort miskraam dat u heeft gehad. Als er geen zwangerschapsweefsel meer in uw lichaam zit (volledige miskraam), is er geen behandeling nodig.

Als er nog wat weefsel in uw lichaam aanwezig is, zijn er een paar verschillende behandelingsopties:

• afwachtende behandeling, waarbij u wacht tot het resterende weefsel op natuurlijke wijze uit uw lichaam verdwijnt
• medisch management, waarbij medicijnen worden ingenomen om u te helpen de rest van het resterende weefsel te passeren
• chirurgische behandeling, waarbij het resterende weefsel operatief moet worden verwijderd

Het risico op complicaties door een van deze behandelingsopties is erg klein, dus u kunt samen met uw arts bepalen welke het beste voor u is.

Fysiek herstel

Het herstel van uw lichaam hangt af van hoe ver uw zwangerschap was vóór de miskraam. Na een miskraam kunt u symptomen krijgen zoals spotting en buikklachten.

Hoewel zwangerschapshormonen een paar maanden na een miskraam in het bloed kunnen blijven, moet u binnen vier tot zes weken weer normale menstruaties krijgen. Vermijd seks en gebruik geen tampons gedurende ten minste twee weken na een miskraam.

Ondersteuning na een miskraam

Het is normaal om na een miskraam een ​​breed scala aan emoties te ervaren. U kunt ook symptomen krijgen zoals slaapproblemen, weinig energie en vaak huilen.

Neem de tijd om te treuren om uw verlies en vraag om ondersteuning wanneer u die nodig heeft. U kunt ook het volgende overwegen:

• Zoek hulp als je overweldigd bent. Uw familie en vrienden begrijpen misschien niet hoe u zich voelt, dus laat ze weten hoe ze kunnen helpen.
• Bewaar babymemorabilia, zwangerschapskleding en babyartikelen totdat u ze weer wilt zien.
• Neem deel aan een symbolisch gebaar dat kan helpen bij het herdenken. Sommige vrouwen planten een boom of dragen een speciaal sieraad.
• Zoek advies bij een therapeut. Rouwconsulenten kunnen u helpen om te gaan met gevoelens van depressie, verlies of schuldgevoelens.
• Word lid van een persoonlijke of online ondersteuningsgroep om met anderen te praten die dezelfde situatie hebben meegemaakt.

Weer zwanger worden

Na een miskraam is het een goed idee om te wachten tot je zowel fysiek als emotioneel klaar bent voordat je weer probeert zwanger te worden. U kunt uw arts om advies vragen of u helpen bij het opstellen van een conceptieplan voordat u weer zwanger probeert te worden.

Een miskraam is meestal een eenmalige gebeurtenis. Als u echter twee of meer opeenvolgende miskramen heeft gehad, zal uw arts u aanraden om te testen wat de oorzaak kan zijn van uw eerdere miskramen. Deze kunnen zijn:

• bloedonderzoeken om hormonale onevenwichtigheden op te sporen
• chromosoomtesten, met behulp van bloed- of weefselmonsters
• bekken- en baarmoederonderzoeken
• echo's