De definitieve gids om te spreken over het 'onuitsprekelijke'.
Opmerking van de auteur: Hallo daar! Ja jij! Ik ben een beetje bevooroordeeld, maar ik zou heel graag willen dat je in leven blijft. Als u denkt dat u zich zou kunnen bezeren, overweeg dan om naar de eerste hulp te gaan. Ik heb het twee keer gedaan en ik heb er nooit spijt van gehad (ik heb zelfs geschreven over hoe ik me op zo'n bezoek moet voorbereiden in dit artikel). Als u niet in direct gevaar verkeert, lees dan verder en blijf alsjeblieft ... leven.
Ik ben een schrijver en pleitbezorger voor geestelijke gezondheid, en een overlevende van een zelfmoordpoging. Ik heb mensen dit vaak gezegd: "Blijf contact opnemen." Ik heb meerdere artikelen geschreven die het belang van kwetsbaarheid prediken, stigma tarten en je worstelingen eigen maken.
Dit is mijn hele ding, oké? Dit is wat ik doe.
Dus toen een van mijn beste vrienden stierf door zelfmoord, was ik niet alleen geschokt - ik was helemaal van slag.
Ik dacht dat er nooit een vraag was of mijn dierbaren wel of niet contact met me konden opnemen. Maar de persoon met wie ik zo vaak had gesproken over geestelijke gezondheid ... belde me niet.
Zelfs niet om afscheid te nemen.
In de weken na hun zelfmoord bracht mijn verdriet me naar donkere oorden. Ik kreeg al snel mijn eigen zelfmoordgedachten.
En toen was het mijn beurt om contact op te nemen? Zelfs nadat ik mijn vriend heb verloren? Ik begon me ook terug te trekken.
Ik keek met pijnlijk bewustzijn toe terwijl ik veel deed van wat mijn vriend leek te doen in de aanloop naar hun zelfmoord.
Ik schreef mezelf af als een last. Ik heb mezelf geïsoleerd. Ik raakte verdwaald in mijn eigen hoofd. En ondanks dat ik het gevaar kende waar ik me bevond, zei ik niets.
Na een bijzonder enge nacht realiseerde ik me iets: niemand heeft het me ooit uitgelegd hoe om hulp vragen. Niemand heeft me zelfs maar verteld wat het betekende.
Toen mijn verdriet begon te sneeuwballen, aarzelde ik om iedereen te vertellen dat ik het moeilijk had, vooral omdat ik niet wist hoe. Ik wist niet wat ik moest vragen, en zonder te weten wat ik moest vragen, voelde het te ingewikkeld en nutteloos om het te proberen.
"Waarom hebben ze me dat niet verteld?" is zo'n veel voorkomend refrein als we het hebben over zelfmoord of problemen met de geestelijke gezondheid in het algemeen. Het is gemakkelijk om deze opmerking te maken, omdat "vertel het iemand" een eenvoudig verzoek lijkt.
Maar in werkelijkheid is het op zijn best vaag.
Uitreiken is deze vaardigheid waarvan we op de een of andere manier geacht worden te weten, maar die is nooit onderwezen en zelden voor ons gemodelleerd.
Het is dit vage, hoopvolle sentiment waar mensen omheen gooien, zonder het ooit echt te definiëren. Wat vragen we mensen Doen of zeggenHet is niet helemaal duidelijk.
Dus ik wil specifieker worden. Wij nodig hebben om specifieker te zijn.
Ik weet niet of een artikel als dit mijn vriend had kunnen redden. Maar wat ik wel weet, is dat we het vragen om hulp moeten normaliseren en moeten praten over hoe dat eruit zou kunnen zien, in plaats van te doen alsof het eenvoudig en intuïtief is om te doen.
Misschien kunnen we mensen dan eerder bereiken. We kunnen ze met meer mededogen ontmoeten. En we kunnen betere manieren vinden om ze te ondersteunen.
Dus als je het moeilijk hebt, maar je weet niet wat je moet zeggen? Ik snap het.
Laten we erover praten.
1. Als je niet weet wat je nodig hebt: "Ik ben (depressief / angstig / suïcidaal). Ik weet niet zeker wat ik moet vragen, maar ik wil nu niet alleen zijn. "
Soms weten we niet precies wat we nodig hebben, of weten we niet zeker wat iemand te bieden heeft. Dat is oké, dat mag ons niet ontmoedigen om contact op te nemen.
Het is prima als je geen idee hebt wat je nodig hebt of wilt, vooral als je alleen maar kunt bedenken hoeveel pijn je doet.
Laat iemand weten hoe je je voelt. Je zult misschien verrast zijn door de manieren waarop ze je ondersteunen.
En als ze niet helpen? Blijf vragen totdat je iemand vindt die dat wel is, of zoek een hotline (ik weet dat het raar kan zijn om met een vreemde te praten, maar er zijn een paar geweldige hotlines).
2. Als je geen naaste mensen in de buurt hebt: "Ik weet dat we niet veel praten ... ik maak een moeilijke tijd door en ik heb het gevoel dat je iemand bent die ik kan vertrouwen. Ben je vrij om te praten (dag / tijd)? "
Ik wilde dit opnemen omdat ik me realiseer dat we niet allemaal mensen hebben die we in de buurt hebben en die we in vertrouwen nemen. Dat betekent niet dat je op een doodlopende weg bent beland.
Toen ik een tiener was, veranderde alles voor mij toen ik contact opnam met een leraar op mijn middelbare school die ik amper kende. Ze was altijd ongelooflijk aardig voor me geweest, en ik had het gevoel dat ze het 'zou snappen'. En dat deed ze!
Tot op de dag van vandaag geloof ik nog steeds dat ze mijn leven heeft gered in een tijd dat ik niemand anders had om naar toe te gaan. Ze bracht me in contact met een maatschappelijk werker, die me toen kon helpen toegang te krijgen tot de middelen die ik nodig had om te herstellen.
Hoewel het belangrijk is om de capaciteiten en grenzen van mensen te respecteren (en natuurlijk voorbereid te zijn als iemand er niet voor je kan zijn of niet behulpzaam is - het is niet persoonlijk!), Zul je misschien verrast zijn door de reacties die je krijgt. .
3. Als je het gevoel hebt dat je vastzit of geen opties meer hebt: "Ik worstel met mijn geestelijke gezondheid en wat ik heb geprobeerd, werkt niet. Kunnen we (afspreken / skype / enz.) Op (datum) en een beter plan bedenken? "
Je hulpeloos of uitgeput voelen is een essentieel onderdeel van het omgaan met een kapot systeem van geestelijke gezondheidszorg. Maar een teambenadering kan het iets beter beheersbaar maken.
Soms hebben we een cheerleader of onderzoeker nodig die ons helpt bij het verkennen van onze opties, vooral als we niet kunnen geloven dat we die hebben.
Bonustip: een ding dat je ook opvalt, is dat ik voor bijna alles op deze lijst raad aan om een tijd in te stellen.
Dit is om een aantal redenen belangrijk. De eerste is dat het de persoon met wie je praat helpt om de urgentie achter je vraag te begrijpen. Het kan ook handig zijn om te weten dat er in de nabije toekomst een evenement is waarop u ondersteuning kunt verwachten. Dit kan ons helpen daar te blijven als het somber wordt.
4. Als je niet alleen kunt zijn: "Ik voel me op dit moment niet veilig in mijn eentje. Kun je met me aan de lijn blijven of langskomen tot ik kalm ben? "
Ik weet dat dit moeilijk te zeggen is. Omdat we vaak bang zijn om iemand te vertellen hoeveel we worstelen, en toe te geven dat we ons niet veilig voelen? Dat is een biggie.
Het is duidelijk dat je het woord 'veilig' kunt vervangen als het voor jou niet werkt, maar ik moedig mensen altijd aan om direct te zijn, omdat het de zekerste manier is om precies te krijgen wat we nodig hebben.
Iemand vragen om aanwezig te zijn, kan bijzonder kwetsbaar zijn. Het voelt misschien niet eens alsof het op dit moment zoveel verschil zal maken. Maar de kans is groter dat u zich beter voelt met ondersteuning dan zonder.
En onthoud, van alles wat we weten over psychische aandoeningen, is depressie eerder een leugenaar dan een waarheidsverteller (daar heb ik het hier over een stel).
5. Als je er niet over wilt praten: "Ik bevind me op een slechte plek, maar ik ben er niet klaar voor om erover te praten. Kun je me helpen mezelf af te leiden? "
U hoeft niet te praten over wat u dwarszit als u er niet klaar voor bent.
Het openen van een heel blik wormen is op dat moment misschien niet het veiligste of beste voor je. En raad eens? U kunt nog steeds om hulp vragen.
Soms hebben we gewoon iemand nodig om mee te schieten, zodat we niet in ons hoofd blijven hangen en onszelf een beetje gek maken. Dit is een geldige en gezonde zaak om te vragen! En het is een subtiele manier om mensen ervan bewust te maken dat je het moeilijk hebt, zonder in detail te hoeven treden.
Hoe eerder de mensen om je heen beseffen dat je het moeilijk hebt, hoe sneller ze kunnen komen opdagen om je er doorheen te helpen.
Vroege interventies zijn zo kritisch voor onze geestelijke gezondheid. Met andere woorden: wacht niet tot uw hele kelder onder water staat voordat u een lekkende buis repareert - repareer de buis wanneer u merkt dat het probleem is begonnen.
6. Als je je verbonden wilt voelen: "Kun je bij mij inchecken (op datum / elke dag) om er zeker van te zijn dat alles in orde is?"
Ik kan het niet genoeg zeggen - onderschat niet de waarde van het vragen om inchecken. Ik ben hier zo'n grote fan van als coping-vaardigheid, vooral omdat het super nuttig kan zijn voor alle betrokkenen.
Als u niets anders uit dit artikel haalt, zou het dit moeten zijn: vraag de mensen om bij u in te checken. Het is zo klein om in het tijdperk van sms'en om te vragen, maar het kan ons helpen verbonden te blijven ontzettend kritisch voor onze geestelijke gezondheid.
(Als je De Sims eerder hebt gespeeld, onthoud dan de sociale balk. Dat ben jij. Je moet hem vullen. Mensen nodig hebben om verbinding te maken met andere mensen. Het gaat niet alleen om het willen, het is dat we het echt nodig hebben om te overleven.)
En dit kan op zoveel slimme manieren gebeuren. Een paar van mijn favorieten:
- "Ik heb het niet goed gedaan. Kan
je sms't me elke ochtend om er zeker van te zijn dat alles in orde is? Het zou me echt helpen. " - "Hallo vriend. Ik ben een beetje verdrietig geweest
de laatste tijd - wil je misschien Snapchat / selfies naar elkaar sturen voordat je naar bed gaat?
elke avond, alleen om in te checken? Het zou leuk zijn om je gezicht te zien. " - "Ik zit nu in een funk. Doe je
wil je zelfzorgmaatjes zijn? Graag sms'en elkaar een keer per dag iets dat wij
heeft voor onszelf gezorgd? " - "Ik heb mezelf geïsoleerd
weinig de laatste tijd. Kun je af en toe even bij me komen kijken, om er zeker van te zijn dat ik dat doe
niet van de aardbodem zijn gevallen? "
Voeg emoji's toe waar het maar past als je wilt dat het meer casual aanvoelt (maar echt, dat is niet nodig, er is niets mis mee om te vragen wat je nodig hebt!).
Mensen vragen om bij u in te checken wanneer u het moeilijk heeft, is net als uw veiligheidsgordel omdoen wanneer u in een auto stapt. Het is slechts een extra veiligheidsmaatregel voor het geval het moeilijk wordt.
Beiden kunnen zelfs levens redden. Beschouw dit als een PSA.
7. Als je zin hebt in een puinhoop: "Ik vind het moeilijk om voor mezelf te zorgen. Ik heb extra ondersteuning nodig rond (taak). Kun je helpen?"
Misschien heb je hulp nodig om naar een afspraak te gaan of naar de supermarkt. Misschien heb je een cheerleader nodig om ervoor te zorgen dat je je medicijnen hebt ingenomen, of iemand om een selfie naar toe te sturen, om te bewijzen dat je die ochtend uit bed bent gekomen.
Stapelen uw vaat zich op in de gootsteen? Heb je een studiemaatje nodig? Het kan geen kwaad om ondersteuning te vragen bij dit soort taken.
Soms kloppen deze dingen als we worstelen met onze geestelijke gezondheid. Maar we vergeten dat het oké is om om een hand te vragen, vooral op die momenten dat het echt een verschil kan maken.
Volwassen zijn is al een uitdaging. Als je een moeilijke tijd doormaakt? Het is zelfs nog moeilijker. We komen allemaal op een punt waarop we wat extra ondersteuning nodig hebben. Wees niet bang om mensen direct te laten weten hoe ze u kunnen steunen.
8. Als je zelfhaat voelt: "Ik voel me zo neerslachtig. Kun je een favoriete herinnering aan ons delen / me eraan herinneren wat ik voor je bedoel? Het zou me echt helpen. "
Vroeger dacht ik dat als ik om zoiets vroeg, ik 'naar complimenten zocht'. En wat een waardeloze manier om ernaar te kijken.
Soms hebben we herinneringen nodig dat we ertoe doen! Soms kunnen we ons de goede tijden niet herinneren en hebben we iemand nodig om ons eraan te helpen herinneren. Dit geldt voor elk mens op de planeet.
Het is ook zo'n eenvoudig verzoek. Als je het soort persoon bent dat nerveus is over het doen van een grote vraag (nogmaals, ik moedig je aan om die veronderstelling in twijfel te trekken - het is oké om hulp te vragen), kan dit een kleine stap in de goede richting zijn.
9. Als je het einde van je touw nadert: "Ik heb het nu moeilijk en ik ben bang dat ik mijn limiet bereik. Kan ik je vanavond bellen? "
Om eerlijk te zijn, pas toen mijn vriend stierf, vond ik deze woorden in het bijzonder.
Tot dat moment wist ik nooit precies hoe ik aan de bel moest trekken. Weet je, dat moment waarop je niet aan het einde van je touw bent, maar je komt er wel? Het is een cruciaal moment.
Ja, je kunt en je moet dan absoluut contact opnemen, zelfs als je niet zeker weet of het een verschil kan maken (spoiler alert, mensen kunnen je echt verrassen). Ik bedenk hoeveel pijn ik had kunnen vermijden als ik dat moment had gezien voor de kans die het echt was.
Luister naar dat stemmetje in je achterhoofd, degene die je probeert te vertellen dat je iets te dicht bij de rand bent om je te troosten. Luister naar dat zeurende gevoel dat je vertelt dat je over je hoofd zit.
Dat is uw overlevingsinstinct - en het is een instinct dat u moet vertrouwen.
10. Als je het gevoel hebt dat je snauwt: "Ik ben suïcidaal. Ik heb nu hulp nodig. "
Sla alarm.
Sla verdomd alarm, vrienden, en wees zo direct als nodig is. Een noodgeval is een noodgeval, of het nu gaat om een hartaanval of om zelfbeschadiging. Schade aan u in welke vorm dan ook is reden genoeg om hulp te vragen.
Ik beloof je dat er iemand op deze wereld is - een oude vriend of een toekomstige, een familielid, een therapeut, zelfs een vrijwilliger bij een hotline - die wil dat je blijft.
Vind die persoon (of mensen), ook al kost het tijd. Zelfs als je het moet blijven vragen.
Geef mensen de kans om u te helpen. Het is een kans die mijn vriend verdiende, en dat is ook een kans u verdienen.
(En als al het andere faalt, heb ik deze bron om naar de eerste hulp te gaan als je suïcidaal bent. Ik ben persoonlijk twee keer in het ziekenhuis opgenomen, en hoewel het geen chique vakantie is, is dit de reden dat ik hier vandaag ben.)
Kies iets uit deze lijst. Schrijf het op, ook al ligt het op uw hand of op een plakbriefje. En neem dan contact op - want nu weet u hoe.
Maak een bladwijzer voor dit artikel terwijl je bezig bent. Druk het af. Ik weet dat ik dat ga doen, want er zijn momenten dat ik dit advies ook nodig heb.
Als u worstelt met uw geestelijke gezondheid, wil ik u eraan herinneren dat het nooit te vroeg of te laat is om iemand dit te laten weten.
De Healthline FindCare-tool kan opties in uw omgeving bieden als u nog geen arts heeft.
En zijn nooit te zwaar, te rommelig of te veel gevraagd - zelfs als je het de dag ervoor 50 keer hebt gevraagd.
Ik had liever gehad dat mijn vriend me de rest van mijn leven elke dag 'lastig viel' dan ze voor altijd te verliezen. Hun leven was zo kostbaar.
En ja, die van jou ook.
Ondersteuning nodig? Scroll naar ons gedeelte voor meer informatie hieronder voor aanvullende bronnen.
Dit artikel is hier oorspronkelijk verschenen.
Sam Dylan Finch is de redacteur van geestelijke gezondheid en chronische aandoeningen bij Healthline. Hij is ook de blogger achter Let's Queer Things Up!, Waar hij schrijft over geestelijke gezondheid, positiviteit van het lichaam en LGBTQ + -identiteit. Als advocaat is hij gepassioneerd door het bouwen van een gemeenschap voor mensen in herstel. Je kunt hem vinden op Twitter, Instagram en Facebook, of lees meer op samdylanfinch.com.
