Het iliolumbale ligament, dat vijf banden heeft, is een van de drie wervel-bekkenbanden die verantwoordelijk zijn voor het stabiliseren van de wervelkolom waar het lumbale gedeelte het sacrale gedeelte in het bekken ontmoet. Het doet dit samen met de sacrospinale en sacrotuberale ligamenten. Dit ligament is essentieel om de beweging van de lumbosacrale overgang in de onderrug te beperken.
Het iliolumbale ligament passeert het transversale proces aan de zijkant van de vijfde lendenwervel en naar beneden naar de binnenlip van de iliacale kam aan de posterieure (achterkant) zijde. De bekkenkam is het bovenste, buitenste gedeelte van het darmbeen, het grootste van de bekkenbeenderen. Het iliolumbale ligament vormt een verdikte onderrand voor twee thoracolumbale fascia (bindweefsel) lagen.
Er zijn zes ligamenten in de lumbale wervelkolomregio. Bijgestaan door het laterale lumbosacrale ligament, versterkt het iliolumbale ligament het lumbosacrale gewricht, dat het uiteinde van de lumbale wervelkolom verbindt met het begin van het sacrale gedeelte van de wervelkolom. Supraspinale, interspinale ligamentum flavum, anterieure longitudinale en posterieure longitudinale ligamenten spelen ook een rol bij het versterken van wervelgewrichten.
Dit ligament stabiliseert de verbinding tussen het bekken en de onderrug, waardoor rompzijflexie wordt beperkt. Wanneer dit ligament gewond raakt, wordt naar één kant buigen pijnlijk in het sacro-iliacale gewricht, hoewel verwondingen aan dit ligament zeldzaam zijn. Het sacro-iliacale gewrichtsgebied kan bij sommige mensen ongeveer worden gelokaliseerd door kuiltjes in hun onderrug.
.jpg)
