Overzicht
Miljoenen Amerikanen leven met minstens één huidaandoening. U bent waarschijnlijk bekend met de meest voorkomende, zoals acne, eczeem en rosacea. De kans is zelfs groot dat u er zelf een heeft.
Er is ook een breed scala aan zeldzamere huidaandoeningen waarvan u misschien niet op de hoogte bent. Ze kunnen variëren van mild tot levensbedreigend. In sommige gevallen kunnen ze de kwaliteit van leven beïnvloeden van degenen die ze ontwikkelen.
Lees verder voor een kort overzicht van enkele van deze minder bekende aandoeningen.
Foto's van minder bekende huidaandoeningen
Hidradenitis suppurativa
Hidradenitis suppurativa (HS) is een chronische ontstekingsaandoening die laesies veroorzaakt op delen van het lichaam waar de huid de huid raakt. De meest voorkomende gebieden waar puistjes kunnen optreden, zijn:
- oksels
- lies
- billen
- bovenbenen
- borsten
Hoewel de oorzaak van HS onbekend is, is het waarschijnlijk dat hormonen een rol spelen bij de ontwikkeling ervan, aangezien het meestal begint rond de puberteit.
Tot 2 procent van de bevolking heeft de aandoening. Het komt het meest voor bij mensen met overgewicht of roken. Vrouwen hebben meer dan drie keer meer kans op HS dan mannen.
Er wordt aangenomen dat genetica en het immuunsysteem factoren zijn bij het ontwikkelen van de ziekte.
wist je dat?Mensen met hidradenitis suppurativa lopen een verhoogd risico op bepaalde aandoeningen (of comorbiditeiten), zoals:
- acne
- inflammatoire darmziekte (IBD)
- folliculaire occlusie tetrad (een groep inflammatoire huidaandoeningen waaronder acne conglobata, ontleding van cellulitis van de hoofdhuid en pilonidale sinusziekte)
- metaboolsyndroom
- polycysteus ovariumsyndroom (PCOS)
- plaveiselcelcarcinoom van de aangetaste huid
- type 2 diabetes
De eerste symptomen van HS zijn puistjes die eruit zien als puistjes of steenpuisten. Deze puistjes blijven op de huid of verdwijnen en verschijnen dan weer.
Indien onbehandeld, kunnen er ernstigere symptomen optreden, zoals littekens, infectie en puistjes die scheuren en een stinkende vloeistof uitstoten.
Er is momenteel geen remedie voor HS, maar er zijn een aantal behandelingsopties beschikbaar om de symptomen te helpen beheersen. Waaronder:
- actuele zalven,
- ontstekingsremmende geneesmiddelen, waaronder injecteerbare biologische geneesmiddelen
- hormoontherapie
Bij ernstigere gevallen kan een operatie worden overwogen.
Inverse psoriasis
Inverse psoriasis wordt soms intertrigineuze psoriasis genoemd. Net als bij HS veroorzaakt deze aandoening rode laesies op delen van het lichaam waar de huid de huid raakt. Deze laesies zijn niet kookachtig. Ze zien er glad en glanzend uit.
Veel mensen met inverse psoriasis hebben ook minstens één ander type psoriasis ergens anders op hun lichaam. Deskundigen weten niet precies wat psoriasis veroorzaakt, maar genetica en het immuunsysteem zijn belangrijke factoren.
Psoriasis treft ongeveer 3 procent van de mensen over de hele wereld, en 3 tot 7 procent van de mensen met psoriasis heeft inverse psoriasis.
Omdat de huid in delen van het lichaam met hoge wrijving de neiging heeft gevoelig te zijn, kan het moeilijk zijn om de aandoening te behandelen. Steroïde crèmes en actuele zalven kunnen effectief zijn, maar veroorzaken vaak pijnlijke irritatie als ze te veel worden gebruikt.
Mensen die met ernstigere gevallen van inverse psoriasis leven, hebben mogelijk ook ultraviolet B (UVB) -lichttherapie of injecteerbare biologische geneesmiddelen nodig om hun toestand te beheersen.
Harlequin ichthyosis
Harlequin ichthyosis is een zeldzame genetische aandoening die ervoor zorgt dat kinderen worden geboren met een harde, dikke huid die ruitvormige schubben over hun lichaam vormt.
Deze platen, gescheiden door diepe scheuren, kunnen de vorm van hun oogleden, mond, neus en oren beïnvloeden. Ze kunnen ook de beweging van de ledematen en borst beperken.
Wereldwijd zijn ongeveer 200 gevallen gemeld. De aandoening wordt veroorzaakt door een mutatie in het ABCA12-gen, waardoor het lichaam een eiwit kan maken dat essentieel is voor de normale ontwikkeling van huidcellen.
De mutatie verhindert het transport van lipiden naar de bovenste laag van de huid en resulteert in schaalachtige platen. De platen maken het moeilijker om:
- waterverlies beheren
- reguleren lichaamstemperatuur
- infectie bestrijden
Harlequin ichthyosis is een autosomaal recessieve aandoening die wordt doorgegeven via gemuteerde genen, één van elke ouder.
Omdat de biologische dragers zelden symptomen vertonen, kunnen genetische tests veranderingen in genen identificeren en uw kansen bepalen om genetische aandoeningen te ontwikkelen of door te geven.
De meest gebruikelijke behandeling voor harlekijn ichthyosis is een strikt regime van huidverzachtende verzachtende middelen en huidherstellende vochtinbrengende crèmes. In ernstige gevallen kunnen ook orale retinoïden worden gebruikt.
Ziekte van Morgellons
De ziekte van Morgellons is een zeldzame aandoening waarbij kleine vezels en deeltjes uit huidzweren komen, waardoor het gevoel ontstaat dat er iets op de huid kruipt.
Er is weinig bekend over de aandoening, maar het treft volgens de Morgellons Research Foundation meer dan 14.000 gezinnen.
Morgellons komt het meest voor bij blanke vrouwen van middelbare leeftijd. Het is ook nauw verbonden met de ziekte van Lyme.
Sommige artsen geloven dat het een psychologisch probleem is, omdat de symptomen vergelijkbaar zijn met die van een psychische stoornis die waanvoorstellingen worden genoemd.
Symptomen zijn pijnlijk, maar niet levensbedreigend. Veel voorkomende symptomen zijn:
- jeukende huiduitslag of zweren
- zwart vezelachtig materiaal in en op de huid
- vermoeidheid
- ongerustheid
- depressie
Laesies treffen een specifiek gebied: het hoofd, de romp of de ledematen.
Aangezien de ziekte van Morgellons nog steeds niet volledig wordt begrepen, is er geen standaardbehandelingsoptie.
Mensen met de ziekte wordt doorgaans aangeraden nauw contact te houden met hun zorgteam en behandeling te zoeken voor symptomen, zoals angst en depressie.
Elastoderma
Elastoderma is een zeldzame aandoening die wordt gekenmerkt door een grotere losheid van de huid op specifieke delen van het lichaam.Hierdoor gaat de huid doorzakken of in losse plooien naar beneden hangen.
Het kan op elk deel van het lichaam voorkomen, maar de nek en de ledematen, vooral rond de ellebogen en knieën, zijn de meest getroffen gebieden.
Minder dan 1 op de 1.000.000 mensen wereldwijd heeft de aandoening. De exacte oorzaak van elastodermie is onbekend. Aangenomen wordt dat het het resultaat is van de overproductie van elastine, een eiwit dat structurele ondersteuning geeft aan organen en weefsels.
Er is geen genezing of standaardbehandeling voor elastodermie. Sommige mensen zullen een operatie ondergaan om het getroffen gebied te verwijderen, maar de losse huid komt vaak terug na de operatie.
Pilonidale sinusziekte
Pilonidale sinusziekte resulteert in kleine gaatjes of tunnels aan de basis of plooi van de billen. Symptomen zijn niet altijd duidelijk, dus de meeste mensen zoeken geen behandeling en merken de aandoening niet eens op totdat er zich problemen voordoen.
Het ontstaat wanneer het haar tussen de billen tegen elkaar wrijft. De resulterende wrijving en druk duwen het haar naar binnen, waardoor het ingroeit.
Deze milde aandoening komt voor bij 10 tot 26 mensen op de 100.000. De meeste mensen met deze aandoening zijn tussen de 15 en 30 jaar oud, en de incidentie bij mannen is tweemaal zo vaak als bij vrouwen.
Het treft vaak mensen die werken in banen die lange uren zitten. Het is ook een comorbiditeit van hidradenitis suppurativa (HS).
De behandeling van een geïnfecteerde pilonidale sinus hangt van een aantal factoren af:
- uw symptomen
- de grootte van het abces
- of het nu een eerste infectie is of een terugkerende infectie
De behandeling is meestal invasief en omvat het aftappen van de aangetaste pilonidale sinus van zichtbare pus. Antibiotica, hete kompressen en plaatselijke zalven worden ook vaak gebruikt.
Als u een van de 40 procent van de mensen met de aandoening bent met terugkerende abcessen, overleg dan met uw arts over aanvullende chirurgische opties.
Pemphigus-vegetariërs
De National Institutes of Health (NIH) classificeert pemphigus als een groep auto-immuunziekten die ervoor zorgen dat uw immuunsysteem gezonde epidermale cellen aanvalt. De epidermis is de bovenste laag van de huid.
Net als bij HS, verschijnen laesies of blaren waar de huid van nature in aanraking komt of tegen elkaar wrijft. Ze verschijnen ook in of op de:
- mond
- keel
- ogen
- neus-
- genitale gebieden
De meeste mensen met pemphigus hebben een type dat bekend staat als pemphigus vulgaris. Het komt voor bij 0,1 tot 2,7 mensen op de 100.000.
Pemphigus-vegetariërs, een variant van pemphigus vulgaris, zijn goed voor 1 tot 2 procent van de gevallen van pemphigus wereldwijd.
Pemphigus-vegetariërs kunnen dodelijk zijn als ze niet worden behandeld. De behandeling is gericht op het wegwerken van de laesies of blaren en het voorkomen dat ze terugkomen.
Corticosteroïden, of andere steroïden die de ontsteking verminderen, zijn gewoonlijk de eerste verdedigingslinie. Daarnaast kunt u een operatie ondergaan om de laesies of blaren te verwijderen, terwijl u ervoor zorgt dat u het gebied dagelijks reinigt en kleedt.
Remedies voor de mond en keel zijn onder meer medicinale mondspoeling of clobetasol, een corticosteroïde en zalf die worden gebruikt om orale aandoeningen te behandelen.
Cutane ziekte van Crohn
De ziekte van Crohn is een inflammatoire darmaandoening (IBD) die het maagdarmkanaal aantast.
Ongeveer 780.000 Amerikanen leven ermee. Elk jaar zijn er ongeveer 38.000 nieuwe gevallen. Onderzoekers vermoeden dat genetica, het immuunsysteem en de omgeving een rol spelen bij de ontwikkeling van Crohn's.
Tussen 20 en 33 procent van de mensen met Crohn ervaart laesies op de huid als gevolg van de ziekte. Dit staat bekend als een huiduitbraak.
Huidlaesies lijken op genitale wratten en ontwikkelen zich nadat de darmziekte zich op de huid of een ander orgaan buiten het darmkanaal heeft gemanifesteerd. Dit omvat de ogen, lever en galblaas. Het kan ook de gewrichten aantasten.
Er is geen remedie voor Crohn.
Chirurgie is de aangewezen behandelingsoptie voor huidletsels. Als de ziekte en laesies van Crohn zijn uitgezaaid of uitgezaaid, kunnen ze pijnlijk worden en tot fatale complicaties leiden. Er zijn momenteel maar weinig behandelingsopties beschikbaar voor deze fase.
Ziekte van Sneddon-Wilkinson
De ziekte van Sneddon-Wilkinson is een aandoening waarbij laesies van pus in clusters op de huid opduiken. Het staat ook bekend als subcorneale pustulaire dermatose (SPD).
Deskundigen weten niet zeker wat de oorzaak is. Zeldzaam en vaak verkeerd gediagnosticeerd, treft de ziekte meestal mensen ouder dan 40, vooral vrouwen. Als zodanig is de exacte prevalentie onbekend.
Net als bij HS vormen zich zachte, met pus gevulde bultjes tussen de huid die veel tegen elkaar wrijft. De huidlaesies ontwikkelen zich op de romp, tussen huidplooien en in het genitale gebied. Ze "exploderen" door wrijving.
Een jeuk of branderig gevoel kan gepaard gaan met dit knappen van de laesies. Die sensaties worden gevolgd door schilfering van de huid en verkleuring. Hoewel chronisch en pijnlijk, is deze huidaandoening niet dodelijk.
De voorkeursbehandeling voor deze ziekte is het antibioticum dapson, met een dosis van 50 tot 200 milligram (mg) die elke dag oraal wordt toegediend.
Inverse lichen planus pigmentosus
Inverse lichen planus pigmentosus is een ontstekingsaandoening die verkleuring en jeukende bultjes op de huidplooien veroorzaakt.
Het betreft voornamelijk mensen uit Azië, maar wereldwijd zijn slechts ongeveer 20 gevallen gedocumenteerd. Niemand weet wat de oorzaak is.
Vlakke laesies of macula's van verkleurde huid vormen zich in kleine clusters. Ze bevatten meestal geen pus, maar soms wel. Bij sommige mensen klaart de huid na verloop van tijd vanzelf op, terwijl bij anderen jarenlang symptomen kunnen optreden.
Deze aandoening is matig, niet dodelijk en kan worden behandeld met een actuele crème. Corticosteroïden zijn de beste behandelingsopties voor genezing en kunnen in sommige gevallen zelfs helpen bij pigmentvlekken.
Ziekte van Dowling-Degos
De ziekte van Dowling-Degos is een genetische aandoening die een donkere huid veroorzaakt, vooral op plaatsen die plooien, zoals de oksel, lies en gewrichten.
Hoewel minder vaak voorkomend, kunnen pigmentveranderingen ook de nek, handen, gezicht en hoofdhuid aantasten.
De meeste laesies zijn klein en zien eruit als mee-eters, maar rond de mond kunnen rode vlekken ontstaan die op acne lijken.
De laesies kunnen ook verschijnen als met vloeistof gevulde bultjes op de hoofdhuid. Jeuk en een branderig gevoel kunnen optreden.
Net als HS treden huidveranderingen op in de late kindertijd of vroege adolescentie.
Sommige mensen hebben echter geen uitbraken tot ze volwassen zijn. Dowling-Degos is niet levensbedreigend, hoewel mensen met de ziekte leed en angst kunnen ervaren.
Er bestaat momenteel geen remedie voor deze ziekte. Behandelingen van lasertherapie tot lokale steroïden tot retinoïden zijn gebruikt, maar de resultaten variëren en niets is betrouwbaar effectief geweest.
Afhalen
Als u te maken heeft met een huidaandoening, luister dan naar uw lichaam en neem eventuele symptomen serieus.
Praat met uw arts. Indien nodig kunnen zij u doorverwijzen naar een dermatoloog.
Een dermatoloog kan u helpen een diagnose te stellen en de beste behandelingsopties voor uw specifieke problemen te bepalen.
.jpg)
