Als iemand anders ons vertelde dat ze een holistisch, natuurgeneeskundig medicijn gebruikten om diabetes type 1 te behandelen, hadden we waarschijnlijk met onze ogen gerold. Dat geldt niet voor Jody Stanislaw, zelf al jarenlang type 1 in Idaho, die haar mede-PWD's (mensen met diabetes) op een fascinerende manier heeft geholpen door een uniek type 'diabetesconsulent' te worden.
Ze is betrokken bij een beweging die je 'de koolhydraatarme revolutie in de diabeteszorg' zou kunnen noemen. En ze heeft onlangs een nieuwe online cursus uitgebracht, als reactie op mensen die worstelen om haar deskundige coachingdiensten. Lees verder om erachter te komen waarom u zich misschien wilt aanmelden en om het verhaal van Jody te horen.
DM): Hallo Jody, kun je ons beginnen met je diabetesdiagnose verhaal?
JS) Ik werd als kind gediagnosticeerd met type 1, toen ik 7 was in 1980. Ik ben geboren en getogen in Seattle. Ik heb een week in het ziekenhuis doorgebracht en eerlijk gezegd vond ik het avontuur ervan geweldig. De grootste uitdaging in die tijd was toen ze me vertelden dat ik geen suiker kon eten. Verder was iedereen zo behulpzaam en aardig, en dat is echt de week dat ik besloot dat ik dokter wilde worden. Het klonk als een geweldige baan om mensen te kunnen helpen.
Droom je er nog steeds van om dokter te worden?
Ja, elk van mijn mondelinge verslagen op de basisschool had een kleine naald erop, of een stethoscoop en een thermometer, en ik had het altijd over medicijnen, goed eten en gezondheid toen ik opgroeide.
Maar toen ik aan de universiteit begon, werd de hele praktijk om dokter te worden zo beangstigend. Uiteindelijk ben ik tijdens mijn eerste jaar gestopt met studeren vanwege een drankongeval waardoor ik vier dagen in het ziekenhuis belandde. Ik veranderde van school, studeerde een jaar in Italië en besloot uiteindelijk dat het niet de bedoeling was. Mijn kinderdroom zou niet uitkomen, omdat het leven me niet toestond mijn pre-med lessen af te maken. Na mijn afstuderen had ik een bedrijfsdiploma, maar ik was verbijsterd omdat ik altijd had gedacht dat ik dokter zou worden. Dus ik had geen idee wat ik met mijn leven moest doen. Ik probeerde de vraag te vermijden, reisde alleen en reisde door Australië en Nieuw-Zeeland, wachtte tafels in Italië en kwam uiteindelijk thuis.
En toen heb je je weg gevonden naar de farmaceutische industrie?
Toen vertelde iemand me dat ik voor Eli Lilly moest gaan werken, als insuline-vertegenwoordiger. Dat leek me gaaf, artsen te kunnen helpen insuline beter te begrijpen. Als type 1 zou dat gemakkelijk zijn. Uiteindelijk heb ik daar drie jaar gewerkt en ik had er een hekel aan ... Ik was geen gerespecteerd persoon, maar werd eerder gezien als een vervelende verkoper. Dat was niet mijn visie.
In het eerste jaar dat ik de baan had, koos ik ervoor om niet te werken aan een promotie in de diabetesdivisie (je moest je erin werken, in plaats van dat het een instappositie was waarop je kon solliciteren). Toen ik eenmaal begreep hoe farmaceutische verkoop werkte, wilde ik die functie niet eens.
Was dat de katalysator voor u om terug te keren naar de geneeskunde?
Ja, ik ging terug naar de medische school in dat eerste jaar voor die pre-med lessen die ik nooit had afgemaakt, en ik wist gewoon dat ik dat moest doen. Ik bleef na Lilly in de verkoop, nog twee jaar bij Disetronic waar ik insulinepompen verkocht. Tegen het einde van die vijfjarige tijd had ik mijn pre-med lessen afgerond en een holistisch gerichte medische school gevonden, en op mijn dertigste ging ik naar die medische school.
Dat duurde nog eens vijf jaar, en toen besloot ik dat ik niet de hele dag in een ziekenhuis of een kleine dokterspraktijk wilde blijven. Dus ik bedacht hoe ik van mijn training een online bedrijf kon maken, en nu fungeer ik als diabetesconsulent type 1 voor patiënten over de hele wereld - rechtstreeks vanuit mijn luie stoel.
Wauw, wat een reis! Je hebt die kinderdroom zeker bereikt, nee ...?
Absoluut. Ik werd arts in juni 2017. Dit was misschien niet de traditionele route die ik had gedacht, maar ik leef die droom.
Kunt u ons iets vertellen over uw holistische geneeskundige benadering van T1D?
Er zijn slechts vier van deze medische scholen in het land die gespecialiseerd zijn in natuurgeneeskundige geneeskunde. Veel mensen weten niet wat een natuurgeneeskundige arts is en worden sceptisch. Het is een pre-med diploma, een doctoraatsprogramma van vijf jaar, en ik heb net zoveel wetenschap en pathologie gevolgd als je krijgt op de reguliere medische school. Maar we volgen ook cursussen over voeding, counseling, meditatie, lichaamsbeweging en kruidengeneeskunde. We richten ons echt op het helpen van het lichaam om gezond te zijn en niet alleen op het voorschrijven van medicijnen. Het is een zeer strenge medische school, en ik kan me niet voorstellen dat ik meer in het cirriculum zou stoppen.
Waarom horen we niet meer over holistische geneeskunde in de mainstream?
Helaas krabben veel mensen zich achter hun hoofd als ze dat woord zien en denken dat het niet legitiem is. Het is ook jammer dat er niet meer mogelijkheden zijn om residenties in ziekenhuizen te doen, want dat zijn overeenkomsten tussen het ziekenhuis en de medische school, en niet genoeg hebben deze overeenkomsten met natuurgeneeskundige medische scholen. De kansen zijn dus vrij beperkt voor degenen onder ons met interesse in natuurgeneeskundige geneeskunde. In de komende vijf jaar zou ik graag een verschuiving zien die parallel loopt met het curriculum van de conventionele geneeskunde en ons holistische curriculum.
Dat is de grootste zwakke schakel in onze trainingen en kansen - dat er geen residentie-aspect is. Maar zodra ik afstudeerde, kon ik mijn eigen praktijk openen. En ik besloot me te concentreren op diabetes type 1, omdat ik die ervaring heb door ermee te leven. Ik heb me ook aangemeld en de accreditatie gekregen als Certified Diabetes Educator (CDE), omdat dat een certificering is die mensen kan helpen zich meer op hun gemak te voelen bij mij.
Vertel ons over de lancering van uw diabetesbedrijf?
Eigenlijk was ik aanvankelijk niet gefocust op type 1. Dat gebeurde een aantal jaren na mijn afstuderen. Ik heb een eenjarige online businesscursus gevolgd over het gebruik van internet om mensen te bereiken. Omdat ik een extravert, avontuurlijk persoon ben die leeft om te reizen in plaats van de hele dag in een dokterspraktijk te wonen, heb ik geleerd hoe ik dit online bedrijf kan opzetten. Ik dacht erover om evenementen en retraites te creëren, en programma's voor mensen die in het algemeen gezond wilden zijn. Dat werkte niet, want er was geen niche.
Pas in 2012 vestigde ik die niche in type 1. Ik aarzelde echt, omdat ik niet wist of ik het persoonlijk en professioneel wilde leven en ademen, omdat het al zo tijdrovend was. Maar als ik dit echt zou willen laten werken, zou die T1-focus de meest briljante niche zijn om uit te kiezen. Dat is echt van de grond gekomen en heeft me geleid tot waar ik nu ben.
En nu het vlees ervan: wat kunnen PWD's verwachten te leren in deze nieuwe online cursus die uit je kernpraktijk is gegroeid?
Echt goede diabeteszorg is zo moeilijk te vinden. Ik hoor elke dag hoe patiënten naar hun dokter gaan, en ze krijgen niet wat ze zoeken. Ik heb patiënten over de hele wereld en het is hetzelfde. Type 1 is een zeldzame en complexe aandoening, dus het is best moeilijk om de juiste training te krijgen.
Daarom ben ik zo opgewonden om deze online cursus te lanceren, die eind april 2018 online ging. Ik noemde dit gedijen met diabetes, en dat acroniem THRIVE stond voor Testing, Hormones, Ready, Insulin, Vitality, Enthusiasm. Maar ik gebruik dat niet meer.
Dit zijn nu de vijf essentiële punten van diabetesmanagement type 1.
- Inzicht in basale, langwerkende insuline: er is zoveel meer te weten over de pieken en effecten van deze insulines.
- Inzicht in snelwerkende insuline (en de insuline-gerelateerde hoogte- en dieptepunten): de standaardgeneeskunde doet niet genoeg om dit adequaat uit te leggen. Ze geven ons formules - hier is uw tarief - en wij patiënten verwachten dat dit werkt, maar dat is niet zo omdat er zoveel andere variabelen zijn. Verwachten dat formules werken, leidt tot machteloosheid en burn-out.
- Voedsel en dosering: Mijn persoonlijke filosofie is om het grootste deel van de tijd koolhydraatarm en onbewerkt voedsel te eten. Ik geloof niet dat het eten van zoveel koolhydraten als je wilt en het toedienen van insuline ooit iemand een gezond leven of A1C zal opleveren. Ik heb veel advies en recepten, samen met tips.
- Oefening: van laag worden tot hoe lichaamsbeweging soms de bloedsuikerspiegel verhoogt, vertragingen bij hypoglykemie en zo.
- Emotionele zorg: dit is veel werk en er zal een burn-out ontstaan, omdat je soms overweldigd raakt. Dit moet beter worden begrepen. Dit is het deel waarvan ik denk dat het mij het meest uniek maakt, het inbrengen van die emotionele ervaring van een T1 en een vrouwelijk tintje tot diabeteszorg - net zoals het me niet kan schelen of je een A1C van 6% hebt als je je ellendig voelt en je haat het leven. Ik wil er zeker van zijn dat je jezelf als persoon eerst helpt, en diabetes is daarna. Ik concentreer me niet alleen op cijfers.
CDE Gary Scheiner, die een goede vriend is, heeft me geholpen deze cursus te co-creëren. Er zijn meer dan 40 video's die allemaal ongeveer 5-7 minuten duren, en ongeveer 30 hand-outs. Ik denk echt dat het uniek is, want er is niets zoiets als het online om mensen met T1D-diabetes op deze manier te helpen. Het gebeurt allemaal in uw eigen tempo, en zodra u de cursus koopt, heeft u direct toegang tot alles. Ik wil in de toekomst ook meer privé coaching en overleg met mij aanbieden.
Hoe krijgen mensen toegang tot de cursus en wat zijn de kosten?
U kunt gewoon mijn website, Dr. Jody, aanmelden. Er is een gratis proefversie, waarbij u één video krijgt van elk van de vijf essentiële zaken. Er is een startersoptie van $ 150 waarbij je twee video's uit elke sectie krijgt. En dan is er de volledige optie voor $ 700 (of drie betalingen van $ 250) waarbij je de volledige cursus en materialen krijgt. Voor mij is de waarde van onschatbare waarde en levensveranderend. Maar ik wil het voor zoveel mogelijk mensen toegankelijk maken, dus daarom zijn er een paar opties met verschillende prijzen, en die zullen in de loop van de tijd veranderen, want uiteindelijk zullen we er meer hebben. Dit is het startpakket.
Hoe ziet een typische werkdag er voor jou uit als diabetesconsulent die een les als deze heeft ontwikkeld?
Ironisch genoeg besteed ik het grootste deel van mijn tijd aan het zitten in mijn thuiskantoor om met een patiënt te praten. Om mijn naam bekend te maken, heb ik gesproken op medische conferenties en vrijwilligerswerk gedaan bij diabeteskampen en evenementen, en het was echt de online Diabetes Summit (georganiseerd door Dr. Brian Mowll) die me vroegtijdig herkende.
Hoe ben je betrokken geraakt bij de Diabetes Summit?
Het is een driedaagse online top met gratis online bronnen om duizenden mensen toegang te geven tot deze benodigde informatie. Ik werd in 2014 geïnterviewd door Emily Coles van de (inmiddels opgeheven) Diabetes Hands Foundation en Dr. Brian Mowll nam contact met haar op over mensen die gespecialiseerd zijn in zowel type 1 als een holistische benadering. The Summit is erg gericht op type 2, maar het draait allemaal om gezonder leven in het algemeen. Velen hebben mij via die top gevonden, samen met ongeveer 30 sprekers die op dit gebied bekend zijn.
U organiseert ook een reeks persoonlijke retraites?
Ja, ik heb in juni 2017 een weekendretraite gedaan in Idaho, met ongeveer 25 patiënten. Het was geweldig. We hadden een diner en gingen op zaterdagochtend wandelen, gevolgd door een kookcursus en daarna kookten we die avond. We gingen weer wandelen en lunchten op zondag, en hadden de hele middag discussies. Het was zo'n hit, ik doe het deze zomer weer en verderop. Ik wil deze echt het hele land en de wereld doorkruisen, en doe er een in november 2018 in New Mexico.
Heb je niet ook geholpen bij het opzetten van een nieuwe non-profitorganisatie, de Low Carb Diabetes Association?
Ja, ik ben een van de oprichters van het bestuur. We zijn een beetje als een limonadekraam die Amazon probeert te overwinnen - de Amazone is hier de American Diabetes Association.
Dr. Mona Morestein is een natuurgeneeskundige arts gevestigd in Arizona die een boek schreef met de naam Beheers uw diabetesZe heeft geen type 1, maar weet waarschijnlijk meer dan wie dan ook. Ze is geen klassieke, standaard westerse geneeskunde, maar heeft natuurgeneeskundige geneeskunde als haar focus voor type 1 en type 2s. Ze wordt zo boos door het feit dat ADA maaltijden met meer koolhydraten aanbeveelt, dat ze weigeren te beweren dat er geen enkele waarde is aan het aantal koolhydraten dat patiënten met diabetes zouden moeten eten. En ze hebben al deze high-carb-items op de covers van hun tijdschriften en materialen. De macht en invloed van de ADA heeft Mona gemotiveerd om haar eigen groep te beginnen. Een aantal van ons in die kring hielpen het te vinden, en we volgen haar handelsmerk Eight Essentials of Holistic Diabetes Care over deze dingen waarvan bewezen is dat ze ons leven beter maken. Het is momenteel een website met waardevolle online bronnen en de bestuursleden schrijven altijd nieuwe artikelen om te posten.
Wat is uw eigen persoonlijke benadering van koolhydraatarm en hoe praat u daar met patiënten over?
Je kunt alles eten wat je wilt en er insuline voor slikken. Dat is absoluut waar. Maar als u uitgebalanceerde bloedsuikers wilt die gemakkelijker te beheren zijn, kunt u dat niet krijgen met standaard Amerikaanse diëten. Allereerst is het allerbelangrijkste - of je nu diabetes hebt of niet - om heel voedsel te eten, zoals noten, groenten, zaden, koolhydraatarm fruit en gezonde eiwitten. Dat is slechts basisvoeding. Door dat te doen, ben je al koolhydraatarm.
Wanneer ik met ouders werk, maak ik dit niet eens een diabetesprobleem, omdat het gaat om gezinnen die gewoon gezonder eten. Geen 'You Can't Eat This'-bericht dat wordt geleverd met stigma en emotionele bagage. Ik kwam persoonlijk in opstand tegen alle voedselregels die ik als kind had, en kwam als twintiger twee maanden in een afkickcentrum voor eetstoornissen terecht. Dus ik neem voedselregels niet licht op; terwijl mensen er erg gepassioneerd over zijn, probeer ik er daarom bewust van te zijn. Ik hou van de 80-20-regel - eet 80% van de tijd gezonder en bewaar de cupcakes en andere lekkernijen voor het 20% -gedeelte. Dat is vooral handig in diabeteskampen, waar kinderen 40 of 400 mg / dL wakker worden vanwege alle koolhydraten die ze aten en vervolgens insuline voor kregen. Het is zo gevaarlijk. Dit is hier geen extreem standpunt.
Is er geen balans nodig tussen te agressief zijn en tolerantie voor koolhydraatarm eten?
Ja, die moet er zijn. Ik heb geprobeerd de term 'lager' te gebruiken, zodat mensen niet denken dat ik een extremist ben. Ik weet dat Dr. Richard Bernstein, een koolhydraatarme pionier, door veel mensen wordt gevolgd. Voor mij gaat hij te ver. Soms lijken degenen die hem volgen extremisten en zetten ze mensen helaas af van koolhydraatarm. Ik denk dat hij veel mensen afschrikt, en het hoeft niet zo extreem te zijn. Voor mij is de definitie minder dan 30 of 20 koolhydraten per keer. En als het voedselproducten zijn die lager op de glycemische index staan, zoals zwarte bonen met 40 gram koolhydraten, is dat prima. Maar als je bij elke maaltijd 40 gram van iets heel snel opneemt, zoals witte rijst of ananassap, dan is dat gewoon diabeteshoofdpijn die op je wacht. Het maakt per keer per maaltijd uit hoeveel koolhydraten u eet, niet hoeveel u een hele dag binnenkrijgt.
Eten kan zeker een gevoelig onderwerp zijn ...
Ja, het is grappig hoeveel mensen in de diabetesgemeenschap zo'n uitgesproken mening hebben over eten. Ik heb deze TEDx-lezing gehouden die viraal is gegaan en die bedoeld was om de massa te bereiken over "Laten we minder suiker eten!" Je hebt maar 15 minuten om te praten over de verschillen in soorten diabetes, en hoe suiker moeilijk kan zijn ... Bij het lezen van de commentaren schrijven sommige mensen: "Suiker is vergif!" Dat is extreem. Ik wil ook af en toe een chocoladekoekje, en dat kunnen we zelfs doen met diabetes. We hoeven alleen maar minder suiker te eten, daar gaat het om. Er zijn dolken van negatieve opmerkingen wanneer voedsel opkomt, en het voedt zich gewoon in de extreme posities die mensen ervan weerhouden de praktische, levensechte aspecten van verschillende voedselkeuzes te zien.
Tot slot, welke diabetestechnologie gebruikt en stimuleert u voor patiënten?
Ik ben een grote fan van CGM's en denk dat ze de beste tool zijn. Het kan me niet schelen of mijn patiënten een pomp gebruiken. Ik heb velen gezien die er jarenlang op zaten, en nu littekenweefsel hebben en een slechte absorptie die tot glucosevariabiliteit leidt. Ik zat ongeveer vijf jaar op een pomp, maar ben nu al een tijdje persoonlijk op de foto. De enige keer dat ik in DKA ben geweest, was toen ik een pomp gebruikte en ik wist niet dat het geen insuline toediende.
Alles heeft voor- en nadelen, en ik ben een fan van het aanmoedigen van mensen om alle opties te leren kennen en te kunnen kiezen wat voor hen werkt. Velen in de medische wereld doen dat niet, maar klop mensen gewoon direct op mensen zonder ze de kans te geven om te leren hoe het is om op shots te zijn of te leren hoe koolhydraten anders werken dan alleen wat de boluswizard je vertelt. ‘Verwacht aan te passen’ is een van mijn slogan - en dat druist in tegen wat veel technologiebedrijven op de markt brengen. Wij PWD's zijn geen formule en er zijn eindeloze variabelen waar de technologie geen rekening mee kan houden.
Dankjewel Jody, voor het aanbieden van een “alternatieve” benadering van D-care die zeker van grote waarde is voor zo velen. We hopen dat deze ideeën binnenkort meer mainstream worden!
.jpg)
