Slaapstoornissen bij oudere volwassenen

Waarom hebben oudere volwassenen meer slaap nodig?

Slaapstoornissen komen vrij vaak voor bij oudere volwassenen. Naarmate u ouder wordt, veranderen slaappatronen en gewoonten. Als gevolg hiervan kunt u:

• moeite hebben om in slaap te vallen
• slaap minder uren
• wordt vaak 's nachts of' s morgens vroeg wakker
• slaap van minder goede kwaliteit

Dit kan leiden tot gezondheidsproblemen zoals een verhoogd risico op vallen en vermoeidheid overdag.

Veel oudere mensen melden problemen om een ​​goede nachtrust te behouden, niet zozeer om in slaap te vallen. De meeste onderzoeken concluderen dat gedragstherapieën de voorkeur hebben boven medicijnen, die ongewenste bijwerkingen zoals misselijkheid kunnen hebben.

Praat met uw arts als u of iemand die u kent slaapproblemen heeft. Afhankelijk van de oorzaak ziet u mogelijk voordelen van veranderingen in levensstijl of medicatie.

Wat veroorzaakt slaapstoornissen bij oudere volwassenen?

Primaire slaapstoornissen

Een primaire slaapstoornis betekent dat er geen andere medische of psychiatrische oorzaak is.

Primaire slaapstoornissen kunnen zijn:

• slapeloosheid, of moeilijk in slaap vallen, in slaap blijven of rusteloze slaap
• slaapapneu of korte onderbrekingen van de ademhaling tijdens de slaap
• rustelozebenensyndroom (RLS), of de overweldigende behoefte om uw benen tijdens de slaap te bewegen
• periodieke bewegingsstoornis van de ledematen, of onvrijwillige beweging van de ledematen tijdens de slaap
• slaapstoornissen in het circadiane ritme of een verstoorde slaap-waakcyclus
• REM-gedragsstoornis, of het levendige handelen uit dromen tijdens de slaap

Slapeloosheid is zowel een symptoom als een aandoening. Aandoeningen zoals depressie, angst en dementie kunnen het risico op slaapstoornissen, vooral slapeloosheid, verhogen, blijkt uit een onderzoek in Nurse Practitioner.

Medische omstandigheden

Een onderzoek naar slaapproblemen bij oudere Singaporezen meldde dat degenen die moeite hadden met slapen meer kans hadden op bestaande aandoeningen en minder lichamelijk actief waren.

Deze voorwaarden zijn onder meer:

• Ziekte van Parkinson
• Ziekte van Alzheimer
• chronische pijn zoals artritispijn
• hart-en vaatziekte
• neurologische aandoeningen
• gastro-intestinale aandoeningen
• long- of ademhalingsaandoeningen
• slechte controle over de blaas

Medicijnen

Veel oudere volwassenen gebruiken medicijnen die de slaap kunnen verstoren. Waaronder:

• diuretica voor hoge bloeddruk of glaucoom
• anticholinergica voor mensen met chronische obstructieve longziekte (COPD)
• antihypertensiva voor hoge bloeddruk
• corticosteroïden (prednison) voor reumatoïde artritis
• antidepressiva
• H2-blokkers (Tagamet) voor gastro-oesofageale refluxziekte (GERD) of maagzweren
• levodopa voor de ziekte van Parkinson
• adrenerge geneesmiddelen voor levensbedreigende aandoeningen zoals astma-aanvallen of hartstilstand

Veel voorkomende stoffen

Cafeïne, alcohol en roken kunnen ook bijdragen aan slaapproblemen.

Hoe worden slaapstoornissen vastgesteld?

Om een ​​diagnose te stellen, zal uw arts naar uw symptomen vragen en een lichamelijk onderzoek uitvoeren. Dit is om te zoeken naar eventuele onderliggende aandoeningen. Uw arts kan u ook vragen om gedurende één tot twee weken een slaapdagboek bij te houden om meer te weten te komen over uw slaappatroon.

Als uw arts een primaire slaapstoornis vermoedt, zullen zij u een polysomnogram of een slaaponderzoek sturen.

Slaapstudie

Een slaaponderzoek wordt meestal 's nachts gedaan in een slaaplaboratorium. U zou moeten kunnen slapen zoals u dat thuis gewend bent. Een technicus zal sensoren op u plaatsen om uw:

• lichaamsbeweging
• ademen
• snurken of andere geluiden
• hartslag
• hersenactiviteit

U kunt ook een vingerapparaat hebben om de zuurstof in uw bloed te meten.

De technicus zal u bekijken door middel van een videocamera in de kamer. U kunt met hen praten als u hulp nodig heeft. Tijdens uw slaap registreren de apparaten uw informatie continu in een grafiek. Uw arts zal dit gebruiken om vast te stellen of u een slaapstoornis heeft.

Hoe therapie slaapstoornissen helpt

Voor oudere volwassenen wordt aanbevolen om eerst niet-farmaceutische behandelingen zoals gedragstherapie te gebruiken. Dit komt omdat oudere volwassenen de neiging hebben om al meerdere medicijnen te gebruiken.

De therapie kan gedurende zes weken of langer plaatsvinden en omvat slaapvoorlichting, stimulusbeheersing en beperkingen in bedtijd.

Een gerandomiseerde gecontroleerde studie toonde aan dat cognitieve gedragstherapie (CGT) de slaapkwaliteit voor mensen met slapeloosheid grotendeels verbeterde. De studie suggereert dat CGT effectiever is omdat het helpt om de kwaliteit van de slaap te verbeteren in plaats van de overgang naar slapen.

U kunt goede slaapgewoonten ontwikkelen door:

• naar bed gaan en elke dag op hetzelfde tijdstip wakker worden
• het bed alleen gebruiken voor slaap en seks, niet voor andere activiteiten zoals werk
• rustige activiteiten doen, zoals lezen, voordat u naar bed gaat
• vermijd felle lichten voor het slapengaan
• het behouden van een rustgevende en comfortabele slaapkameromgeving
• dutjes vermijden

Als je moeite hebt om binnen 20 minuten in slaap te vallen, kun je proberen om op te staan ​​en iets te doen voordat je weer naar bed gaat. Door de slaap te forceren kan het moeilijker worden om in slaap te vallen.

Een onderzoek naar het omgaan met slaapstoornissen bij oudere volwassenen suggereert ook:

• beperkende vloeistof voor het slapengaan
• cafeïne en alcohol vermijden
• drie tot vier uur voor het slapen gaan eten
• regelmatig sporten, maar niet vlak voor het slapen gaan
• een warm bad nemen om te ontspannen

Als deze veranderingen niet voldoende zijn, kan uw arts medicijnen aanbevelen. Lees verder voor meer informatie over slaappillen en andere medische behandelingen.

Welke medicijnen helpen bij slaapstoornissen?

Als u onderliggende ziektes heeft die uw slaap verstoren, kan uw arts medicijnen voorschrijven. Medicatie mag goede slaapgewoonten niet vervangen.

Melatonine

Melatonine, een synthetisch hormoon, helpt de slaap sneller op te wekken en herstelt uw slaap-waakcyclus. De Mayo Clinic adviseert 0,1 tot 5 milligram twee uur voor het slapengaan gedurende enkele maanden als u slapeloosheid heeft. Maar melatonine verbetert de slaapkwaliteit niet.

Slaappillen en bijwerkingen

Slaapmedicatie kan de symptomen van uw slaapstoornis helpen verlichten, vooral als aanvulling op goede slaapgewoonten. Uw arts kan u wellicht aanbevelen welke medicijnen voor u het beste werken en hoe lang u ze moet innemen, afhankelijk van de oorzaak van uw slapeloosheid.

Het wordt aanbevolen om alleen op korte termijn slaappillen in te nemen. Dit betekent minder dan twee tot drie weken voor benzodiazepinen zoals Triazolam en slechts zes tot acht weken voor niet-benzodiazepine geneesmiddelen (Z-geneesmiddelen) zoals zolpidem of Ambien.

Slaappillen:

• zijn goed voor kortdurend gebruik om de slaapcyclus te resetten
• zijn nuttig voor een goede nachtrust
• kunnen minimale ontwenningsverschijnselen hebben met de juiste zorg

Slaappillen:

• kan het risico op vallen vergroten
• kan slaapgerelateerde activiteiten veroorzaken, zoals slaaprijden
• afhankelijkheid kan optreden bij langdurig gebruik

Langdurig gebruik van slaappillen kan complicaties veroorzaken, vooral bij oudere volwassenen. Andere vaak voorkomende bijwerkingen van benzodiazepinen en Z-medicijnen zijn onder meer:

• hoofdpijn
• duizeligheid
• misselijkheid
• vermoeidheid
• slaperigheid

Drink geen alcohol als u slaappillen gebruikt.

Andere medische behandelingen

Andere medische behandelingen zijn onder meer:

• apparaat voor continue positieve luchtwegdruk (CPAP) om slaapapneu te behandelen
• antidepressiva om slapeloosheid te behandelen
• dopamine middelen voor het rustelozebenensyndroom en periodieke bewegingsstoornis van de ledematen
• ijzersubstitutietherapie voor symptomen van rusteloze benen

Slaapremedies zijn onder meer vrij verkrijgbare antihistaminica (OTC), die slaperigheid veroorzaken. Maar tolerantie voor antihistaminica kan zich in drie dagen opbouwen.

Praat met uw arts voordat u vrij verkrijgbare medicijnen gebruikt. Ze kunnen een negatieve invloed hebben op de medicijnen die u al gebruikt.

Wat u nu kunt doen

Bij oudere volwassenen kunnen aanhoudende slaapstoornissen leiden tot grotere zorgen, zoals depressie en het risico om te vallen. Als de kwaliteit van de slaap het belangrijkste probleem is, kunnen gedragstherapieën gunstiger zijn. Dit betekent het ontwikkelen van goede slaapgewoonten door middel van slaapvoorlichting, stimulusbeheersing en beperkingen in bedtijd. Wijzigingen kunnen tot zes weken of langer duren.

Als gedragstherapieën niet werken, kan uw arts medicijnen of andere behandelingen voorschrijven. Maar slaapmedicatie is geen langetermijnoplossing. U zult merken dat de beste manier om een ​​goede nachtrust te krijgen, is door uw slaapgewoonten onder controle te krijgen.