Wat is gonorroe?
Gonorroe is een seksueel overdraagbare aandoening (soa) veroorzaakt door de Neisseria gonorrhoeae bacterie. De infectie wordt van persoon op persoon overgedragen via onbeschermde vaginale, anale of orale seks. Het kan de penis, vagina of keel aantasten, naast andere delen van het lichaam.
Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) werden in 2017 555.608 nieuwe gevallen gemeld in de Verenigde Staten.
Gonorroe kan leiden tot ernstige complicaties als het niet wordt behandeld, dus het is belangrijk om zo snel mogelijk te worden behandeld. De meeste gevallen van gonorroe kunnen worden genezen met de juiste medicijnen en snelle behandeling.
Hoe wordt gonorroe behandeld?
Antibiotica kunnen de symptomen verlichten en kunnen gonorroe-infecties genezen, zolang ze worden ingenomen zoals voorgeschreven. De behandeling begint zodra een diagnose is gesteld.
Genitale gonorroe
Voor niet-zwangere vrouwen met gonorroe-infecties die de baarmoederhals, urethra of het rectum aantasten, beveelt de CDC het gelijktijdig gebruik van deze geneesmiddelen aan:
- ceftriaxon, 250 milligram (mg), als een enkele dosis in de spier geïnjecteerd
- azithromycine (Zithromax), 1 g, een enkele dosis oraal in te nemen
Als ceftriaxon niet beschikbaar is, is de aanbevolen alternatieve behandeling:
- cefixime (Suprax), 400 mg, een enkele dosis oraal in te nemen
- azithromycine (Zithromax), 1 g, een enkele dosis oraal in te nemen
Ceftriaxon en cefixime behoren beide tot een klasse antibiotica die bekend staat als cefalosporines.
Orale gonorroe
Gonorroe-infecties die de keel aantasten, zijn moeilijker te behandelen dan die welke het genitale gebied aantasten. Hoewel dezelfde medicijnen worden aanbevolen voor de behandeling van orale gonorroe-infecties, zijn ze meestal minder effectief.
Een arts kan vijf tot zeven dagen na het begin van de behandeling een keelkweek uitvoeren. Dit kan hen helpen bepalen of de infectie is verdwenen. Een langdurige behandeling is nodig als de infectie niet binnen een paar dagen verdwijnt.
Wist je dat? Fluoroquinolon-antibiotica, zoals ciprofloxacine (Cipro) en ofloxacine (Floxin), worden niet langer aanbevolen voor de behandeling van gonorroe. Spectinomycine, een ander antibioticum dat soms wordt aanbevolen voor de behandeling van gonorroe, is niet langer verkrijgbaar in de Verenigde Staten.
Hoe wordt uitgezaaide gonorroe behandeld?
Verspreide gonorroe is een zeldzame complicatie die optreedt wanneer N. gonorrhoeae infecteert de bloedbaan. Mensen met uitgezaaide gonorroe moeten tijdens de eerste fase van de behandeling in het ziekenhuis worden opgenomen. Ze zouden ook een specialist in infectieziekten moeten zien.
Gonokokken-artritis
Voor mensen die getroffen zijn door gonokokkenartritis, beveelt de CDC een eerste behandeling aan van:
- ceftriaxon, 1 g, in de spier geïnjecteerd of om de 24 uur intraveneus toegediend
- azithromycine (Zithromax), 1 g, een enkele dosis oraal in te nemen
Als een persoon ceftriaxon niet kan gebruiken, misschien vanwege een medicijnallergie, kan hij / zij het volgende krijgen:
- cefotaxime, 1 g, om de 8 uur intraveneus toegediend
- ceftizoxim, 1 g, om de 8 uur intraveneus toegediend
De eerste fase gaat door totdat de toestand gedurende ten minste 24 tot 48 uur tekenen van verbetering vertoont. Tijdens de tweede fase, als de toestand verbetering vertoont, wordt de persoon met gonorroe overgeschakeld op een oraal antibioticum. De totale behandeltijd moet minimaal 1 week duren.
Gonokokkenmeningitis en endocarditis
Voor mensen die getroffen zijn door gonokokkenmeningitis en gonokokken-endocarditis, beveelt de CDC een eerste behandeling aan van:
- ceftriaxon, 1-2 g intraveneus toegediend om de 12-24 uur
- azithromycine (Zithromax), 1 g, een enkele dosis oraal in te nemen
Parenterale therapie, ook wel intraveneuze voeding genoemd, wordt ook aanbevolen. De totale behandeltijd voor meningitis moet minstens 10 dagen duren, terwijl de totale behandeltijd voor endocarditis minstens 4 weken moet duren.
Is de behandeling anders voor zwangere vrouwen met gonorroe?
De medicijnen die worden gebruikt voor zwangere vrouwen met gonorroe zijn in wezen dezelfde als de medicijnen die worden gebruikt voor niet-zwangere vrouwen.
Behandeling is nodig om overdracht van ziekten aan of complicaties voor de baby te voorkomen.
Gonorroe bij baby's manifesteert zich vaak als conjunctivitis of roze oog. Sommige staten eisen dat alle pasgeborenen antibiotische oogdruppels krijgen, zoals erytromycine, als een preventieve maatregel tegen de ziekte.
Zwangere vrouwen bij wie gonorroe wordt vastgesteld, moeten ook op andere soa's worden getest.
Wat zijn de mogelijke bijwerkingen van een gonorroe-behandeling?
Bijwerkingen zijn een punt van zorg als het gaat om antibioticatherapie. Alle aanbevolen antibiotica kunnen veranderingen veroorzaken in de bacteriën die normaal in de darmen of vagina leven.
Hierdoor kunnen vrouwen vatbaarder worden voor diarree of vaginale schimmelinfecties. Gastro-intestinale klachten zijn een andere veel voorkomende bijwerking van antibiotica.
Andere mogelijke bijwerkingen variëren afhankelijk van het type antibioticum dat wordt gebruikt.
Cefalosporines kunnen symptomen veroorzaken zoals:
- maagklachten
- uitslag
- allergische reacties
- nierschade
Azithromycin kan symptomen veroorzaken zoals:
- maagklachten
- misselijkheid
- diarree
- braken
Hoe kan gonorroe worden voorkomen?
Door bepaalde voorzorgsmaatregelen te nemen, kan de verspreiding van gonorroe worden voorkomen. Er zijn ook preventieve maatregelen die kunnen voorkomen dat de infectie überhaupt optreedt.
De meest betrouwbare manieren om gonorroe te voorkomen zijn:
- zich onthouden van geslachtsgemeenschap
- gebruik altijd een condoom tijdens vaginale, orale of anale geslachtsgemeenschap
- een seksueel monogame partner hebt die de infectie niet heeft
Omdat gonorroe meestal geen symptomen veroorzaakt, is het belangrijk dat mensen die seksueel actief zijn, zich regelmatig laten testen. Dit is vooral belangrijk als bij hun partner de diagnose gonorroe is gesteld.
Overweeg om met een arts te praten over hoe vaak u zich kunt laten testen op gonorroe en andere soa's.
De verspreiding van gonorroe voorkomen
Om het risico van overdracht van gonorroe op anderen te minimaliseren, moet u gedurende ten minste zeven dagen na voltooiing van de behandeling geen geslachtsgemeenschap hebben. Moedig ook alle seksuele partners van in de afgelopen 60 dagen aan om hun eigen arts te raadplegen voor evaluatie.
Als een persoon met de diagnose gonorroe een romantische relatie heeft, moet zijn partner ook op gonorroe worden getest. Het is nog steeds mogelijk om gonorroe op te lopen terwijl u wordt behandeld voor gonorroe.
Als bij beide partners gonorroe wordt vastgesteld, is hun behandeling hetzelfde. Beiden zullen zich moeten onthouden van geslachtsgemeenschap totdat ze de behandeling hebben voltooid en genezen zijn.
Wat is de afhaalmaaltijd?
In de afgelopen jaren heeft de N. gonorroe bacterie is resistent geworden tegen enkele van de geneesmiddelen die worden gebruikt om gonorroe te behandelen, waaronder penicilline en de tetracyclines. Dit betekent dat deze medicijnen minder effectief zijn bij het behandelen en genezen van de infectie.
Als gevolg hiervan zullen bijna alle mensen die in de Verenigde Staten worden behandeld, een combinatie krijgen van dezelfde twee antibiotica: ceftriaxon en azithromycine.
Onderzoek gepubliceerd in het Journal of Antimicrobial Chemotherapy gelooft dat de bacterie uiteindelijk een resistentie kan opbouwen tegen nog meer geneesmiddelen die worden gebruikt om gonorroe te behandelen.
Indien onbehandeld - of onjuist behandeld - kan gonorroe leiden tot bekkenontstekingsziekte (PID) bij vrouwen of littekens op de urethra bij mannen.
Mensen bij wie onlangs de diagnose gonorroe is gesteld, moeten ook op andere soa's worden getest, waaronder:
- syfilis
- chlamydia
- herpes
- HPV (humaan papillomavirus)
- HIV
.jpg)
