Narcolepsie is zowel een slaapstoornis als een neurologische aandoening. De aandoening komt voort uit veranderingen in uw hersenen die uw slaap-waakcycli beïnvloeden.
In totaal kan ongeveer 1 op de 2.000 mensen in de Verenigde Staten narcolepsie hebben. Het werkelijke aantal mensen dat het treft, kan hoger zijn. Dit komt omdat de symptomen vergelijkbaar kunnen zijn met andere slaapstoornissen, zoals obstructieve slaapapneu.
In het begin veroorzaakt narcolepsie vaak problemen met slapen 's nachts, samen met problemen om overdag wakker te blijven. U kunt ook andere symptomen krijgen, zoals plotselinge spierverlamming. Symptomen als deze kunnen het moeilijk maken om dagelijkse taken uit te voeren.
Net als andere neurologische aandoeningen is de rol van de hersenen bij narcolepsie complex. Onderzoekers leren er nog steeds meer over. Maar het is belangrijk om te weten hoe narcolepsie uw hersenen beïnvloedt, zodat u de aandoening beter kunt begrijpen.
Effecten op de hypothalamus
Narcolepsie ontwikkelt zich als gevolg van veranderingen in het hypothalamusgebied van uw hersenen. Deze kleine klier bevindt zich boven je hersenstam.
De hypothalamus helpt bij het reguleren van de afgifte van hormonen die talrijke delen van uw lichaam aantasten. Het is bijvoorbeeld verantwoordelijk voor het vrijgeven van hypocretines, die helpen bij het reguleren van de slaap.
Naast het reguleren van uw slaapcycli, speelt de hypothalamus ook een rol bij de volgende processen:
- eetlust
- bloeddruk
- lichaamstemperatuur
- elektrolytbalansen
- emoties
- hartslag
Een zeldzame vorm van narcolepsie kan ontstaan als gevolg van schade aan de hypothalamus door hersenletsel. Dit staat bekend als secundaire narcolepsie.
Secundaire narcolepsie is een ernstige neurologische aandoening die kan leiden tot onregelmatige slaapcycli, geheugenverlies en stemmingsstoornissen.
Effecten op chemische stoffen in de hersenen
Hypocretine-neuronen helpen bij het reguleren van uw slaap-waakcycli. Deze chemicaliën in je hersenen zijn op hun hoogste niveau als je wakker bent. Ze nemen van nature af tijdens uw normale bedtijd.
Maar als u narcolepsie heeft, is de afgifte van hypocretine laag. Dit zorgt overdag voor verstoringen, zoals overmatige slaperigheid en vermoeidheid. U kunt ook de neiging hebben om gedurende de dag meer dutjes te doen.
Verminderde hypocretines zijn sterk verbonden met narcolepsie type 1. Dit type narcolepsie omvat:
- verstoorde slaapcycli
- vermoeidheid overdag
- kataplexie (plotseling verlies van spiercontrole)
Hypocretineverlies kan ook andere hersenhormonen beïnvloeden, zoals serotonine. Dit kan slaapverlamming en hallucinaties veroorzaken als u wakker wordt.
Als u narcolepsie type 2 heeft, kunt u problemen ondervinden met de regulering van de slaapcyclus, maar geen problemen met kataplexie.
De oorzaak van type 2 narcolepsie is onduidelijk. Sommige onderzoeken wijzen op minder hypocretine-verwondingen.
Mogelijke genetische verbindingen
Hoewel de exacte oorzaak van narcolepsie onbekend is, kan genetica een rol spelen.
Eén theorie heeft aangetoond dat mensen met narcolepsie T-celreceptorveranderingen in hun cellen delen. Deze T-cellen zijn gedeeltelijk verantwoordelijk voor het afscheiden van antilichamen wanneer ze een virus of een andere indringer in het lichaam tegenkomen.
Een andere theorie is dat mensen met narcolepsie een specifiek gen delen dat een goede immuunfunctie verhindert.
Onderzoek schat dat tussen de 12 en 25 procent van de mensen dit gen heeft, bekend als humaan leukocytenantigeen (HLA) DQB1 * 06: 02. Het hebben van het gen betekent echter niet dat u narcolepsie krijgt.
Het is ook mogelijk dat narcolepsie een auto-immuunziekte is, waardoor het lichaam zijn eigen gezonde weefsels aanvalt in plaats van ziekteverwekkers.
Van narcolepsie type 1 is vastgesteld dat het auto-antilichamen in de hypothalamus bevat, die hypocretines direct kunnen aanvallen.
Hoewel narcolepsie zelf meestal niet van ouder op kind wordt overgedragen, komen auto-immuunziekten in gezinnen voor. Mogelijk hebt u een familielid met een auto-immuunziekte, maar niet exact hetzelfde type.
Hoe narcolepsie uw slaap-waakcycli beïnvloedt
De afwezigheid van hypocretines in uw hersenen om uw slaap-waakcycli te reguleren, kan leiden tot atypische slaappatronen. Normaal gesproken begint uw nachtelijke slaapcyclus met een niet-snelle oogbewegingsslaap (niet-REM).
Na ongeveer een uur komt een typisch slaappatroon de REM-cyclus binnen. Deze cyclus staat niet alleen bekend om snelle oogbewegingen. Je spieren raken ook verlamd.
Je ervaart ook meer dromen tijdens je REM-cycli omdat je ze niet kunt uitbeelden vanwege je diepe staat van ontspanning.
Met verminderde hypocretines zorgen je slaap-waakcycli bij narcolepsie ervoor dat je veel sneller in de REM-slaap komt. Het duurt ook niet zo lang, wat kan zorgen voor een onrustige nachtrust.
Bovendien kan narcolepsie overdag leiden tot onverwachte REM-cycli. Dit worden ook wel 'slaapaanvallen' genoemd.
Als u 's nachts niet genoeg slaap van goede kwaliteit krijgt, kan dit ook leiden tot een extreme vorm van vermoeidheid die bekend staat als overmatige slaperigheid overdag. Dit is het belangrijkste symptoom dat wordt gezien bij zowel type 1 als type 2 narcolepsie.
Bij overmatige slaperigheid overdag kunt u op het werk of op school moeite hebben om de dag door te komen. Het kan ook gevaarlijk zijn om zware machines of andere voorwerpen te bedienen die letsel kunnen veroorzaken als u plotseling in slaap valt.
Andere symptomen
Afgezien van verstoorde slaapcycli en overmatige slaperigheid overdag, kan narcolepsie type 1 kataplexie veroorzaken.
Net als bij spierverlamming tijdens een REM-cyclus, veroorzaakt kataplexie een plotseling verlies van spiercoördinatie terwijl u wakker bent. Dergelijke gebeurtenissen kunnen plotseling optreden, meestal na het ervaren van een sterke emotionele reactie.
Andere mogelijke symptomen die verband houden met narcolepsie zijn onder meer:
- hallucinaties
- verlamming bij het ontwaken in de ochtend
- slapeloosheid
- slaapapneu
- depressie
- concentratieproblemen
- geheugenproblemen
Hoewel niet algemeen beschouwd als een progressieve ziekte, suggereert één studie progressie bij mensen met vroege beginnende narcolepsie in vergelijking met degenen die de aandoening later op volwassen leeftijd ontwikkelen.
Progressie kan uiteindelijk leiden tot verergering van de symptomen in de loop van de tijd. Er zijn echter meer studies nodig om dit onderzoek te ondersteunen.
De afhaalmaaltijd
Hoewel slaap-waakcycli vaak de focus zijn van narcolepsie, komen alle mogelijke symptomen van deze aandoening voort uit veranderingen in de hersenen.
Wanneer de hypothalamus geen hypocretines afgeeft zoals zou moeten, zullen er problemen met uw slaapcycli ontstaan. Deze aandoening kan ook een genetische component hebben.
Ongeacht de oorzaken kan narcolepsie een diepgaand effect hebben op uw dagelijks leven. Een juiste diagnose is de sleutel tot het krijgen van de behandeling die u nodig heeft om uw slaap-waakcycli te helpen reguleren.
