De meest voorkomende oorzaak van darmobstructie bij kinderen jonger dan 3 jaar is een pijnlijke aandoening die intussusceptie wordt genoemd. Het treedt op wanneer een deel van de darm in het gedeelte ernaast glijdt.
Intussusceptie wordt beschouwd als een medisch noodgeval, maar kan worden behandeld met zowel niet-chirurgische als chirurgische benaderingen. Het risico op het ontwikkelen van deze darmobstructie neemt meestal af naarmate een kind ouder wordt.
Lees verder voor meer informatie over intussusceptie bij zowel volwassenen als kinderen, inclusief symptomen, oorzaken, diagnose en behandeling.
Wat is invaginatie?
Intussusceptie treedt op wanneer een deel van de darm in een nabijgelegen deel glijdt. Door deze beweging vouwt de darm zich om zichzelf heen, zoals de onderdelen van een telescoop om elkaar heen passen.
Als gevolg hiervan hebben voedsel en vocht het moeilijker om door de darm te gaan. De aandoening kan ook de bloedtoevoer naar het getroffen gebied verminderen, wat leidt tot:
- een scheur in de darmwand
- infectie
- mogelijk afsterven van weefsel
Wat zijn de belangrijkste symptomen van intussusceptie?
Intussusceptie komt niet altijd met merkbare symptomen. Wanneer de symptomen beginnen, beginnen ze meestal plotseling. Dit geldt voor zowel kinderen als volwassenen.
Pijn is het meest voorkomende symptoom van intussusceptie, maar er kunnen ook andere symptomen aanwezig zijn. Oudere kinderen en volwassenen hebben mogelijk alleen pijn en geen van de andere veel voorkomende symptomen.
Symptomen bij kinderen
Omdat invaginatie het meest voorkomt bij kinderen jonger dan 3 jaar, kunnen ze hun symptomen mogelijk niet beschrijven. De eerste aanwijzing voor problemen kan een plotselinge kreet van pijn zijn.
Jonge kinderen kunnen voorover buigen of proberen hun knieën tot aan hun borst op te trekken. Vlagen van buikpijn kunnen om de 15 minuten komen en gaan. Ze kunnen elke keer langer duren totdat de behandeling begint.
Andere symptomen bij kinderen kunnen zijn:
- misselijkheid en overgeven
- diarree
- ontlasting vermengd met bloed en slijm
- koorts
- weinig of geen energie
U kunt mogelijk ook een kleine knobbel in de onderbuik voelen.
Symptomen bij volwassenen
Een van de uitdagingen bij het diagnosticeren van intussusceptie bij volwassenen is dat het zeldzaam is en meestal gepaard gaat met niet-specifieke symptomen.
Wanneer symptomen van invaginatie bij volwassenen aanwezig zijn, kunnen deze buikpijn, misselijkheid en braken omvatten. Deze symptomen kunnen komen en gaan, waardoor mensen vaak weken moeten gaan voordat ze medische hulp inroepen.
Wat kan invaginatie veroorzaken?
Intussusceptie komt meestal voor in de dunne darm. Dit is de lange, kronkelende buis waardoor het lichaam belangrijke voedingsstoffen kan opnemen.
Groei in de darm
Het is niet altijd duidelijk waarom intussusceptie ontstaat, hoewel het in sommige gevallen te wijten is aan een groei in de darm, zoals een poliep of tumor.
Omdat de spieren in de darmwand tijdens de spijsvertering heen en weer bewegen, kan het weefsel blijven haken aan de groei, een zogenaamd leadpoint. Dit kan ertoe leiden dat een deel van het nabijgelegen weefsel op zichzelf vouwt.
Maar er kunnen andere oorzaken zijn. Sommige komen vaker voor bij kinderen dan bij volwassenen.
Bijkomende oorzaken bij kinderen
Een virus kan een rol spelen, aangezien veel kinderen met intussusceptie griepachtige symptomen hebben en de aandoening vaak ontwikkelen tijdens de herfst of winter, wanneer het griepseizoen piekt.
Als een hoofdpunt de schuld is, kan het probleem worden gediagnosticeerd als het divertikel van Meckel, een zakje dat zich vormt in de dunne darm.
Bijkomende oorzaken bij volwassenen
Een poliep, tumor of littekenweefsel in de darm kan bij volwassenen intussusceptie veroorzaken.
Een spijsverteringsstoornis, zoals de ziekte van Crohn, kan ook leiden tot invaginatie. Gewichtsverliesoperaties of andere procedures in de darm kunnen ook intussusceptie veroorzaken.
Ongeacht de oorzaak of leeftijd van de patiënt, intussusceptie vereist medische noodhulp.
Wat zijn de risicofactoren voor invaginatie?
Intussusceptie kan bij iedereen op elke leeftijd voorkomen. De American Pediatric Surgical Association meldt dat ongeveer 75 procent van de gevallen zich voordoet tijdens de eerste 2 levensjaren, terwijl 90 procent voorkomt bij kinderen tot 3 jaar. Intussusceptie komt ook vaker voor bij mannen.
Abnormale vorming van de darm bij de geboorte is een andere risicofactor voor invaginatie. Kinderen die één intussusceptie hebben gehad, hebben een grotere kans om meer te krijgen.
Een familiegeschiedenis van de aandoening, vooral een broer of zus met een voorgeschiedenis van intussusceptie, kan ook de kans op deze aandoening vergroten.
Hoe wordt invaginatie gediagnosticeerd?
De diagnose van intussusceptie begint meestal met een beoordeling van de symptomen en een lichamelijk onderzoek.
Een arts kan zachtjes op de buik drukken om een knobbel of een andere factor, zoals gevoeligheid, te voelen die kan helpen bij het vaststellen van de oorzaak van de symptomen van uw kind.
Beeldvormingstests zijn meestal vereist om de diagnose te bevestigen. Deze tests kunnen een of meer van de volgende omvatten:
- Buik röntgenfoto. Deze beeldvormende test kan een verstopping in de darm aantonen.
- Bovenste gastro-intestinale (GI) -serie of bariumslikken. Een hogere GI-serie is gebaseerd op een speciale vloeistof die, wanneer deze wordt ingeslikt, het bovenste deel van het maagdarmkanaal bedekt. De vloeistof verbetert de zichtbaarheid en details van het bovenste deel van het maagdarmkanaal op een röntgenfoto.
- Lagere GI-serie of bariumklysma. Bij deze test wordt vloeibaar barium of een andere vloeistof in het rectum (het uiteinde van de dikke darm) ingebracht om een gedetailleerd röntgenbeeld te krijgen van het onderste deel van de dunne darm. Bij milde invaginatie kan de druk van het inbrengen van barium er soms voor zorgen dat het gevouwen weefsel terugkeert naar zijn normale positie.
- Echografie. Deze test maakt gebruik van geluidsgolven en een computer om afbeeldingen van binnen in het lichaam te genereren. Een echografie van de darm kan vaak weefselproblemen of verstoringen van de bloedsomloop detecteren.
Hoe wordt invaginatie behandeld?
De ernst van invaginatie is een van de belangrijkste factoren bij het bepalen van de behandeling. Er wordt ook gekeken naar de leeftijd van het kind en zijn algemene gezondheidstoestand.
Meestal wordt eerst een niet-chirurgische ingreep overwogen.
Niet-chirurgische methoden
Een barium- of zoutklysma kan voldoende zijn, omdat het begint met het injecteren van lucht in de darm. De druk van de lucht kan het aangetaste weefsel terug in zijn oorspronkelijke positie duwen.
De vloeistof die via de buis in het rectum wordt toegediend, kan ook helpen om het weefsel op de juiste plaats terug te brengen.
Chirurgische methoden
Als een klysma niet effectief is, kan een operatie nodig zijn. Algemene anesthesie is noodzakelijk omdat de operatie een incisie in de buik vereist.
De chirurg kan de darm mogelijk handmatig in zijn normale, gezonde positie herstellen. Als er weefsel is beschadigd, moet mogelijk een deel van de darm worden verwijderd. De overige delen worden dan weer aan elkaar genaaid.
Chirurgie is de belangrijkste aanpak voor volwassenen met intussusceptie en voor kinderen die erg ziek zijn met de aandoening.
Belangrijkste leerpunten
Intussusceptie komt voor bij ongeveer 1 op de 1.200 kinderen, dus het is geen ongebruikelijke aandoening.
Bij jonge kinderen kunnen niet-chirurgische behandelingen voldoende zijn om het effectief te behandelen.
Neem symptomen zoals plotselinge buikpijn en veranderingen in de ontlasting van uw kind serieus. Hoe eerder u medische hulp zoekt voor symptomen, hoe eerder uw kind geen nood heeft en hoe kleiner het risico op complicaties.
.jpg)
