Gram-positieve bacteriën uitgelegd in eenvoudige bewoordingen

Grampositieve bacteriën zijn bacteriën met dikke celwanden. In een Gramkleuringstest leveren deze organismen een positief resultaat op. De test, waarbij een chemische kleurstof wordt gebruikt, kleurt de celwand van de bacterie paars.

Gram-negatieve bacteriën houden de kleurstof echter niet vast. Ze kleuren in plaats daarvan roze.

Hoewel beide groepen bacteriën ziekten kunnen veroorzaken, hebben ze verschillende behandelingen nodig. Als u een bacteriële infectie heeft, zal de Gram-kleuring bepalen welke medicatie u nodig heeft.

Lees verder om meer te weten te komen over grampositieve bacteriën en de bijbehorende ziekten, samen met typische behandelingen.

Kenmerken van grampositieve bacteriën

Het kenmerkende kenmerk van grampositieve bacteriën is hun structuur. Over het algemeen hebben ze de volgende kenmerken:

• Geen buitenmembraan. Grampositieve bacteriën hebben geen buitenmembraan, maar gramnegatieve bacteriën wel.
• Complexe celwand. De celwand, die het cytoplasmatische membraan omgeeft, bestaat uit peptidoglycaan, polysacchariden, teichoïnezuren en eiwitten. Het kan gemakkelijk vreemd materiaal opnemen.
• Dikke peptidoglycaanlaag. Bij grampositieve bacteriën is het peptidoglycaan 40 tot 80 lagen dik.
• Bepaalde oppervlakte-aanhangsels. Grampositieve bacteriën kunnen flagella hebben, waardoor ze kunnen bewegen. Ze hebben zelden haarachtige structuren die pili worden genoemd.

Grampositief en gramnegatief

Grampositieve en gramnegatieve bacteriën hebben verschillende structuren. Gram-negatieve organismen hebben doorgaans de volgende kenmerken:

• buitenste lipidemembraan
• dunne peptidoglycaanlaag (2 tot 3 nanometer)
• heeft meestal geen teichoïnezuren
• kan flagella of pili hebben

Het belangrijkste verschil is het buitenste lipidemembraan. Het is moeilijk om door te dringen, waardoor gramnegatieve bacteriën extra worden beschermd. Grampositieve bacteriën hebben deze eigenschap niet.

Vanwege dit verschil zijn gramnegatieve bacteriën moeilijker te doden. Dit betekent dat grampositieve en gramnegatieve bacteriën verschillende behandelingen nodig hebben.

Hoewel gramnegatieve bacteriën moeilijker te vernietigen zijn, kunnen grampositieve bacteriën nog steeds problemen veroorzaken. Veel soorten leiden tot ziekten en hebben specifieke antibiotica nodig.

Gramkleuringstest

Gramkleuringstesten zijn een methode om bacteriën te classificeren op basis van hun celwand. Het stelt wetenschappers in staat om te bepalen of een organisme grampositief of gramnegatief is. De test, die een microscoop gebruikt, is gemaakt door Hans Christian Gram in 1884.

Tijdens de procedure wordt kristalviolette kleurstof aangebracht op een monster bacteriën. Deze chemische kleurstof kan dikke peptidoglycaanlagen bevlekken.

Onder een microscoop zien grampositieve bacteriën er paarsblauw uit omdat hun dikke peptidoglycaanmembraan de kleurstof kan vasthouden. De bacterie wordt grampositief genoemd vanwege het positieve resultaat.

Gramnegatieve bacteriën kleuren rozerood. Hun peptidoglycaanlaag is dunner, dus het behoudt de blauwe kleur niet. Het testresultaat is negatief.

In een medische setting kan een arts een monster van uw bloed, urine of weefsel naar een laboratorium sturen voor Gramkleuring. Dit kan hen helpen bij het diagnosticeren van een bacteriële infectie.

Soorten grampositieve bacteriën

Afhankelijk van verschillende eigenschappen worden grampositieve bacteriën verder ingedeeld in de volgende groepen:

Gram-positieve kokken

Grampositieve kokken zijn rond of ovaal van vorm. De term "kokken", wat bol betekent, geeft aan dat de bacteriën over het algemeen rond zijn.

De volgende soorten zijn grampositieve kokken:

Stafylokokken

Stafylokokken groeit in druifachtige trossen. Normaal gesproken komen ze voor op onze huid en slijmvliezen zonder problemen te veroorzaken. Maar als stafylokokken het lichaam binnendringen, kunnen ze ernstige infecties veroorzaken.

Streptococcus

Streptococcus bacteriën groeien in ketens. Dit gebeurt omdat de cellen niet volledig scheiden nadat ze zich hebben gedeeld.

Net als stafylokokken komen streptokokken normaal gesproken in het lichaam voor. Ze worden meestal aangetroffen in de huid, mond, darmkanaal en geslachtsorganen.

Streptokokken zijn onderverdeeld in de volgende categorieën:

• S. pyogenes (Groep A)
• S. agalactiae (Groep B)
• Enterokokken (Groep D)
• S. viridans
• S. pneumoniae

Grampositieve bacillen

Wanneer grampositieve bacteriën de vorm hebben van staafjes, staan ​​ze bekend als bacillen. De meeste van deze bacteriën worden meestal op de huid aangetroffen, maar sommige kunnen ernstige medische aandoeningen veroorzaken.

Grampositieve bacillen worden verder gecategoriseerd op basis van hun vermogen om sporen te maken. Dit bevat:

Sporevormend

Bacil en Clostridia bacteriën kunnen sporen vormen, die de bacteriën helpen te overleven in zware omstandigheden, zoals hoge temperaturen.

Deze bacillen zijn onderverdeeld op basis van hun zuurstofbehoefte. Bacil bacteriën hebben zuurstof nodig om te overleven (aëroob), terwijl Clostridia bacteriën niet (anaëroob).

Vormt geen sporen

Listeria en Corynebacterium soorten maken geen sporen. Listeria bacteriën zijn anaëroob, terwijl Corynebacterium zijn aëroob.

Pathogene grampositieve bacteriën

Als een bacterie pathogeen is, betekent dit dat hij ziekten bij mensen veroorzaakt. Veel grampositieve bacteriën zijn ziekteverwekkers.

Hoewel er meer dan 100 pathogene grampositieve bacteriën zijn, zijn de meest opvallende soorten:

Stafylokokken

Stafylokokken zijn vaak verantwoordelijk voor bacteriële infecties.

De meeste gevallen worden veroorzaakt door de volgende soorten. Andere pathogene stafylokokken komen minder vaak voor en leiden zelden tot ziekte.

Staphylococcus aureus

S. aureus is de meest pathogene stafylokokkenbacterie. Het is verantwoordelijk voor de meeste stafylokokkeninfecties, waaronder:

• huidinfecties, zoals cellulitis en folliculitis
• septische arthritis
• abcessen
• endocarditis
• bacteriële longontsteking
• voedselvergiftiging
• giftige schock syndroom
• scalded skin-syndroom
• MRSA

Staphylococcus epidermidis

Vaak, S. epidermis veroorzaakt infecties bij mensen met een verzwakt immuunsysteem of die in het ziekenhuis liggen. Het veroorzaakt:

• infecties van medische apparaten zoals urinekatheters
• bacteriëmie
• mediastinitis
• chirurgische wondinfecties
• oog keratitis
• endoftalmitis (infectie van het inwendige oog)

Staphylococcus saprophyticus

S. saprophyticus, die normaal wordt aangetroffen in het geslachtsorgaan en het perineum. Het veroorzaakt:

• ongecompliceerde urineweginfecties (meest voorkomende)
• urethritis
• prostatitis
• acute pyelonefritis
• epididymitis

Streptococcus

Streptococci-bacteriën zijn ook veel voorkomende pathogene bacteriën. De volgende organismen komen het meest voor. Over het algemeen kunnen andere streptokokkengroepen door voedsel overgedragen ziekten met keelpijn veroorzaken.

Streptococcus pneumoniae

De bacterie S. pneumoniae is de meest voorkomende oorzaak van buiten het ziekenhuis opgelopen longontsteking. Het is ook verantwoordelijk voor:

• roze oog
• sinus-infecties
• meningitis

Streptococcus pyogenes

S. pyogenes is een groep A streptokokken. Het kan veroorzaken:

• keelontsteking
• cellulitis
• keelholteontsteking
• impetigo
• roodvonk
• reumatische koorts
• necrotiserende fasciitis
• glomerulonefritis

S. agalactiae

S. agalactiae veroorzaken meestal infecties bij pasgeborenen. Dit bevat:

• sepsis
• longontsteking
• meningitis
• pyartrose

Enterococcus

Enterokokken worden voornamelijk in de dikke darm aangetroffen. Ze veroorzaken gal- en urineweginfecties.

Bacil

Als sporenvormende bacteriën maken bacillen sporen die gifstoffen afgeven. De meeste bacillen zijn niet pathogeen voor mensen, maar de volgende twee kunnen ernstige medische aandoeningen veroorzaken.

Bacillus anthracis

B.​anthracis sporen produceren het miltvuur-toxine, dat een ernstige ziekte veroorzaakt. Mensen kunnen miltvuur krijgen door inademing of contact met geïnfecteerde dieren.

Afhankelijk van hoe miltvuur wordt verspreid, kan het verschillende symptomen veroorzaken. Deze kunnen zijn:

• jeukende bult die verandert in een pijnlijke plek met een zwart midden
• misselijkheid
• braken
• buikpijn
• bloed ophoesten
• hoge koorts

Bacillus cereus

B. cereus is een sporenvormende bacterie die in de bodem en in sommige voedingsmiddelen wordt aangetroffen. Het wordt het meest geassocieerd met ziekte als gevolg van het eten van onvoldoende verhitte of opgewarmde rijst. B. cereus oorzaken:

• diarree
• misselijkheid
• wondinfecties
• luchtweginfecties
• endoftalmitis

Clostridium

Ongeveer 30 Clostridia soorten veroorzaken ziekten bij mensen. Net als bacillen vormen deze bacteriën gifstoffen die tot ernstige aandoeningen leiden.

Clostridia zijn meestal betrokken bij door voedsel overgedragen ziekten, maar de meest zorgwekkende bacteriën zijn onder meer:

Clostridium botulinum

De sporen van C. botulinum produceren het botulinumtoxine, het gevaarlijkste toxine voor mensen. Het leidt tot botulisme, waaronder:

• door voedsel overgedragen botulisme (meest voorkomend)
• infantiel botulisme
• wondbotulisme
• inademing botulisme

Clostridium perfringens

C. perfringens wordt meestal geassocieerd met vleesproductie en -verwerking. Als een mens besmet vlees eet, kan hij voedselvergiftiging oplopen. Symptomen zijn onder meer diarree en buikkrampen die minder dan 24 uur aanhouden.

Clostridium difficile

C. difficile, ook wel genoemd C. diff, treft meestal oudere personen in het ziekenhuis. Het treedt meestal op na het nemen van antibiotica. C. difficile oorzaken:

• colitis
• buikkrampen
• ernstige diarree

Clostridium tetani

C. tetani sporen produceren het tetanustoxine, een neurotoxische stof. De sporen zijn te vinden in aarde, as en op roestig gereedschap.

Als het gif een infectie veroorzaakt, wordt het tetanus genoemd. Dit is een ernstig medisch noodgeval.

Listeria monocytogenes

De enige ziekteverwekkende Listeria bacteriën is L. monocytogenes​Bij gezonde mensen veroorzaakt het doorgaans milde symptomen van door voedsel overgedragen ziekten. Maar bij mensen met een verzwakt immuunsysteem kan de bacterie levensbedreigende aandoeningen veroorzaken, zoals:

• meningitis
• bloedvergiftiging
• listeriose

Corynebacterium diphtheriae

Er zijn er ongeveer 30 Corynebacterium bacteriën geassocieerd met ziekten bij de mens. Deze organismen veroorzaken echter zelden ziekte en treffen meestal mensen met een verzwakt immuunsysteem.

C. difterie is het primaire pathogene organisme in deze groep. Het is verantwoordelijk voor:

• difterie
• keelholteontsteking
• luchtweginfecties
• septische arthritis
• huidinfecties
• osteomyelitis
• endocarditis

Een grampositieve infectie behandelen

Bij de behandeling van ziekten die worden veroorzaakt door grampositieve bacteriën, hangt de beste optie af van:

• type bacteriën
• antimicrobiële resistentie
• of de bacterie gifstoffen vormt

Veel voorkomende behandelingen zijn onder meer:

Penicilline

Penicilline is een veelgebruikt antibioticum dat wordt gebruikt voor verschillende infecties. Het werkt door te interfereren met de peptidoglycaanlaag van de bacterie, die het organisme doodt.

Het antibioticum wordt voornamelijk gebruikt voor Streptococcus infecties, waaronder:

• keelontsteking
• sinus-infecties
• urineweginfecties
• cellulitis

Glycopeptiden

Glycopeptide-antibiotica worden vaak gebruikt om ernstige infecties te behandelen die worden veroorzaakt door resistente bacteriën. Net als penicilline werken ze door de celwand van de bacterie te vernietigen.

Glycopeptiden kunnen behandelen:

• multiresistente longontsteking
• MRSA
• colitis

Erytromycine

Erytromycine zit in een klasse van antibiotica die bekend staat als macroliden, die ook de bekendere azithromycine en claritromycine omvat. Het is een antibioticum dat de groei van bacteriën stopt en zowel grampositieve als gramnegatieve bacteriën tegengaat.

Vaak wordt erytromycine voorgeschreven aan mensen die allergisch zijn voor penicilline.

Het antibioticum behandelt aandoeningen zoals:

• bacteriële longontsteking
• roze oog
• keelontsteking
• stafylokok huidinfecties

Vloeistoftherapie

In sommige gevallen kan de behandeling vloeistoftherapie omvatten. Het helpt door het vochtgehalte van het lichaam aan te vullen en uitdroging te voorkomen. Over het algemeen is vloeistofbeheer vereist om aandoeningen te behandelen die worden veroorzaakt door toxines.

Antitoxine

Voor toxinegerelateerde ziekten zoals miltvuur en botulisme omvat de behandeling een antitoxine. Dit medicijn werkt door gifstoffen in het lichaam te richten en te verwijderen.

De juiste antitoxine hangt af van de specifieke toxine. Bovendien wordt het gebruikt in combinatie met andere behandelingen.

Afhalen

De Gramkleuringstest kan artsen helpen bij het diagnosticeren van een ziekte. Als het wordt veroorzaakt door grampositieve bacteriën, zal de arts de juiste behandeling voorschrijven. De meeste ziekten hebben antibiotica nodig die de bacteriën vernietigen of vertragen. In ernstige gevallen heeft u mogelijk een aanvullende behandeling nodig, zoals vloeistoftherapie.