Dubbele depressie is wanneer twee specifieke soorten depressie elkaar overlappen. Het is een ernstige aandoening die levensbedreigend kan worden als deze niet wordt behandeld.
In medische termen is het het naast elkaar bestaan van persisterende depressieve stoornis (PDD) en depressieve stoornis (MDD).
We onderzoeken de overeenkomsten en verschillen tussen PDD en MDD, en wat er gebeurt als ze samen voorkomen.
Wat is een dubbele depressie?
Dubbele depressie is wanneer u PDD heeft en MDD ontwikkelt.
Deze twee soorten depressie hebben veel symptomen gemeen. Over het algemeen is MDD een ernstige vorm van depressie, terwijl PDD een lagere graad, chronische depressie is.
De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) is het handboek dat beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg gebruiken om psychische stoornissen te diagnosticeren. De huidige versie, DSM-5, bevat criteria voor diagnoses van PDD en MDD.
Terwijl onderzoekers en anderen het dubbele depressie noemen, noemt de DSM-5 het niet als een officiële diagnose.
Als u "dubbele depressie" heeft, zal uw arts een diagnose stellen van naast elkaar bestaande PDD en MDD, maar u kunt het nog steeds dubbele depressie noemen.
Wat zijn de onderdelen van dubbele depressie?
Aanhoudende depressieve stoornis
PDD is een vrij nieuwe diagnose. Vroeger heette het dysthymie of chronische ernstige depressie.
Dit zijn de criteria voor het diagnosticeren van PDD:
- volwassenen: depressieve stemming gedurende minstens 2 jaar
- kinderen en tieners: depressieve of geïrriteerde stemming gedurende minimaal 1 jaar
- de symptomen zijn niet langer dan 2 maanden achter elkaar gestopt
Bovendien moet u ten minste twee van deze symptomen hebben:
- slechte eetlust of te veel eten
- slapeloosheid of te veel slapen
- vermoeidheid of weinig energie
- een laag zelfbeeld
- slechte concentratie en besluitvorming
- gevoel van hopeloosheid
Omdat PDD een langdurige aandoening is, is het op dit moment misschien niet duidelijk voor u dat u zich op een andere manier kunt voelen. Je zou het zelfs aan je persoonlijkheid kunnen toeschrijven, maar jij bent het niet. Het is niet jouw fout. Het is de aandoening en het is te behandelen.
Naast elkaar bestaande aandoeningen komen vaak voor en kunnen zijn:
- ongerustheid
- grote Depressie
- persoonlijkheidsstoornissen
- stoornissen in het gebruik van middelen
Depressieve stoornis
MDD is een stemmingsstoornis die intense, aanhoudende gevoelens van verdriet en een algemeen verlies van interesse met zich meebrengt. Het heeft een diepgaand effect op hoe u zich voelt en hoe u zich gedraagt. Het kan moeilijk, zo niet onmogelijk zijn om door te gaan zoals gewoonlijk.
Criteria voor diagnose omvatten ten minste vijf van de onderstaande symptomen die binnen een periode van 2 weken optreden. Een daarvan moet het verlies van interesse, verlies van plezier of depressieve stemming zijn.
- depressieve stemming (of prikkelbaarheid bij kinderen en tieners)
- verminderde interesse of verlies van plezier in de meeste dingen
- veranderingen in eetlust of gewicht
- slapeloosheid of verslapen
- veranderde of vertraagde lichaamsbewegingen
- gebrek aan energie en vermoeidheid
- gevoel van waardeloosheid of schuldgevoel
- vertraagd denken, of moeite met concentreren en beslissingen nemen
- terugkerende gedachten over de dood of zelfmoord, het hebben van een plan voor zelfmoord of een zelfmoordpoging
Om in aanmerking te komen voor de diagnose MDD, mogen deze symptomen niet verklaard kunnen worden door de effecten van een stof of een andere medische aandoening.
Het is niet ongebruikelijk dat iemand die een depressieve episode heeft gehad, tijdens zijn leven een andere heeft.
Een zware depressie is een ernstige aandoening, maar kan worden behandeld.
Wat zijn de symptomen van dubbele depressie?
PDD is chronisch. Het gaat meestal niet om duidelijke depressieve episodes. Symptomen van een ernstige depressie zijn krachtig. Wanneer ze toeslaan, zult u waarschijnlijk herkennen dat ze buiten uw normale basislijn vallen.
Als dat jou is overkomen, ben je niet de enige. De meeste mensen met PDD hebben tijdens hun leven minstens één episode van ernstige depressie doorgemaakt.
Symptomen van dubbele depressie verschillen van persoon tot persoon. Uw PDD-symptomen kunnen in intensiteit toenemen, met name een depressieve stemming en gevoelens van hopeloosheid. Uw normale routine doormaken met PDD, die al moeilijk is, kan zelfs een grotere uitdaging worden.
Je hebt misschien ook:
- ernstige leegte, schuldgevoelens of waardeloosheid
- onverklaarde lichamelijke pijnen of kwalen of een algemeen gevoel van ziekte
- vertraagde lichaamsbewegingen
- gedachten aan zelfbeschadiging
- terugkerende gedachten over dood of zelfmoord
- plannen voor zelfmoord
Dit zijn tekenen dat u onmiddellijk moet worden behandeld.
wat u moet doen als u heeft of vermoedt dat iemand anders zelfmoordgedachten of -PLANNEN heeftAls u, of iemand die u kent, gedachten heeft over zelfbeschadiging:
- neem onmiddellijk contact op met uw arts of ga naar de eerste hulp
- bel 911 of de gratis, vertrouwelijke 24/7 National Suicide Prevention Lifeline op 1-800-273-8255
- blijf bij de persoon totdat de crisis is opgelost
Hoe wordt een dubbele depressie vastgesteld?
Als u symptomen van depressie heeft, raadpleeg dan zo snel mogelijk uw huisarts of psychiatrische zorgverlener.
Uw bezoek kan een lichamelijk onderzoek en laboratoriumtests omvatten om bepaalde medische aandoeningen met vergelijkbare symptomen uit te sluiten. Er is geen specifieke laboratoriumtest om PDD, MDD of dubbele depressie te diagnosticeren.
Als u al een diagnose van PDD heeft, kan uw arts de tekenen van een ernstige depressie vrij snel herkennen.
Uw huisarts kan de diagnose stellen of u voor evaluatie doorverwijzen naar een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg. De diagnose omvat het beantwoorden van een reeks vragen die zijn ontworpen om te zien of u voldoet aan de diagnostische criteria voor PDD, MDD of beide. Het is belangrijk om volledig open te zijn over al uw symptomen.
Als u aan beide voorwaarden voldoet, heeft u een dubbele depressie.
Wat is de behandeling voor dubbele depressie?
Behandeling voor PDD en MDD is vergelijkbaar. Meestal gaat het om medicatie, psychotherapie of een combinatie van beide. Het is echter niet voor iedereen hetzelfde. Uw arts moet de behandeling afstemmen op uw specifieke behoeften.
Sommige medicijnen voor depressie zijn:
- selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's)
- serotonine-norepinefrineheropnameremmers (SNRI's)
- tricyclische antidepressiva
- atypische antidepressiva
- monoamineoxidaseremmers (MAO-remmers)
Het is belangrijk dat u deze medicijnen precies inneemt zoals voorgeschreven. Het vereist ook een beetje geduld. Als je de effecten niet meteen voelt, geef dan niet op. Het kan enkele weken duren voordat deze medicijnen beginnen te werken.
Het kan ook wat vallen en opstaan kosten om de juiste medicatie en dosering te vinden. Uw arts zal indien nodig aanpassingen maken totdat u zich beter begint te voelen.
Als u denkt dat uw medicatie niet werkt of onaangename bijwerkingen ervaart, is het belangrijk om dit met uw arts te bespreken.
Stop niet abrupt met het innemen van de medicatie, tenzij uw voorschrijvende arts u dit adviseert, aangezien dit kan leiden tot ontwenningsverschijnselen of verergering van depressie. Uw arts kan een alternatief medicijn voorschrijven of u helpen om veilig af te bouwen.
Naast medicamenteuze behandeling kunt u baat hebben bij psychotherapie. Dit kan gesprekstherapie en cognitieve gedragstherapie (CGT) omvatten. U kunt dit een-op-een doen met uw therapeut of in een groepsomgeving.
In het geval dat u niet voor uzelf kunt zorgen of het risico loopt uzelf schade toe te brengen, moet u mogelijk in een ziekenhuis blijven totdat het gevaar geweken is.
Als een ernstige depressie niet op deze therapieën reageert, zijn er nog andere:
- Elektroconvulsietherapie (ECT): dit is een procedure waarbij elektrische stromen worden gebruikt om de hersenen te stimuleren om een aanval te krijgen. Het veroorzaakt veranderingen in de chemie van de hersenen die depressie kunnen verlichten.
- Transcraniële magnetische stimulatie (TMS): dit omvat het gebruik van magnetische pulsen om zenuwcellen in de hersenen te stimuleren die geassocieerd zijn met stemmingsregulatie en depressie.
Uw arts kan aanbevelingen doen voor dieet, lichaamsbeweging en andere levensstijl als aanvulling op uw behandeling.
Het kan ook een voordeel zijn om lid te worden van een steungroep voor mensen met een depressie. Vraag uw arts om een verwijzing naar lokale bronnen.
Wat veroorzaakt dubbele depressie?
De oorzaken van depressie zijn niet altijd duidelijk. In plaats van een enkele oorzaak kan het een combinatie van factoren zijn, zoals:
- hersenveranderingen
- hersenchemie
- milieu
- genetica
- hormonen
Dingen die uw risico op depressie kunnen verhogen, zijn onder meer:
- een laag zelfbeeld
- traumatische gebeurtenissen zoals misbruik, verlies van een dierbare en financiële of relatieproblemen
- familieleden met een voorgeschiedenis van depressie, stoornis in alcoholgebruik en zelfmoord
- andere psychische stoornissen zoals posttraumatische stressstoornis (PTSD), angst of eetstoornissen
- drugs en alcohol
- ernstige chronische ziekte
De afhaalmaaltijd
Dubbele depressie is wanneer iemand met een aanhoudende depressieve stoornis een ernstige depressie ontwikkelt. Onderzoekers weten niet precies wat dubbele depressie veroorzaakt, maar er is hulp beschikbaar.
Zowel PDD als MDD kunnen worden behandeld en effectief worden beheerd.
De eerste stap nemen. Raadpleeg zo snel mogelijk uw arts, zodat u op weg kunt naar herstel en kunt genieten van een betere kwaliteit van leven.
.jpg)
-test.jpg)
