Wat is een verslavende persoonlijkheid?

Ten eerste is het een mythe

Verslaving is een complex gezondheidsprobleem dat iedereen kan treffen, ongeacht hun persoonlijkheid.

Sommige mensen gebruiken af ​​en toe alcohol of drugs, genieten van de effecten, maar zoeken ze niet regelmatig op. Anderen proberen een stof misschien een keer en verlangen bijna onmiddellijk naar meer. En voor velen houdt verslaving helemaal geen middelen in, zoals gokken.

Maar waarom ontwikkelen sommige mensen een verslaving aan bepaalde stoffen of activiteiten, terwijl anderen even kunnen dobberen voordat ze verder gaan?

Er is een al lang bestaande mythe dat sommige mensen gewoon een verslavende persoonlijkheid hebben - een persoonlijkheidstype dat hun risico op verslaving vergroot.

Deskundigen zijn het er over het algemeen over eens dat verslaving een hersenaandoening is en geen persoonlijkheidsvraagstuk.

Er zijn veel factoren die uw risico op verslaving kunnen vergroten, maar er is geen bewijs dat een bepaald persoonlijkheidstype ertoe leidt dat mensen ergens verslaafd aan raken.

Wat zijn de vermeende eigenschappen van een verslavende persoonlijkheid?

Er is geen standaarddefinitie van wat een verslavende persoonlijkheid inhoudt. Maar mensen gebruiken de term vaak om te verwijzen naar een verzameling eigenschappen en gedragingen waarvan sommigen denken dat ze inherent zijn aan mensen die risico lopen op verslaving.

Enkele veel voorkomende meldingen zijn:

• impulsief, riskant of opwindend gedrag
• oneerlijkheid of een patroon van het manipuleren van anderen
• het niet nemen van verantwoordelijkheid voor acties
• egoïsme
• een laag zelfbeeld
• moeite met impulscontrole
• gebrek aan persoonlijke doelen
• stemmingswisselingen of prikkelbaarheid
• sociaal isolement of gebrek aan sterke vriendschappen

Waarom is het een mythe?

Er zijn geen aanwijzingen dat mensen met de bovengenoemde eigenschappen een hoger risico op verslaving lopen.

Dat wil niet zeggen dat bepaalde persoonlijkheidskenmerken geen verband houden met verslaving. Kenmerken die verband houden met borderline- en antisociale persoonlijkheidsstoornissen kunnen bijvoorbeeld verband houden met hogere verslavingscijfers.

De aard van deze link is echter duister. Verslaving kan veranderingen in de hersenen veroorzaken. Zoals een onderzoeksartikel uit 2017 aangeeft, is het niet altijd duidelijk of de eigenschap zich vóór of na verslaving heeft ontwikkeld.

Waarom is het idee van een verslavende persoonlijkheid schadelijk?

Op het eerste gezicht lijkt het concept van een verslavende persoonlijkheid misschien een goed hulpmiddel om verslaving te voorkomen.

Als we degenen kunnen identificeren die het grootste risico lopen, zou dat het niet gemakkelijker maken om ze te helpen voordat ze een verslaving ontwikkelen?

Maar het complexe probleem van verslaving terugbrengen tot een persoonlijkheidstype kan om verschillende redenen schadelijk zijn:

• Het kan ertoe leiden dat mensen ten onrechte geloven dat ze geen risico lopen omdat ze niet de 'juiste persoonlijkheid' hebben voor verslaving.
• Het kan mensen met een verslaving doen denken dat ze niet kunnen herstellen als verslaving is 'vastgebonden' in wie ze zijn.
• Het suggereert dat mensen die verslaafd zijn, eigenschappen vertonen die over het algemeen als negatief worden beschouwd, zoals liegen en manipuleren van anderen.

In werkelijkheid kan iedereen verslaafd raken - inclusief doelgerichte mensen die een groot netwerk van vrienden, veel zelfvertrouwen en een reputatie van eerlijkheid hebben.

Wat beïnvloedt iemands risico op verslaving?

Deskundigen hebben een aantal factoren geïdentificeerd die iemands risico op verslaving kunnen vergroten.

Ervaringen uit de kindertijd

Opgroeien met nalatige of niet-betrokken ouders kan iemands risico op drugsmisbruik en -verslaving vergroten.

Het ervaren van misbruik of ander trauma als kind kan ook het risico van iemand om eerder in het leven middelen te gaan gebruiken, vergroten.

Biologische factoren

Genen zijn mogelijk verantwoordelijk voor ongeveer 40 tot 60 procent van iemands risico op verslaving.

Ook leeftijd kan een rol spelen. Tieners hebben bijvoorbeeld een hoger risico op drugsmisbruik en verslaving dan volwassenen.

Omgevingsfactoren

Als u mensen drugs of alcohol heeft zien misbruiken toen u opgroeide, is de kans groter dat u zelf drugs of alcohol gebruikt.

Een andere omgevingsfactor is de vroege blootstelling aan stoffen. Gemakkelijke toegang tot middelen op school of in de buurt verhoogt uw verslavingsrisico.

Geestelijke gezondheidsproblemen

Het hebben van psychische problemen zoals depressie of angst (inclusief obsessief-compulsieve stoornis) kan het verslavingsrisico vergroten. Hetzelfde geldt voor bipolaire of andere persoonlijkheidsstoornissen die worden gekenmerkt door impulsiviteit.

Het hebben van zowel een psychische aandoening als een stoornis in het gebruik van middelen staat bekend als een dubbele diagnose. Volgens statistieken van de National Survey on Drug Use and Health 2014 had ongeveer 3,3 procent van de volwassenen in de Verenigde Staten in 2014 een dubbele diagnose.

Van geen enkele factor of persoonlijkheidskenmerk is bekend dat ze verslaving veroorzaken. Hoewel u er misschien voor kiest om alcohol te drinken, drugs te proberen of te gokken, kiest u er niet voor om verslaafd te raken.

Hoe weet ik of ik een verslaving heb?

Over het algemeen zorgt verslaving ervoor dat mensen een sterk verlangen hebben naar een stof of gedrag. Ze kunnen merken dat ze constant aan de stof of het gedrag denken, zelfs als ze dat niet willen.

Iemand die verslaafd is, kan beginnen door op de stof of het gedrag te vertrouwen om met uitdagingen of stressvolle situaties om te gaan. Maar uiteindelijk moeten ze de stof misschien gebruiken of het gedrag vertonen om elke dag door te komen.

Over het algemeen hebben mensen die verslaafd zijn het moeilijk om vast te houden aan hun persoonlijke doelen, zoals het niet gebruiken van een middel of bepaald gedrag vertonen. Dit kan leiden tot schuldgevoelens en verdriet, waardoor de drang om de verslaving aan te pakken alleen maar groter wordt.

Andere tekenen die op verslaving kunnen duiden, zijn onder meer:

• voortgezet gebruik van een stof ondanks negatieve gezondheids- of sociale effecten
• verhoogde tolerantie voor de stof
• ontwenningsverschijnselen bij het niet gebruiken van de stof
• weinig of geen interesse in uw gebruikelijke dagelijkse bezigheden en hobby's
• gevoel van controle
• worstelen op school of op het werk
• het vermijden van familie, vrienden of sociale evenementen

Als u enkele van deze tekens bij uzelf herkent, is er hulp beschikbaar. Overweeg om de National Treatment Referral Hotline van het Center for Substance Abuse Treatment te bellen op 800-662-HELP.

Iemand helpen die mogelijk met een verslaving te maken heeft

Verslaving kan moeilijk zijn om over te praten. Als u zich zorgen maakt dat iemand in uw omgeving hulp nodig heeft, volgen hier enkele tips die u kunnen helpen:

• Krijg meer informatie over drugsmisbruik en verslaving. Dit kan u een beter idee geven van wat ze doormaken en het soort hulp dat mogelijk beschikbaar is. Moet de behandeling bijvoorbeeld beginnen met ontgifting onder medisch toezicht?
• Toon steun. Dit kan zo simpel zijn als hen vertellen dat u om hen geeft en dat u zich zorgen maakt en wilt dat ze hulp krijgen. Als het lukt, overweeg dan aan te bieden om met hen mee te gaan naar een arts of adviseur.
• Blijf betrokken bij het behandeltraject. Vraag hoe het met ze gaat, of bied aan om tijd met ze door te brengen als ze een zware dag hebben. Laat ze weten dat je beschikbaar bent als ze zich in een moeilijke situatie bevinden.
• Vermijd oordeel. Verslaving kent al veel stigma's. Het kan ertoe leiden dat sommige mensen aarzelen om hulp te zoeken. Stel hen gerust dat hun ervaring met verslaving u niet minder aan hen doet denken.

als iemand geen hulp wil

Probeer het niet persoonlijk op te vatten als uw geliefde geen hulp wil of niet klaar is om met de behandeling te beginnen. Als ze het niet willen, kun je niet veel doen om van gedachten te veranderen. Dit kan moeilijk te accepteren zijn, vooral als je heel dicht bij ze bent.

Overweeg om voor ondersteuning contact op te nemen met een therapeut. Je kunt ook langskomen bij een Nar-Anon- of Al-Anon-bijeenkomst bij jou in de buurt. Deze bijeenkomsten bieden een kans om contact te maken met anderen die een geliefde hebben die verslaafd is.

het komt neer op

Verslaving is een gecompliceerde hersenaandoening die iedereen kan treffen, ongeacht hun persoonlijkheidstype.

Terwijl bepaalde persoonlijkheidskenmerken macht verband houden met een verhoogd risico op verslaving, is het onduidelijk of deze eigenschappen een directe invloed hebben op iemands risico op verslaving.

Als jij of iemand die je kent met verslaving te maken heeft, probeer dan te onthouden dat verslaving geen weerspiegeling is van karakter. Het is een complex gezondheidsprobleem dat experts nog steeds niet volledig begrijpen.