De steeds veranderende studiegegevens en 'regels' voor wat wel en niet goed is, kunnen de perfecte storm van stress en angst veroorzaken.
Toen ik een kind was, keek ik de hele tijd tv. We hadden een tv in de keuken, dus keken we terwijl we aten. Ik was een huissleutelkind, dus ik kwam elke dag thuis van school en zette naschoolse shows op en keek uren en uren. De tv was een vaste waarde in mijn leven. Het was altijd in ten minste één kamer aan en de kans was groot dat iemand ernaar keek.
En laten we het niet eens hebben over videogames. De originele Nintendo was een nietje, zelfs mijn moeder hielp de prinses een paar keer te redden.
Ik was absoluut geen anomalie. Mijn hele generatie groeide op met Nickelodeon, MTV, Super Mario Brothers en Mortal Kombat. Niemand dacht twee keer aan tv. Het was niet controversieel en onze ouders werden zeker nooit veroordeeld omdat ze ons 'schermtijd' hadden gegeven.
In de afgelopen 30 jaar is het ouderschap zo veranderd dat het een werkwoord is geworden in plaats van een zelfstandig naamwoord. Mijn ouders, degenen die er nooit twee keer over hebben nagedacht om ons tv te laten kijken en Nintendo te laten spelen, herkennen niet eens het ouderschap dat we tegenwoordig doen. Voor moderne ouders kunnen de constante verwachting om Pinterest-perfect te zijn, de veelheid aan verschillende opvoedingsstijlen en de steeds veranderende studiegegevens en 'regels' voor wat wel en niet goed is voor onze kinderen, de perfecte storm creëren van stress en angst.
"Kinderen krijgen tegenwoordig minder slaap dan hun voorgangers en het is waarschijnlijk dat digitale media een bijdragende factor zijn. Meer tijd 's nachts op het scherm, samen met het stimulerende karakter van de technologie en de inhoud van de programma's, zal leiden tot minder slaaptijd. "
- Raun D. Melmed, MD, FAAP, een kinderarts in ontwikkeling
Destijds gebeurde de schermtijd vrijwel alleen in huis. Onze schermen waren gereserveerd voor onze televisies en later voor onze computers. Het idee dat we over 25 of 30 jaar rond zouden lopen met een klein magisch scherm in onze zakken waarmee we elke show kunnen bekijken die we maar kunnen bedenken, terwijl we toegang hebben tot de verzamelde kennis van de hele geschiedenis van de wereld en lach om grappige kattenvideo's, zou sciencefiction hebben geleken.
Maar die magische schermen - futuristisch of niet - hebben de ouderschapswereld zoals we die kennen veranderd. Schermen zijn een gemakkelijke afleiding voor een jammerende peuter in een restaurant, maar ook een handige manier om naschoolse bijles te krijgen voor schoolgaande kinderen en een onmisbare netwerktool voor middelbare scholieren. Kinderen vertrouwen veel meer op schermen voor ontwikkeling dan vroeger.
Onze kinderen zijn digital natives
Geboren in de technische revolutie, maakt de huidige generatie kinderen al vrij vroeg kennis met technische en digitale media, soms bij de geboorte. Ze zullen oneindig veel vertrouwder en comfortabeler zijn met technologie dan hun ouders.
Deze onvermijdelijke kloof past volgens de wet van Moore, namelijk het idee dat technologie binnen twee jaar na ontwikkeling verdubbelt of vordert. Als onze kinderen volwassen zijn, denken ze misschien aan ons zoals sommigen van ons denken aan onze ouders die proberen Facebook of sms'en te achterhalen. We zullen voor hen Luddites lijken.
Technologie marcheert in een niet-aflatend tempo voort en ouders worden verscheurd tussen de wetenschap dat kinderen toegang moeten hebben tot technologie en ruimte om te leren en de angst dat technologie de 'normale' kindertijd zal verstoren.
Maar wat betekent deze vroege kennismaking met technologie voor hun ontwikkeling? Hoe verandert de manier waarop ze informatie parseren deze? Zijn schermen schadelijk voor de manier waarop ze opgroeien of kunnen schermen hen helpen?
Het valt niet te ontkennen dat schermen invloed hebben op de ontwikkeling van een kind. De kleutertijd is een cruciale tijd om te leren van beweging en hun omgeving. Omgevingsstimuli zijn van cruciaal belang. Als een kind, vooral een heel jong kind als een peuter, gedurende langere tijd gefocust is op schermen en media, heeft dat gevolgen voor de ontwikkeling. Schermtijd is meestal ook zittende tijd, dus hoe meer een kind een apparaat gebruikt of games speelt, hoe minder tijd het beweegt en traint.
Een andere zorg is het effect op de slaap en de slaapkwaliteit. Dr. Raun D. Melmed, een kinderarts in Scottsdale, Arizona, waarschuwt: "Kinderen krijgen tegenwoordig minder slaap dan hun voorgangers en het is waarschijnlijk dat digitale media een bijdragende factor zijn. Meer tijd 's nachts op het scherm, samen met het stimulerende karakter van de technologie en de inhoud van de programma's, zal leiden tot minder slaaptijd. " En deze kunnen ook leiden tot algemene gezondheidsproblemen. “Slechte kwaliteit en onvoldoende slaap kunnen leiden tot inefficiënte cognitieve verwerking, gemoedstoestand, prikkelbaarheid en traagheid. Om nog maar te zwijgen van de impact op het dieet en de gewichtstoename ”, zegt Melmed.
Schermen zijn niet allemaal slecht. Ze zullen onze kinderen niet veranderen in een generatie niet-gesocialiseerde zombies. Maar ze zijn ook niet allemaal goed.
Omgekeerd hebben digitale media ertoe bijgedragen dat kinderen tegenwoordig sneller informatie kunnen ontleden. Het vermogen om te herkennen wat er op een scherm gebeurt en het in je hersenen te categoriseren en gepast te reageren, is meer uitgesproken bij jonge mensen dan bij oudere mensen. Reactietijden zijn sneller. De mogelijkheid om weg te gooien wat niet nodig is en snel en efficiënt verder te gaan, wordt een gewaardeerde vaardigheid in werkomgevingen. En vanwege digitale media en games en het scrollen door nieuwsfeeds en zoekresultaten, hebben onze kinderen het griezelige vermogen om het heel snel te doen.
Natuurlijk, als je een peuter de hele dag naar een scherm laat staren, zullen er problemen zijn. Als je 7-jarige meer tijd op de bank doorbrengt met het spelen van videogames dan met het buiten spelen met andere kinderen, zullen er enkele problemen zijn. Maar als je je peuter een telefoon geeft zodat ze naar Daniel Tiger kunnen kijken terwijl je boodschappen doet, worden hun hersens niet kapotgemaakt of hun kansen op leven verpest.
De regels voor schermtijd zijn de afgelopen jaren zo vaak veranderd dat ouders in een neerwaartse spiraal proberen te beslissen wat veilig is en wat niet. Dit alles terwijl ze de handschoen oplopen van andermans oordelen.
Moderatie is de sleutel: schermen zijn niet allemaal slecht. Ze zullen onze kinderen niet veranderen in een generatie niet-gesocialiseerde zombies. Maar ze zijn ook niet allemaal goed.
De regels voor schermtijd veranderen altijd, dus focus op kwaliteit
Jarenlang adviseerde de American Academy of Pediatrics (AAP) helemaal geen schermen voor kinderen onder de twee jaar. Dat omvatte alles, van iPads tot Skype-sessies met oma. Mensen vonden dat een beetje onredelijk gezien de prevalentie van schermen. Ouders voelden de druk, van andere ouders en de goedbedoelende pindagalerij, om schermvrije peuters groot te brengen. Het veroorzaakte verhitte discussies aan beide kanten, met enorm veel schuldgevoelens door iedereen neergelegd.
Ten slotte veranderde de AAP in 2016 de regel en keurde enkele digitale media goed voor peuters van 18 maanden en ouder. Videochats worden niet langer geteld als negatieve schermtijd voor baby's en peuters jonger dan 18 maanden.
Evenzo wordt ouders vaak verteld dat schermtijd ADHD kan veroorzaken. Dr. Melmed suggereert in plaats daarvan dat kinderen met ADHD waarschijnlijk in een unieke positie verkeren om "kwetsbaar en vatbaarder te zijn voor buitensporig en problematisch schermtijdgebruik". Melmed zegt: "Kinderen met ADHD kunnen zich te veel concentreren op zeer stimulerende taken, waardoor terugtrekking en de overgang naar een meer alledaagse taak veel moeilijker wordt." Deze moeilijkheid met overgangen kan resulteren in driftbuien en instortingen die vaak, zij het foutief, verband houden met gedragsproblemen die worden veroorzaakt door digitale media, maar die in feite een kenmerk zijn van ADHD.
Blijkt dat, zoals bij bijna alles, de kwaliteit belangrijk is. Uren van Peppa Pig of speelgoedvideo's op YouTube zijn in ontwikkeling als wat fastfoodmaaltijden zijn voor de gezondheid: suboptimaal. Het is belangrijk dat ouders actief deelnemen aan de mediaconsumptie van hun jonge kinderen en kwaliteitsprogramma's en games voor hun kinderen kiezen. Maar vermoeide, uitgeputte, overspannen ouders kunnen er zeker van zijn dat 15 tot 20 minuten Octonauts of zelfs Mickey Mouse Clubhouse de hersenen van uw kind niet zal ruïneren.
Moderne ouders hebben genoeg om zich zorgen over te maken zonder schuldgevoelens toe te voegen over een redelijke schermtijd. Gezond verstand gebruiken en kwaliteitskeuzes maken zijn de belangrijkste factoren. Elke ouder die zich actief bezighoudt met het effect van schermtijd op de ontwikkeling van hun kind, is niet het soort ouder dat zijn 2-jarige groenten urenlang buiten laat staan of dat hun tiener wegglijdt in eenzaamheid en depressie door de handen van een smartphone en sociaal media-accounts. Een betrokken ouder is de eerste stap om het overmatig gebruik van technologie te matigen.
Dus maak je geen zorgen meer over schermtijd, mensen, en gebruik die extra tijd om lunches in te pakken, ontbrekende schoenen te vinden, tienduizend vragen te beantwoorden en het plasje van de vloer rond het toilet te halen.
Kristi is een freelance schrijfster en moeder die het grootste deel van haar tijd besteedt aan de zorg voor andere mensen dan voor haarzelf. Ze is vaak uitgeput en compenseert dit met een intense cafeïneverslaving. Vind haar op Twitter.
-and-cervical-cancer.jpg)
