Elke mens heeft twee neusbeenderen in het bovenste middengedeelte van het gezicht, tussen de frontale processen van de bovenkaakbeenderen. Deze zitten in het midden van elkaar om de brug van de neus te vormen. Neusbeenderen zijn normaal gesproken klein en langwerpig, maar kunnen bij verschillende mensen in grootte en vorm verschillen. De functie van elk neusbot is om het kraakbeen samen te binden dat individuele neuscontouren en -vormen vormt.
Elk neusbot heeft vier botten, die gewrichten vormen: twee schedelbeenderen en twee gezichtsbeenderen. De schedelbeenderen worden de ethmoid en frontaal genoemd. De gezichtsbeenderen zijn de bovenkaak en de tegenoverliggende neus. Elk neusbot heeft vier randen: het superieure, inferieure, laterale en mediale. Elk neusbot heeft twee oppervlakken: het buitenste en het binnenste.
Het buitenoppervlak van het neusbot, dat wordt bedekt door de compressornaris en de procerusspieren, is convex (het buigt naar buiten) van de ene naar de andere kant en concaaf-convex (buigt aan de ene kant naar binnen en naar buiten, zoals een contactlens) van boven naar beneden. Het heeft een gat in het midden, waardoor een kleine ader passeert.
Het binnenoppervlak van het neusbot loopt naar beneden en heeft een groef die een van de takken van de neuszenuw binnenlaat. Dit oppervlak is concaaf (buigt naar binnen) van de ene naar de andere kant.
.jpg)
