Wat is een urinecalciumtest?
Er wordt een urinecalciumtest uitgevoerd om te meten hoeveel calcium via de urine het lichaam verlaat.De test wordt ook wel de Ca + 2-test in de urine genoemd.
Calcium is een van de meest voorkomende mineralen in het lichaam. Alle cellen in het lichaam gebruiken calcium voor verschillende functies. Het lichaam gebruikt calcium om botten en tanden op te bouwen en te repareren. Calcium helpt ook de zenuwen, het hart en de spieren goed te laten functioneren, en helpt het bloed te stollen.
Het meeste calcium in het lichaam wordt opgeslagen in botten. De rest wordt in het bloed gevonden.
Wanneer het calciumgehalte in het bloed te laag wordt, geven de botten voldoende calcium af om het gehalte in het bloed weer normaal te maken. Wanneer het calciumgehalte te hoog wordt, wordt het overschot aan calcium ofwel opgeslagen in de botten of via uw urine of ontlasting uit het lichaam verdreven.
De hoeveelheid calcium in uw lichaam is afhankelijk van de volgende factoren:
- hoeveelheid calcium die via voedsel wordt ingenomen
- hoeveelheid calcium en vitamine D die door de darmen wordt opgenomen
- fosfaatgehalte in het lichaam
- bepaalde hormoonspiegels - zoals oestrogeen, calcitonine en bijschildklierhormoon
Mensen met een hoog of laag calciumgehalte vertonen vaak geen symptomen, vooral niet als het calciumgehalte langzaam verandert. Het calciumgehalte moet extreem hoog of extreem laag zijn, of snel veranderen om symptomen te vertonen.
Waarom wordt de urinecalciumtest uitgevoerd?
Redenen om een urinecalciumtest uit te voeren zijn:
- evalueren of hoge calciumspiegels in de urine resulteerden in de ontwikkeling van een niersteen
- evalueren of uw calciuminname via de voeding hoog genoeg is
- evalueren hoe goed uw darmen calcium opnemen
- het opsporen van aandoeningen die leiden tot calciumverlies uit uw botten
- evalueren hoe goed uw nieren functioneren
- op zoek naar problemen met de bijschildklier
Een bloedcalciumtest is meestal nauwkeuriger bij het detecteren van bepaalde aandoeningen, zoals specifieke botziekten, pancreatitis en hyperparathyreoïdie.
Hoe bereidt u zich voor op de calciumtest in de urine?
Ter voorbereiding op de calciumtest in de urine kan uw arts u instrueren te stoppen met het innemen van medicijnen die de testresultaten kunnen beïnvloeden. Bovendien kan uw arts u vragen om gedurende enkele dagen voorafgaand aan de test een dieet te volgen met een bepaald calciumgehalte.
Als het urinemonster bij uw baby wordt afgenomen, zal de arts van uw kind speciale opvangzakken geven met instructies over hoe de urine moet worden opgevangen.
Hoe wordt de urinecalciumtest uitgevoerd?
Een urinecalciumtest meet de hoeveelheid calcium in een monster dat is genomen uit alle urine die in een periode van 24 uur wordt geproduceerd. De test duurt van de ochtend van de ene dag tot de ochtend van de volgende dag.
Deze stappen worden meestal gevolgd voor de urinetest:
- Op de eerste dag urineer je nadat je wakker bent geworden en bewaar je de urine niet.
- Gedurende de volgende 24 uur verzamelt u alle daaropvolgende urine in een container die wordt verstrekt door een gezondheidswerker.
- Vervolgens sluit u de container en bewaart u deze gedurende de inzamelperiode van 24 uur gekoeld. Zorg ervoor dat u uw naam op de container zet, evenals de datum en tijd waarop de test is voltooid.
- Op dag twee urineer je in de container nadat je wakker bent geworden.
- Retourneer het monster volgens de instructies van uw arts of andere gezondheidswerker.
Er zijn geen risico's verbonden aan de urinecalciumtest.
Wat betekenen de testresultaten?
Normale resultaten
De hoeveelheid calcium in de urine van iemand die een normaal dieet volgt, is 100 tot 300 milligram per dag (mg / dag). Een dieet met weinig calcium resulteert in 50 tot 150 mg calcium per dag in de urine.
Abnormale resultaten
Als de calciumspiegels in de urine abnormaal hoog zijn, kan dit een teken zijn van:
- Hyperparathyreoïdie: een aandoening waarbij de bijschildklier te veel bijschildklierhormoon aanmaakt, wat ook vermoeidheid, rugpijn en pijnlijke botten kan veroorzaken
- Melk-alkalisyndroom: een aandoening die het gevolg is van het innemen van te veel calcium, meestal gezien bij oudere vrouwen die calcium gebruiken om osteoporose te voorkomen
- Idiopathische hypercalciurie: teveel calcium in uw urine zonder reden
- Sarcoïdose: een ziekte waarbij ontsteking optreedt in de lymfeklieren, longen, lever, ogen, huid of andere weefsels
- Renale tubulaire acidose: hoge zuurwaarden in het bloed omdat de nieren de urine niet zuur genoeg maken
- Vitamine D-intoxicatie: te veel vitamine D in uw lichaam
- Gebruik van lisdiuretica: een soort waterpil die op een deel van de nier werkt om het waterverlies door de nier te vergroten
- Nierfalen
Als de calciumspiegels in de urine abnormaal laag zijn, kan dit een teken zijn van:
- Malabsorptiestoornissen: zoals braken of diarree, omdat de voedingsstoffen niet goed zijn verteerd
- Vitamine D-tekort
- Hypoparathyreoïdie: een ziekte waarbij de bijschildklier niet genoeg van een bepaald hormoon produceert om calcium en fosfor op het juiste niveau te houden
- Gebruik van thiazidediuretica
.jpg)
