Brendan McEachern in Ohio heeft iets nieuws gedaan op het gebied van diabetesouders die boeken over de ziekte schrijven: hij is geschreven vanuit het perspectief van een 11-jarige die met T1D leeft.
Het resulterende boek, Bolus Blues, eerder dit jaar gepubliceerd, is een luchtige 155-pager verteld door Zander Burke, een fictieve middelbare scholier die vermoedelijk een paar jaar geleden werd gediagnosticeerd - in feite op kerstochtend. Zijn ouders zijn gescheiden en zijn moeder heeft twee baantjes om rond te komen terwijl ze deeltijds naar de verpleegschool gaat. Zijn vader verliet het huis twee jaar voordat hij zijn acteerdroom in LA nastreefde. Dat maakt het toneel voor Zander om banen aan te nemen (liegen over zijn leeftijd!) In een stripboekwinkel en vervolgens in een ijssalon in hun geboorteplaats Salem, MA.
Voor auteur en D-Dad Brendan McEachern in Ohio, was het schrijven van dit verhaal precies in zijn stuurhut, omdat hij zelf een leraar van de middelbare school van de zesde klas was en zelf stripboekliefhebber was. Bij zijn 9-jarige zoon Owen werd in 2013 de diagnose T1D gesteld - op 9 december, zo blijkt, dus vandaag is zijn diaversary! McEachern zegt dat zijn overleden schoonvader ook T1D had sinds zijn kindertijd, evenals zijn zwager.
Toen Owen werd gediagnosticeerd, had de familie McEachern moeite om herkenbare T1D-boekpersonages te vinden, omdat hij te oud was voor prentenboeken en het personage Stacey van De oppasclub serie sloot niet goed bij hem aan. Dus McEachern zegt dat hij daar verandering in wilde brengen.
"Ik nam de diagnose van mijn zoon, zijn gebrek aan middelen, en jaar na jaar van middelbare scholieren die verkeerd geïnformeerd werden over diabetes en veranderde het allemaal in een boek", vertelt hij ons. "Ik hoorde de grap:‘ Eet die donut niet, je krijgt diabetes, ’veel te vaak van middelbare scholieren en dit boek hoopt iedereen van groep 4 en hoger educatief te vermaken.”
Eerder dit jaar presenteerde hij zelfs Bolus Blues voor zijn hele middelbare school en deed een vingerprikdemonstratie, en liet zelfs een jonge student een scène uit het boek naspelen. Het vergroot zeker het bewustzijn op een paar fronten!
Over het verhaal van "Bolus Blues"
Diabetes wordt door het hele boek geweven, vanaf de allereerste pagina wanneer Zander in het kantoor van de schoolverpleegster sinaasappelsap drinkt vanwege een laag na de pauze. Ik merkte dat ik mijn hoofd schudde toen ik las over zijn klasgenoten en zelfs verkeerd geïnformeerde volwassenen die de jonge Zander niet hielpen toen hij een angstaanjagende episode van lage bloedsuikerspiegel had meegemaakt. Maar ik kon ook niet anders dan glimlachen in verschillende delen, zoals wanneer Zander een ijssalon binnengaat om een schep te bestellen, zijn glucose controleert en een andere T1D-gluurder in het wild ontmoet (spoiler: de man van de ijssalon is sportief een insulinepomp). Ze deelden een 'vuistbui tegen diabetes' en ik kon het niet helpen, maar ik moest hardop juichen.
Natuurlijk zul je een aantal avonturen in de stijl van de middelbare school en pre-tiener capriolen tegenkomen, terwijl Zander alleen en met zijn beste vriend, Squirrel, door een aantal interessante situaties navigeert. Zander belandt op een gegeven moment zelfs in een cel, voelt zich een "jeugddelinquent" en zijn moeder moet hem komen halen. En omdat je gevestigd bent in Salem (waar de beruchte heksenprocessen plaatsvonden in de jaren 1600), heb je ook enkele heksen-specifieke verwijzingen en zombies die deel uitmaken van de verhaallijn.
Omdat het een fictief verhaal is uit de POV van een middelbare schoolkind, zul je ook enkele overdrijvingen in het verhaal tegenkomen. Het was bijvoorbeeld leuk om te lezen over de multi-sensorische VR-handschoenen die elk $ 15.000 kosten die door een van de personages worden gebruikt om de glucosespiegels van Zander te scannen - die klokken op 350 mg / dL, en dan wordt hem verteld om een insulinepomp of continue glucosemonitor (CGM). Cool spul, zelfs als het een beetje strekt!
Als het boek ten einde loopt, is de cirkel rond en krijgen we een "bolus" van diabetestevredenheid met Zander die inderdaad een nieuwe insulinepomp krijgt samen met zijn CGM, waarmee hij laat zien dat D-tech naar de kinderen op school gaat en weggaat. ons met het gevoel dat hij nu voorbereid is op alle obstakels die erna zouden kunnen komen.
Wat een geweldige boodschap om te delen. In feite zijn er ook verschillende andere krachtige levenslessen die zijn ingeweven (sommige gerelateerd aan diabetes, andere niet zozeer). Bolus Blues is zeker de moeite waard om te lezen over de verdiensten van die berichten alleen, om nog maar te zwijgen van het verhaal en de diabetesfamilie achter de totstandkoming van het boek.
De echte diabetesfamilie achter het boek
Auteur McEachern zegt dat hij en zijn vrouw betrokken zijn geweest bij het Joslin Diabetes Center in Boston en Barton Center for Diabetes, evenals bij de JDRF-hoofdstukken in verschillende steden waar ze hebben gewoond. Zijn vrouw heeft ook een studiebeurs opgezet in de naam van haar overleden vader, dr. Thomas N. Pesola, bij wie op April Fool's Day 1965 werd vastgesteld dat hij een tweedejaarsstudent was.
Een oude tandarts in de omgeving van Boston, door zijn kleinkinderen "Poppy" genoemd, stierf in 2009 aan een plotselinge hartstilstand op 59-jarige leeftijd. Het doel van de beurs is "om Dr. Pesola's vermogen om tegenslagen te overwinnen en zijn waardering voor onderwijs te eren. " De familiegeschiedenis op Tom Pesola is op zichzelf behoorlijk spectaculair, met nogal wat historisch diabetesleven erin, dus dat is de moeite van het bekijken waard!
Dat alles speelt in de Bolus Blues boek, aangezien de familie een deel van de opbrengst aan die beurs schenkt, evenals aan de JDRF en andere T1D-liefdadigheidsinstellingen.
McEachern zegt ook dat hij plannen heeft om een tweede boek te schrijven dat zal plaatsvinden "in dezelfde stad aan de oceaan met een vertrouwde omgeving, maar ik wil de onderwerpen hamsteren en verzamelen met middelbare scholieren aanpakken". Hij doet nu een jaar onderzoek en dat zal in het volgende boek worden behandeld.
U kunt vinden Bolus Blues op Amazon voor $ 10 in paperback-vorm, maar voordat je een exemplaar gaat kopen, is hier je kans om een gratis exemplaar voor jezelf te winnen, of als kerstgeschenk voor een speciaal iemand ...
Een DMBooks-weggeefactie (wedstrijd is nu gesloten)
Geïnteresseerd in het winnen van een gratis exemplaar van Brendan McEachern's "Bolus Blues" boek? We zijn heel blij dat de auteur ermee heeft ingestemd ons te helpen DRIE gratis ondertekende exemplaren weg te geven! Hier is hoe u kunt invoeren:
1. E-mail ons op [email protected] met "DM-BolusBlues" ergens in de onderwerpregel om ons te laten weten dat u hoopt te winnen. Of je kunt ons pingen op Twitter of onze Facebook-pagina met hetzelfde codewoord. Voor verzenddoeleinden moeten we de weggeefactie beperken tot mensen met postadressen in de Verenigde Staten.
2. Je hebt tot vrijdag 13 december 2019 om 17:00 uur PST om mee te doen.
3. De winnaars worden gekozen via Random.org.
4. Winnaars worden op maandag 16 december bekendgemaakt via sociale media, dus houd je e-mail en / of Facebook / Twitter-berichtenbox in de gaten, want zo nemen we contact op met onze winnaars. (Als winnaars niet binnen een week reageren, selecteren we een alternatief.)
We zullen dit bericht updaten om jullie allemaal te laten weten wie de gelukkige winnaars zijn.
Veel succes voor alle boekliefhebbers die er zijn!
Deze wedstrijd is nu gesloten. Gefeliciteerd met de 3 winnaars: Lisa Laissle, Danielle Mayes en Chris S.
-what-it-is-and-how-to-treat-it.jpg)
